ขอบคุณสำหรับ กำลังใจนะจ๊ะ
ป.ล. เวล 30 แย้ว = z ="
Act10-:งานเลี้ยงกลางพายุหิมะ:-
แอนนา เห็นทั้งสอง อื๊งกับการพบกัน
แอนนา:รู้จักกันด้วเหรอจ๊ะ?
เนล:ก็ไม่เชิงอ่ะค่ะ
แอนนา:ยังไงล่ะจ๊ะ?
เนล:เขาเคยช่วยชีวิตหนูไว้ สองครั้งแล้วค่ะ
ตอนนั้น ชายนรินาม ถอด ฮูดที่ คลุมหัวออก
หน้าตาของเขา ต่างจาก สัตว์หางที่พบเห็นมาตลอด
ผมสีดำ ค่อนข้างสั้น มีตาสีเขียวอ่อน ไม่มีจุดใดที่บ่งบอกว่าเป็นสัตว์หางเด่นชัด
แอนนาได้ยินจากเนล แล้วหันไปทางชายนรินาม แล้วรีบหันกลับมาทันที
ท่าทางของแอนนาดูแปลก ๆ ไปเมื่อชายนิรนามมาถึง จนเนลสังเกตุเห็น
เนล:พี่แปลกๆ ไปนะ ตั้งแต่เขามา
เนลเข้าไปทัก ยิ่งทำให้ แอนนาหน้าแดงเข้าไปอีก
แอนนา:ไม่มีอะไรจ๊ะ ๆ ทานข้าวกันดีกว่านะ
ทันใดนั้น ชายนรินามก็หยิบอะไรบางอย่างออกจากถุงทะเล
"ชื่อแอนนาสินะ นี่คือสิ่งที่ฉันพอจะหาได้น่ะ"
สิ่งที่ ชายนรินามนำออกมาก็คือ เนื้อขนาดใหญ่ และ สมุนไพรหายากอีกจำนวนหนึ่ง
แอนนา ยิ่งเห็น ท่าทีของเขา ก็ยิ่งหน้าแดงเข้าไปอีก
แอนนา:ขอบคุณมากนะคะ
"ไม่เป็นไร เธอช่วยรักษาฉัน แค่นี้เล็กน้อย"
เนลเห็น แอนนา หน้าแดงใหญ่ จึงเข้าไปแซว
เนล:พี่คะ หน้าแดงใหญ่แล้ว !~
แอนนา:แซวพี่เรอะ !~ ไปกินข้าวกันได้แล้ว
เนล:ค่า ๆ ๆ!~
เวลาต่อมา ทุกคนก็ อยู่พร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหารเรียบร้อย
เจฟ:คนแรกได้เปรียบ !
เจฟ ง้างส้อม เตรียมทิ่มเนื้อย่างเต็ม แต่ทว่า..
แอนนา:เจฟ!ลืมสิ่งต้องทำยัง ?
เจฟ:ลืมไป ๆ อาหารมัน ยั่ว ชวนน่ากินจริง ๆ !~
แล้วทั้งหมด ก็ สวดภาวนา ให้กับ อาหารมื้อนี้ รวมทั้ง ชายนรินามด้วย
แต่เขาภาวนาด้วยภาษาที่ สัตว์หางมิอาจจะเข้าใจได้
หลังภาวนาเสร็จ เจฟใช้ส้อมจิ้มที่เนื้อย่างแล้ว เข้าปากทันที
แอนนา:ใจร้อนจริง
แอนนาเห็นชายนรินามกำลัง ซดซุปข้าวโพดอยู่
แอนนา:ทำไมเอาแต่ ซดแต่ซุปล่ะคะ
"จะรีบกินอาหารหนักไม่ได้น่ะ เดี๋ยวท้องไส้ปั่นป่วนพอดี"
ไม่ทันขาดคำ เจฟ มีอาการปวดท้อง ทำหน้าเบ๊ อย่างเห็นได้ชัด
"ไม่ทันขาดคำเลย"
เนล:ใจเย็น ๆ พี่ลิง ยังมีอีกเยอะนะคะ
เวลาต่อมาอาหาร ทั้งหมดก็ได้หมดอย่างรวดเร็ว
เนลได้ เก็บจานทั้งหมดไปล้าง
แอนนา:เดี๋ยวพี่ช่วยนะ
เนล:ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง
ชายนรินามที่กำลังจะออกไป แต่ทว่า เขาก็ต้องกลับอีกครั้ง
"แอนนา คืนนี้คงต้องรบกวนเธอแล้วล่ะ"
แอนนา:มีอะไรเหรอคะ
เนลที่กำลังล้างจานอยู่เห็นพายุหิมะกระหน่ำลงอย่างหนัก จึงขอร้องแอนนาอีกคนด้วย
เนล:พี่คะ คืนนี้ก็รบกวนด้วยอีกคนนะคะ
แอนนา:อีกคนด้วยเหรอ
เนล:ตอนนี้พายุหิมะลงอย่างหนักเลยล่ะคะ คงจะหยุดตอนเช้าเลยล่ะคะ
แอนนา:ไม่เป็นไรจ๊ะ ตามสบายเลยจ๊ะ
แอนนาเหมือนกับดีใจ ที่พายุหิไม่ได้ี้พอดี
ก่อนอน เนลไปหา แอนนาเพื่อไปถามอะไรบางอย่าง
เนล:พี่คะ
แอนนา:ว่าไงจ๊ะ
เนล:พี่รู้จัก เขาตั้งแต่เมื่อไรกัน
แอนนา:เขามา รักษาตัว ที่นี่ได้เกือบ สองเดือนกว่าแล้วจ๊ะ ก่อนหน้านั้น
เขามาถึงที่นี้ในสภาพเสียเลือดมาก เลยล่ะจ๊ะ
เนล:แล้วพี่ ชอบเขาตรงไหนล่ะคะ
แอนนา:เพราะว่า เขาดูลึกลับมากเลยล่ะ
แอนนาเพิ่งรู้สึกตัวกับคำถามตะกี้
แอนนา:หลอกถามฉันเรอะ ไปนอนได้แล้ว
เนล:ค่า ๆ
เวลาต่อมา ในกลางดึก
แอนนา ยังคงเก็บของ ตามปกติ ก่อนที่จะนอน แต่ทว่าได้ สังเกตุเห็น
ชายนรินามกำลัง นั่งอยู่ตรงชายคาหน้าต่างจึงเข้าไปทัก
แอนนา:ยังไม่นอนอีกเหรอคะ
ชายนรินาม หันมาทางแอนนา
"เธอน่ะ คงมีอะไรอยากจะบอกผมอยู่สินะ "
แอนนา: !!~
-:Eng Act10:-
