แหะ ๆ หายหัวไปนานเกินไปแฮะ
ลงต่อดีกว่า
Act26-:พ่อค้าตัวน้อย:-
ทุกคนเห็นกระต่ายน้อยที่มีผ้าปิดตาซ้าย ออกมาเดินขายของ
ก็ถึงกับ ทำอารมรณ์ไม่ถูกกันทีเดียว
วินเนอร์:หรือจะรับเป็น ยุทโธปกรณ์ ชุดเกราะล่ะครับ
"คือว่า.."
วินเนอร์:จะรับอะไรหน่อยไหมครับ?
กิ๊ก:พวกเราไม่ได้ลุยดงไฟ เพื่อมาซื้อของกับเธอนะ
วินเนอร์:แล้วมาทำอะไรกันที่นี่กันล่ะครับ
เนล:เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ
วินเนอร์พาไปยัง ที่พักของเขา
เนล:ไม่มีใครอยู่เลยนี่น่า
วินเนอร์:ผมอยู่คนเดียวมานานแล้วล่ะครับ
โรส:แล้ว พ่อแม่ของเธอล่ะจ๊ะ
วินเนอร์:พ่อแม่ผมได้จากผมไปตั้งแต่ 8 ปีก่อนแล้วล่ะครับ
เนล:แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ
วินเนอร์:คือว่า..
-:---------------------------------------------------:-
เมื่อหลายปีก่อน
ครอบครัวของผมเป็นครอบครัวค้าขายที่เร่รอนขายของไปที่ต่าง ๆ ซึ่งมีฐานะพอสมควร
วันหนึ่งก็ มาหยุดพักที่จุดนี้ ซึ่งข้าง ๆ ได้มีโอเอซิลขนาดใหญ่
"เอาล่ะ! เราจะพักกันที่นี่สักพักนะ แล้วจะเดินทางไปเมืองสายลมกันต่อ"
วินเนอร์:ครับ!
แล้วอยู่มาวันหนึ่ง
"ลูกจ๊ะ พ่อกับแม่จะออกไปข้างนอก ลูกอยู่ที่นี่ก่อนนะ"
วินเนอร์:ครับ แม่ !
แล้วก็ออกไปข้างนอก แล้วในเวลาต่อมา ก็มีมูโป้ของพ่อแม่ได้กลับมา
พร้อมกับ ร่างไร้วิญญาณของพ่อแม่ และ เอ็ดที่เป็นคนรับใช้อยู่ในสภาพสาหัส
วินเนอร์:เอ็ด ! เกิดอะไรขึ้น
"คุณหนูครับ ปลอดภัยนะครับ"
วินเนอร์:ห่วงตัวเองก่อนสิ !
"ผมขอโทษที่ทำให้ คุณหนูโมโหนะครับ"
วินเนอร์:แล้วมันเกิดอะไรขึ้น
"พวกแบนดิชบั๊ก มันดักโจมตีพวกเราน่ะครับ แต่โชคดีที่มีคนช่วยกระผมไว้"
วินเนอร์:เอ็ด ! หยุดเถอะ
เอ็ดกระอักเลือดอย่างหนัก แต่ยังฝืนตัวเองอยู่
"คุณหนูครับ คุณหนูต้องมีชีวิตอยู่นะครับ"
วินเนอร์:พอเถอะ เอ็ด ! ห่วงตัวเองก่อน
"คุณหนูครับ ผมเป็นเกียรติมากที่ได้รับใช้คุณหนูนะครับ"
วินเนอร์:เอ็ด !~
-:---------------------------------------------------:-
วินเนอร์:หลังจากนั้น ผมก็ ฝังศพของพ่อ แม่ และ เอ็ดไว้ที่ โอเอซิลน่ะครับ
เนล:เธอน่ะ ยังโชคดีกว่าฉันนะ
วินเนอร์:เธอกำลังดูถูกฉันเรอะ !
โรส:ใจเย็นก่อน เนลน่ะ ไม่เคยรู้จักกระทั่งหน้าตาของพ่อแม่เลยนะ
วินเนอร์ได้ยินจากปากของ โรส ก็ซึมกับอารมณ์ชั่ววูบของตัวเอง
วินเนอร์:อ่ะ .. แบบนี้สินะ ถึงบอกว่า ผมโชคดีกว่าสินะ
เนล:ไม่เป็นไรจ๊ะ ๆ ว่าแต่อยู่ที่นี่มีคนผ่านมาบ้างไหม
วินเนอร์:ก็ ไม่ค่อยมีคนผ่านมาเลยล่ะครับ
เนล:แล้วลูกค้าล่าสุด นี่ เมื่อไรเหรอจ๊ะ
วินเนอร์:ก็ เร็ว ๆ นี้เองล่ะครับ รู้สึกจะเป็น สเลเอยร์น่ะครับ
คุโระที่ได้ยินเข้า รีบเข้าหาวินเนอร์ทันที
คุโระ:สเลเยอร์ ! หน้าตาเป็นยังไง ไอ้หนู
วินเนอร์:ตัวสีเหลือง ตาสีฟ้า แววตาคม และเป็นคนสุภาพมากเลยล่ะครับ
คุโระ:ไม่ผิดแน่ !
เนล:ใครเหรอคะ?
คุโระ:รูปลักษณ์แบบนั้น มีอยู่สองคน แต่ถ้าเป็นสเลเยอร์ล่ะก็ มีคนเดียว!
เนล:หรือจะเป็น 1 ใน 24 นักรบตำนานอัลฟ่าล่ะคะ
กิ๊กดึงประเด็นกลับมาที่เดิม
กิ๊ก:เราต้องรีบเดินทางกันต่อแล้วนะ
วินเนอร์:กำลังจะไปไหนเหรอครับ
โรส:กำลังจะไปยังเมืองสายลมจ๊ะ
วินเนอร์:งั้นผมไปด้วย ! ผมจะไปแก้แค้นให้พ่อแม่ผม และ เอ็ด!
"นายในตอนนี้ ไม่ไหวหรอกนะ !"
เสียงมาจากหน้าต่าง ทุกคนรีบหน้าไปทางหน้าต่าง
นานะ:ใครกันน่ะ
วินเนอร์:ผมคุ้น ๆ กับเสียงนั่นนะครับ
สักพัก เงาเริ่มชัดขึ้น ปรากฎเป็น กิ้งก่า คนหนึ่ง
วินเนอร์:ใช่คนนั้น แน่ ๆ ครับ
คุโระ:ต้องใช่แน่ ๆ
"แย่ล่ะสิ !"
ทุกคนรีบออกไปข้างนอก แต่ไม่พบกระทั่งร่องรอย
คุโระ:ไม่ผิดแน่ ! ต้องเป็นเขาแน่ ๆ !
-:End Act26:-