Special Act 2-4

The Past The Character

-:Sliver [2]:-

สามปีหลังจาก น้องสาวได้จากไป
เขากำลังวิจัยงาน ๆ หนึ่งอยู่แล้ว ตกใจกับ สิ่งที่เข้าเจอในงานวิจัยของพ่อเขา

ชิน:นี่มันอะไรกัน! สงสัยต้องไปสำรวจดูซะแล้วล่ะ

... -: .................. :- ...
.. ..
. .

[เนื่องจาก ถ้าให้เขียนต่อ กลัวว่ามันจะยาวเกินไป...]
[เนื้อเรื่องบางส่วนได้ถูกเขียนในส่วนของเนื้อเรื่องหลัก...]
[จึงอยากให้กลับไปอ่าน ตอนต่อไปนี้ เพื่อประกอบไปด้วย...]
[-: Act 14 : wheel of fortune [1] :-]
[-: Act 15 : wheel of fortune [2] :-]

. .
.. ..
... -: .................. :- ...

หลังจากเหตุการณ์สิ้นโลก 6000 ปี
เหล่าสัตว์หาง รุ่นแรกก็ได้บังเกิดขึ้น

หนึ่งในนั้น ก็คือ โมอา Firstwhale

กลุ่มราชองค์รักษ์ของ ท่านอาเนโมเน่ กำลังเดินลาดตระเวน
ก็พบอะไรบางอย่างเข้า

"หัวหน้าครับ!"
โมอา:มีอะไร!

"พวกเราพบวัตถุบางอย่าง อยากให้หัวหน้ามาดูหน่อยครับ!"
โมอา:เข้าใจแล้ว ๆ

โมอา ไปหา กลุ่มลาดตระเวน ก็ พบกับ แท่งน้ำแข็งที่แช่แช็งร่างใครบางอยู่

โมอา:อะไรเนี่ย!

ทหารลาดตะเวนได้ตัดแท่งน้ำแข็งแล้วนำส่วนที่มีร่างกายแช่แข็งอยู่ไปยัง ท่านอาเนโมเน่

โมอา:ท่านอาเนโมเน่ครับ เราพบบางอย่างเข้าครับ
อาเนโมเน่:สิ่งนี่น่ะเหรอ เขายังไม่ถึงเวลาที่จะตื่นขึ้นมาในตอนนี้
โมอา:แล้วจะให้ทำยังไงกับสิ่งนี่ล่ะครับ
อาเนโมเน่:นำไปวางที่ห้องที่แสงแดดส่องถึงตัวเขา
โมอา:แล้วสิ่งที่อยู่ในแท่ง เป็นอะไรกันแน่ขอรับ
อาเนโมเน่:หนึ่งในคำทำนายของ เฟริส์เทล
โมอา:หมายความว่ายังไงครับ
อาเนโมเน่:"เมื่อถึงคราวโลกแห่งนี้มีภัยมาเยือน ชายไร้หางและเหล่าผู้กล้า
จะตื่นขึ้น และ ร่วมกันต้องสู้และปกป้องจากภัยพิบัตินั้น"
อาเนโมเน่:นี่คือส่วนหนึ่งของ คำทำนายของเฟริส์เทล
โมอา:เข้าใจแล้วครับ

โมอาสั่งให้ ทหารเข็นแท่งน้ำแข็งตามคำบัญชาของท่านอาเนโมเน่

จนเวลาผ่านไปจนถึง ช่วงของเหล่าทหารอัลฟ่า

ดาเนะ:ท่านอาเนโมเน่ เรียกพบพวกเรา มีอะไรเหรอครับ หัวหน้า
หัวหน้าโบสดาส:ไม่รู้เหมือนกัน แต่ อยากให้ทั้งสองคนไปพบท่านหน่อย
โดรุ:เกิดอะไรขึ้นรึป่าวครับ
หัวหน้าโบสดาส:ดูจากสาสน์แล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก
ดาเนะ:ท่านคงจะมีเรื่องที่บอกพวกเราอย่างแน่อน ไปกันเถอะ

ดาเนะ และ โดรุ ไปยังวังใต้น้ำของท่านอาเนโมเน่

ดาเนะ:ท่านเรียกพวกเรามา มีอะไรเหรอครับ
อาเนโมเน่:มีอะไรอยากให้ พวกเธอ เห็นหน่อยน่ะ
ดาเนะ:มันคืออะไรครับ
อาเนโมเน่:อาร์ติส พาพวกเขาไปดูสิ่งนั้นหน่อย
อาร์ติส:ครับ

อาร์ติส นำทางทั้งสองไปยังห้องที่ปัจจุบันกลายเป็น ห้องเก็บยุทโธปกรณ์

โดรุ:ที่เรามาดู คืออาวุธพวกนี้น่ะหรอ
อาร์ติส:ไม่ใช่ครับ ที่จะให้ท่านดู อยู่ข้างในครับ

ข้างในสุดของห้อง มีแท่งน้ำแข็งที่กำลังจะละลาย

ดาเนะ:อะไรเนี่ย!
อาร์ติส:น้ำแข็งกำลังละลาย ทั้ง ๆ ที่ ช่วง 700 ปี ตั้งแต่พบมา ยังไม่เคยกระทั่งมีไอระเหยออกมาเลย
โดรุ:หมายความว่ายังไง
อาร์ติส:คำทำนายของเฟริส์เทล อาจจะตรงกับสิ่งที่ท่านอัลคาเซียกำลังกังวลอยู่ก็ได้ครับ

ไม่นาน น้ำแข็งก็ได้ละลายจนหมด ร่างของ ชายไร้หางก็ตกลงมา

อาร์ติส:ชายผู้นี้ ถูกปกปล่อยจนได้
โดรุ:อะไรเนี่ย!

ต่อมา ชายคนนั้น กำลังลุกขึ้นยืนขึ้นมา

ดาเนะ:อะไรเนี่ย!

ชายคนนั้น ลุกขึ้นยืน แล้ว หยิบดาบและปืนในห้องขึ้นมา

"ที่นี่ที่ไหน !"

ดาเนะ:ใจเย็นก่อน

"อย่าตามมานะ!"

ชายคนนั้น วิ่งออกจากห้อง ไปยังห้องโถงใหญ่

อาเนโมเน่:เธอ ตื่นมาแล้วสินะ
"เธอ.. ไม่สิ! ท่านเป็นใครกัน"

อาเนโมเน่:นามของเรา คือ อาเนโมเน่ ผู้ดูแลผืนมหาสมุทรอันกว้างใหญ่

"แล้วผมเป็นใครกันแน่!"

อาเนโมเน่:เอาล่ะ เหมือนความทรงจำจะขาดหายไปนะ

"แล้วผมจะทำยังไงต่อดี!"

อาเนโมเน่:อยู่กับเราสิ แล้วค่อย ๆ ตามหาความทรงจำไปเรื่อย ๆ
เธอนึกไม่ออกกระทั่งชื่อสินะ

"ครับ"

อาเนโมเน่:ฉันชอบสร้อยคอเงิน ที่เธอใส่จัง แล้วปรอยผมเธอก็มีสีเงิน งั้นเธอมีนามว่า ซิลเวอร์

ชายคนนั้น หยิบ สร้อยที่คอวางที่มือแล้วเปิดออก ก็พบรูปที่มีน้องสาวอยู่

ซิลเวอร์:ทั้ง ๆ ที่ผมนึกอะไรไม่ออก แต่ทำไมน้ำตาถึงไหล
อาเนโมเน่:นั่นคงเป็นคนที่เธอรักมากที่สุด

ตอนนั้น ดาเนะ อาร์ติส และ โดรุ ออกมาพอดี

อาร์ติส:ปลอดภัยนะครับ!
อาเนโมเน่:ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ทั้งสองคนมาพอดีเลย
ดาเนะ:มีอะไรครับ
อาเนโมเน่:อยากให้ พาเขาไปพบ อัลคาเซีย แล้ว ฝึกเขาให้ด้วย
ดาเนะ:ครับท่าน

ดาเนะ โดรุ พาซิลเวอร์ ไปยังเมืองแสงเพื่อพบท่านอัลคาเซีย

อาร์ติส:จะดีเหรอครับท่าน
อาเนโมเน่:ไม่เป้นไรหรอก อัลคาเซียเอง คงรอพบเขาเช่นกัน


-:End Special Act 2-4:-

ขออนุณาต เบิ้ลเรป ....


หลังจากลง Special Act 2-4 ไป แล้ว

ก็ไล่ ตอนฟิตที่ตัวเอง ลงไป ก็ ....

ตกใจ ว่า ตัวเอง สามารถ แต่งได้ยาวนาน ขนาดนี้เชียวหรือ !!!!! (47 ตอน!! ไม่นับที่ดองไว้อีก สิบ ๆ ตอน)

ทั้ง ๆ ที่เคย เขียน อยู่ หลาย ๆ เรื่อง แต่สุดท้าย ก็ จบด้วยปาหมอน (ตัดจบนั่นเอง)
หรือไม่ก็ จะจบ บริบูรณ์ ก็ เป็นแค่ เรื่องสั้น ๆ ไม่เกิน 10 ตอน
บางที ก็ ไม่ได้ประทับใจกับ เรื่องที่เขียนไป เสียด้วย

หรือ นี่ เป็น การพัฒนา ของตัวเอง หรือเปล่า ?
พรสวรรค์ ? (คิดแบบนี้ เพราะ พบหมอล่าสุด หมอบอกว่า เราใช้สมอง ส่วนขวามากกว่า ส่วนซ้าย ไม่รู้เกี่ยวรึปล่าว)

แต่ สุดท้าย เพราะ เกมนี่ ทำให้ เกิดฟิตนี้
ซึ่งตอนนี้ เขียนไป ยังไม่จบเลย

ฟิตนี้ ยังคงดำเนินไปเรื่อย ๆ เพื่อการพัฒนาของตัวเอง และ เหล่า แฟนฟิต ที่คอยติดตามอยู่ห่าง ๆ เสมอมา

ตัวละครใหม่มาแล้ว
นาม: อาทัส
วันเกิด:ไม่ทราบ
เผ่า ตุ่น
สี เหลือง
เป็นคนๆหนึ่งที่เคยทำระเบิดได้เกง่มากๆ(เท่าพี่ฟรุ๊คเลย)
เนื่องจากเกิดอุบัติเหตุ ทำให้ไปเรียนวิชากลศาตร์
ทำให้ร่างกายส่วนหนึ่งไปเครื่องจักร
มีความแค้นเคืองกัน อาร์ตี้และอาร์ติส
สาเหตุ ไม่ทราบ
อายุ 30
นี่คือตัวร้ายที่จะมาขัดขวางเนล ได้ Capter 3 !!!
( มือ2 ข้าง แขน 1ข้าง ขา 2 ข้าง และ ตา 1 ข้าง เป็นจักรล)
นี่ถือจะเป็นศัตรูที่จะป่วนเนลและผองเพื่อนเลยครับ ^^

แหะ ๆ

จริง ๆ แล้ว Chapter 3 น่ะ ตามที่เขียนไว้ มันจบไปแล้ว

แต่.....

มีบท ที่ จะแทนตัวกันได้อยู่

ได้ออกแน่นอน ฟันเฟริม์

เนื่องจาก ดองไว้เยอะจนเกินความจำเป็น

จึงของลงเบิ้ลซะเลย

Act 42

-:การจู่โจมของความมืด:-

คุโระ รีบไปจนถึง สวนของลุงแพะ

คุโระ:อะไรเนี่ย!

สิ่งที่ทุกเห็น ก็คือ กลุ่มฟักกอน จำนวนมหาศาล กลิ้งไป ๆ มา ๆ
อยู่ในสวนแครอนของลุงแพะ

ซาร่า:ขนลุกเลยนะเนี่ย!
คุโระ:กระจายกันจัดการกันเลย

ขณะที่กลุ่มของ คูโระ กำลังจัดการกับฟักกอนนั้น
อีกด้านหนึ่งของเนล ซึ่งกำลังมุ่งหน้าสู่เมืองแสง

เนล:ข้างหน้า มีใครอยู่ด้วยน่ะคะ

ทุกคนไปจนถึง ก็พบกับ เจ็ทและ สองพี่น้องแพนด้า

เนล:พี่คะ!
เจ็ท:"..."
อาเฉิน,อาหลง:"..."

ทั้งสามคน ยังคงนิ่ง อยู่หน้าช่องเขา
สักพัก พวกทหารเสือดำ ก็ออกมาปิดทางเข้าเมืองแสง

เจ็ท:เอาไงดีล่ะ

ซิลเวอร์ วิ่งไปทางทหารเสือดำ แล้ว รัวกระสุนใส่ไม่ยั้ง

เจ็ท:นายทำอะไรไปน่ะ!
ซิลเวอร์:พวกนี้ ไม่มีสติตั้งแรกแล้วล่ะ
เจ็ท:ยังงั้นเองเรอะ!
อาเฉิน:งั้นไม่เกรงใจแล้วนะ
เจ็ท:ยกโทษให้พวกเราด้วยนะ

เจ็ท ยิงธนูขึ้นฟ้า แล้วจัดการ ยิงลงมาเป็น พลังงาน ใส่ ทหารเสือดำทั้งหมด
แต่ พวกทหารเสือดำ ก็ยังคงแห่มากันเรื่อย ๆ

อาหลง:พี่ครับ!
อาเฉิน:ไม่หมดซักทีเว้ย!

ขณะนั้นเอง กลุ่มทหารเสือดำกลุ่มใหญ่ได้ บุกเข้ามาฉับพลัน
แต่ทว่า ได้มีดาบขนาดใหญ่บินมาจากขัางหลัง
ลอยกระแทกใส่ทหารเสือดำ ทั้งหมด

ซิลเวอร์:ดาบแบบนั้นมัน!

ต่อมา ดาบก็ได้บินกลับคืนสู่มือเจ้าของ ซึ่งไม่ไม่ใช่ใครที่ไหน
นั่นก็ คือ หัวหน้าโบสดาสที่มากพร้อมกับ ทหารเสือดาวอีก สองนาย

หัวหน้าโบสดาส:ทันเวลาสินะ
ซิลเวอร์:หัวหน้า!
หัวหน้าโบสดาส:เหมือน พวกนี้จะถูกควบคุมอยู่สินะ
เจ็ท:แล้วจะเอาไงดีต่อล่ะครับ
หัวหน้าโบสดาส:ทางนี้ ฉันจัดการเอง หนีเข้าเมืองช่วยชาวบ้านซะ

ซิลเวอร์ พาตัวเนล ไปยังเมืองแสงทันที

เนล:ทุกคน!
ซิลเวอร์:หวัหน้า ฝากทางนั้นด้วยครับ!
เจ็ท:ทางนี้เราจัดการให้เอง!

ไม่นาน ซิลเวอร์ และ เนล ก็ลับตาไป

เจ็ท:เอาล่ะ! จัดการกับพวกนี้ แล้วรีบตามไปดีกว่า

แล้วทุกคน ก็ ต้านกองทหารเสือดำ
ในขณะเดียวกันนั้นเอง

คุโระ:หมดซักที!
ซาร่า:ตาย ๆ เสื้อฉันยับหมดเลยเนี่ย
อเล็กซ์:เหมือนจะมีอะไรบางอย่างกำลังจะออกมานะ

สิ่งที่ออกมานั้น ก็ คือ ฟักกอนคิง

"ฟักกอนคิง !!"

เหมือนทั้งสามคน จะไม่ตกใจเลยแม้แต่น้อยเลย

ซาร่า:เจ้านี่เนี่ยนะ!
อเล็กซ์:หมูตู้หว่ะ
คุโระ:รีบ ๆ จัดการแล้วตามสมทบกันดีกว่านะ

อเล็กซ์ สับ ฟักกอนคิง เป็น สองท่อนทันที

อเล็กซ์:บอกแล้ว หมูตู้หว่ะ
คุโระ:รีบไปสมทบดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันการ


-:End Act42:-

-:---------------------------------------------------------------:-

Act 43

-:ชาวเมืองที่หายไป:-

ซิลเวอร์ พาตัวเนลเข้าไปยังเมืองแลง ก็พบกับ
เมืองที่ถูกปกคลุมไปด้วยความมืด และพวกทหารเสือดำกำลังสู้กันเอง

เนล:นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ
"เพื่อนฉัน! มันเป็นบ้าอะไรไปเนี่ย!"

ซิลเวอร์:แล้วคนอื่นล่ะ
"ยังมีอยู่ในเมือง อยู่จำนวนหนึ่ง ที่เหลืออพยพไปหมดแล้ว"

ซิลเวอร์:ไปกันต่อเถอะ
เนล:แต่ว่า!

ซิลเวอร์ไม่ฟังเสียง รีบดึงตัวเนล เข้าเมืองโดยด่วน
หลังเดินเข้าจนถึงน้ำพุ ก็พบกับ มาเรียกำลังปลอบขวัญลุงหมูสไตน์อยู่

มาเรีย:ไม่เป็นไรแล้วนะคะ
เนล:พี่คะ!
มาเรีย:เนล!เธอก็ถูกเรียกตัวมาที่นี่ด้วยเหรอจ๊ะ

มาเรียหันไปพบกับซิลเวอร์

มาเรีย:นี่เธอ ก็มาด้วยงั้นเหรอ
ซิลเวอร์:มาเรีย แล้วชายคนนั้นล่ะ
มาเรีย:เดี๋ยวก็คงมาแล้วล่ะ
ซิลเวอร์:เวลาแบบนี้ ยังทำตัวเฉื่อยได้อีกนะ

เหมือนทุกคนจะคุยกันต่อไม่ได้แล้ว
พวกเซต วิ่งพล่านเต็มไปหมด จนทำให้ ทุกคน สำลักไอพิษ

เนล:แค่ก ๆ
มาเรีย:หาทุกคนให้เจอ แล้วรีบออกจากตรงนี้กันเถอะจ๊ะ
ซิลเวอร์:ว่าแต่ ตอนนี้ยังอยู่เมืองกันกี่คนล่ะ
มาเรีย:ถ้าลุงหมูนี่ ก็ เหลือ แปดคนแล้วล่ะ

มาเรีย และ เนลไปที่ ห้องประมูล ซิลเวอร์ ตรงไปที่ร้านตัดเสื้อ

อัลปาก้า:ต๊าย!~ ปล่อยให้ดั๊นรอนานไปถึงไหนกันยะ!~
ซิลเวอร์:(-_-")

มาเรีย และ เนลเองก็ ต่างพบคนที่หลบซ่อนอยู่

เนล:เจอตัวจนได้นะ!
นิโคล:อีก ห้าคนอยู่อีกฝั่งของเมือง คับ!
เนล:ขอบใจจ๊ะ

ทั้งสามคม รีบข้ามไปอีกฝั่งของเมืองแสง
หลังจากไปถึง กลับพบว่า นอกจากลุงจามอนแล้ว กับไม่พบใครเลย

เนล:ลุงจามอนคะ!
จามอน:อย่าเพิ่งกวนตอนนี้ ฉันทำอาหารไม่เสร็จเลย
ซิลเวอร์:คงโดนพวกเงา ควบคุมไปแล้วล่ะ
มาเรีย:ตามหาคนอื่น กันต่อเถอะจ๊ะ

ทันทีที่ก้าวออกจากร้าน พวกเซตร่าง 2 ก็ยิงบอลมืดใส่ทันที
ทำให้ทุกคน ต้องรีบถอยกลับมาทันที

ซิลเวอร์:พวกมันมีเยอะเกินไป!

ทันใดนั้น ก็มีพลังคลื่นดาบเข้ากระแทกกับ พวกเซตทั้งหมด
แล้ว ชายที่ เดินออกมานั่นก็คือ ..

ซิลเวอร์:นี่นาย! ยังอยู่อีกงั้นเรอะ
โดรุ:เจอหน้ากัน เขาทักทายกันแบบนี้เรอะ
ซิลเวอร์:ตั้งแต่คราวนั้น เล่นไม่ติดต่อเลยนิ
โดรุ:พอดี ตอนนั้นมีเรื่องต้องสะสางพอดีน่ะ

ตอนนั้นเอเง ก็มีคลื่นดาบสีดำ จำนวนมหาศาล ลอยเข้ามาอย่างเร็ว
โดรุ รับ คลื่นทั้งหมดด้วย ดาบคู่อันเรียวยาวและคล่องตัว

โดรุ:อุ๊!
ซิลเวอร์:ใครน่ะ!

หลังจากนั้น มีใครบางคนเดินออกมา

"หึหึ!~"

โดรุ:ไม่จริง!
ซิลเวอร์:หมอนี่ มันตายไปแล้วนิ!
มาเรีย:เนล รีบไปซ่อนก่อนเถอะจ๊ะ
เนล:มันเกิดอะไรขึ้นคะ
ซิลเวอร์:รีบล่วงหน้าไปก่อนเลย
เนล:แต่..
ซิลเวอร์:เร็วเข้า!

-:End Act43:-

Act 44

-:พลังความแค้นที่ลุกโชน:-

ชายที่ปรากฎตัวออกมา คือ หมาป่าที่มีขนสีดำทั้งตัว ตาสีแดงเข้ม
สีหน้า กระหายการต่อสู้อย่างมาก

เอลิท:ฮี่ ๆ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ
โดรุ:ยังอยู่อีกเรอะ !

ซิลเวอร์ ยังคงเห็น เนล และ มาเรีย อยู่ใกล้ ๆ

ซิลเวอร์:ทั้งสองคน รีบไปหาที่หลบไกล ๆ !

สิ้นเสียง เอลิท พุ่งเข้าใส่โดรุ อย่างเร็ว
โดรุ ตั้งรับได้อย่างรวดเร็ว

"แกร็ง ~ ง!~"

โดรุ:เจ้าบ้า!นี่ไม่ใช่เวลาทำแบบนี้นะ!
เอลิท:ฮี่ ๆ เวลาแบบนี้แหละเหมาะที่สุดเลยหล่ะ!

ซิลเวอร์ รีบปลีกตัวออกมา ช่วยชาวเมืองที่เหลือ พร้อมหลบพวกเซต

ซิลเวอร์:เหลือแค่คนเดียวแล้ว พวกเธอรีบมาทางนี้!

ตอนนั้นเอง คุโระก็ได้มาถึงพอดี
ก็พบกับ การปะทะของทั้งสองคน

โดรุ:นายมันบ้าไปแล้ว!
เอลิท:ฮี่ ๆ รู้ไหม พลังเงามันสุดยอดไปเลยนะพวก!
โดรุ:ว่าไงนะ!
เอลิท:"Shadow BladeFang!"

แน่นอนว่าโดรุได้ทั้งท่า สวนกลับรอไว้แล้ว

โดรุ:"Couter Attack!"

โดรุสวนกลับได้ ทันควัน

เอลิท:อุ๊!~
โดรุ:เกือบไป
เอลิท:หนอย !~ แก
โดรุ:ตาสว่างซักทีสิ เจ้าบ้า!

คุโระ พยายามเข้าไประงับ ทั้งสองคน

โดรุ:อย่าเข้ามา! รีบไปซะ!

ในตอนนั้นเอง สามกลุ่มแรก ก็ได้มาถึงยังสวนแสงที่เรียบร้อยแล้ว

กลุ่มแรก คือ อาร์คิส ,นานะ,ลิซ่า
กลุ่มที่สองคือ อาร์ตี้ ,วินเนอร์,ลูน่า
กลุ่มที่สามคือ แอนนา,กิ๊ก,โรส

อาร์ติส:มาครบทุกคนแล้วนะ
อาร์ตี้:ยังขาดอีก สองกลุ่มนะ
โรส:กลุ่มของ คูโระ กับ ชายคนนั้น ยังไม่มาถึงเลยนะคะ

ในเวลาเดียว ณ ด่านหน้าเมืองแสง

หัวหน้าโบสดาส:เอาล่ะ หมดซักที!
เจ็ท:หัวหน้า! ตัวอะไรอีกล่ะนั่น!

ที่ปรากฎออกมานั่นก็คือ เซตนั่นเอง

เจ็ท:พวกนี้มันอะไรเนี่ย!
อาเฉิน:เมื่อไรจะจบซักทีเนี่ย!

ช่วงเวลาเดียวกัน ในเมืองแสง

ซิลเวอร์:เอาล่ะ ปลอดภัยแล้วนะ
ฟา:ขอบคุณมากนะคะ
ซิลเวอร์:เอาล่ะ คนสุดท้ายก็ช่วยเรียบร้อยแล้ว
เนล:รีบไปเถอะคะ
คุโระ:แต่ว่า..

โดรุ ยังคง ปะทะกับ เอลิทอยู่

โดรุ:รีบไปซะ!
คุโระ:เข้าใจแล้วครับ!

คุโะ รีบไปตามสมทบ ที่สวนแสงโดยทันที

โดรุ:เอาล่ะ เท่านี้ ก็ลุยได้เต็มที่ล่ะนะ!
เอลิท:งั้นเอาเรอะ งั้นเข้าม๊า!~

โดรุ เริ่ม พุ่งใส่ เอลิททันทีที่เอ่ยจบ

-:End Act44:-

ตอบคำถามล่ะนะ!!!!
ข้อ1ไม่รู้ครับอ่านแล้วลืมนับน่าจะซัก17มั้ง=3=
ข้อ2 แหวน
ข้อ3 ดาบ กับ ปืน
ข้อ4 สายaqua
ข้อ5 ได้ถ้าท่านอยาก=w=

ปล.เค้าอยากอัดกับเอลิทง่ะอ่านแล้วหมั่นไส้

ผิดง่ะ = w =" อ่านดี ๆ น้า

เดวจะจัดให้


Act 45

-:ขุนพลเงา:-

โดรุ:ว่าแต่ ทำไมไปอยู่กับ พวกเงาล่ะ!
เอลิท:มันใช่เรื่องของนาย!
โดรุ:ว่าไงนะ!

ขณะเดียวกันที่ ด่านหน้าเมือง

เจ็ท:หมดซักที!
หัวหน้าโบสดาส:ระวัง!

หัวหน้าโบสดาสใช้ดาบ กันลูกธนูทั้งหมด

เจ็ท:ใครน่ะ

ต่อมา ดาเนะก็โผล่มาทางด้านหน้าของหัวหน้า

ดาเนะ:แย่ล่ะสิ!
เจ็ท:ทำไมล่ะครับ

"ในที่สุด ก็ยอมออกมาจนได้สินะ"

ดาเนะ:เสียงแบบนี้มัน!

ชายที่ปรากฎออกมานั่นก็คือ..

ดาเนะ:ใช่จริง ๆ ด้วย
แบล็ก:นึกไม่ถึงล่ะสิ!

กิ้งก่าที่ปรากฎออกมา มีสีผิวดำคล้ำ และมีสีตาแดงเข้มเหมือนกับเลือด

ดาเนะ:ยังมีชีวิตอยู่อีกเรอะ
แบล๊ก:อย่างฉันน่ะ ไม่ตายง่าย ๆ หรอกนะ
ดาเนะ:แต่ตอนนั้นมัน..
แบล็ก:คิดว่า ฉันตายไปแล้วสินะ งั้นลองรับเจ้านี้เป็นไง!
แบล็ก:"Posion Ivn!"

ดาเนะ กระโดดหลบได้แบบหวุดหวิด

ดาเนะ:รีบล่วงหน้าไปก่อนเลย!
เจ็ท:แต่ว่า..
ดาเนะ:พิษของหมอนี่ แรงมากเลยนะ!
เจ็ท:เข้าใจแล้วครับ

เจ็ทและสองพี่น้องแพนด้า รีบเข้าไปในยังเมืองแสง

ดาเนะ:เอาล่ะ ไม่มีใครมาขวางแล้วนะ

ในเวลาเดียวกัน กลุ่มของเนล และ คุโระ ก็ได้มาถึง

อาร์ตี้:มากันหมดแล้วสินะ
เนล:ค่ะ!มากันครบหมดแล้วคะ
คุโระ:แล้ว พวกรุ่นพี่จะทำยังไงล่ะครับ
อาร์ติส:ใครน่ะ รุ่นพี่ ?
คุโระ:อ้าว!ไม่ได้นัดกันไว้เหรอ
อาร์ติส:ว่าไงนะ!พวกนั้นก็มาด้วยงั้นเรอะ

ในตอนนั้นเอง โดรุที่กำลังปะทะกับเอลิท

เอลิท:อะไรกัน ทำได้แค่นี้เองเรอะ
โดรุ:(หมอนี่ มันเคลื่อนไหวไวผิดปกติไปแล้ว)

เมื่อโดรุ มองลงที่ข้างล่าง ก็พบว่า เอลิทนั้น ไม่มีขา!!

โดรุ:(หมอนี่ กลายเป็นพวกเงาโดยสมบูรณ์ไปแล้วสินะ)
เอลิท:เป็นอะไรไป!
โดรุ:(ถ้าเป็นแบบนี้ คงมีคนเดียวที่จัดการได้)

ตอนนั้นเอง ดาเนะก็สังเกตุเห็นเช่นกัน

ดาเนะ:(หมอนี่! ไม่มีขานี่!)
แบล็ก:เหม่ออะไรอยู่!
ดาเนะ:(ถึงจะช่วยไม่ได้ แต่คงให้คนนั้นจัดการล่ะ)

ตอนนั้นเองก็มีใครบางคน เดินมาทางดาเนะ

ดาเนะ:ในที่สุดก็มาจนได้สินะ

ชายที่มานั้นก็คือ แกะหนุ่มใส่ชุดนักบวชระดับสูง ถือสมุดกางเขนไว้ด้วย

ไลท์:โอย!พวกนี้มันกวนการทำสมาธิฉันจริง
ดาเนะ:ใช่นายจริง ๆ สินะ
ไลท์:มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!
ดาเนะ:เรื่องนั้นไว้ทีหลังล่ะกัน ช่วยไล่ผีให้ทีดิ
ไลท์:ฉันไม่ใช่หมอผีนะ!
แบล็ก:จะคุยกันอีกนานมั้ย!

ไลท์ได้ยินแบบนั้นถึงกับกุมขมับ

ไลท์:ก็ได้ ๆ ครั้งเดียวนะ

-:End Act45:-

ตอบคำถามมั้งหลังจากไม่ได้เข้ามาอ่าน(ติดงาน)อยุ่นาน=w=
1.น่าจะ14 นะ=w=
2.แหวน~
3.ดาบ'n'ปืน
4.เทมแน่นอน~
5.คิดว่าได้วาง(เพราะวางไปแล้วในตอนที่33=w=)

เอาล่ะ ปิดกรรม แล้วน้า ท่าน มิว ท่านแบงค์
เดวจะแปะลิงค์ไว้ แล้ว Pm ถามพาส กับข้าน้อยได้เลย



Act46

-:ชายผู้นำพาแสงสว่าง:-

ไลท์ เดินไปหา แบล็กทันที
แบล็กก็มีทีทาหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

แบล็ก:อย่าเข้ามา!

ไลท์เริ่มคลี่ สมุดกางเขนพลางท่องคาถาอะไรบ่างอย่าง

ไลท์:พระผู้เป็นเจ้า ทรงนำทางแห่งแสงสว่างให้กับผู้โง่เขลา!~
แบล็ก:หยุดนะ!
ไลท์:ด้วยอำนาจของผู้เป็นเจ้า โปรดชำระดวงวิญญาณสู่ทางแห่งนิรันดร์!~
แบล็ก:หยุดเดี๋ยวนี้!
ไลท์:"Soul of Arm!"

ทันทีที่ร่ายจบ อาวุธแสงทั้งหลายก็ปรากฎที่ข้างหลังของไลท์

ไลท์ใช้นิ้วร่ายรำ สั่งอาวุธแสงทั้งหมด ฟาดฟันที่แบล็กทั้งหมด
อาวุธทั้งหมดได้ฟาดฟันและทิ่มแทง นับครั้งไม่ถ้วน

แบล็ก:อ๊าก ! ม่าย~ย!~

ร่างของแบล็กเริ่มสลายอย่างเห็นได้ชัด
แล้วอาวุธทั้งหมดก็รวมตัวกัน แทงครั้งสุดท้าย แล้วระเบิดทันที

แบล็ก:อ๊าก~ก!~

แบล็กได้ถูกแสงสว่างชำระจนไม่เหลือกระทั่งธุลี

ไลท์:เรียบร้อยแล้วนะ
ดาเนะ:ไปด้วยกันเถอะ หมอนี่โผล่มาแบบนี้คงไม่ได้มาคนเดียวแน่
ไลท์:หมายความว่าไงกัน
ดาเนะ:หมอนี่น่ะ ยังมีพรรคพวกอีกคนน่ะ

เวลาเดียวกัน ที่สวนแสง

ซิลเวอร์:เอาล่ะ แยกย้ายกัน
คุโระ:เดี๋ยวก่อย มีใครกำลังมาทางนี้น่ะ

ช่ายที่ มาหา ทุกคนก็คือ หมาป่าสีขาว
ในสภาพที่เหนื่อยอ่ออนอย่างมาก

คุโระ:หรือว่าท่าน!
นานะ:อาจารย์คะ!
อาเรส:คุโระเองงั้นเรอะ นานะก็อยู่ด้วยนิ แล้วก็นายด้วยนะ
ซิลเวอร์:ว่าแต่มาอยู่ที่นี่ได้กันน่ะ

อาเรสทำท่าจะเล่า แต่ล้มไปซะก่อน

คุโระ:แย่ล่ะสิ!
ซิลเวอร์:ไม่เป็นไร แค่สลบเท่านั้นเอง
แอนนา:เดี๋ยวฉันจะดูแลให้เองนะคะ

ตอนนั้นเอง มีใครบางคนปรากฎออกมาอีก

"ในที่สุดก็มาครบกันแล้วสินะ"

ซิลเวอร์:ใครกันน่ะ!
โรส,กิ๊ก:ไม่จริง!

สิ่งที่อยู่ต่อหน้าทุกคนก็คือ
ตุ่นสีเหลือง ที่ ดัดแปลงตัวเองเป็นไซบร์อก บินลงมา

อาร์ตี้:อะไรเนี่ย!
อาร์ติส:จะมายุ่งอะไรกับพวกเรานักหนา!
อาทัส:ฉานมาตามจองผจาญไง วาฬเฒ่าทั้งสอง

อาทัสใช้แขนจักรกลทั้งหมด กระโจนใส่ทั้งสองแต่ อเล็กซ์ บล๊อกได้ทัน

อเล็กซ์:เกือบไป!
ลูน่า:ฉันจะรับมือ เจ้าบ้านี่ให้เอง
นานะ:อาจารย์เองก็ยังอยู่ที่นี่ หนูจะช่วยด้วยค่ะ

เหมือนทั้งสอง ยังลังเลอยู่

อเล็กซ์:ไปเถอะน่า!
คุโระ:อเล็กซ์พูดถึงขนาดนี้แล้ว รีบไปกันเถอะ
อาหลง:พี่ครับ ไปก่อนเลย ผมจะคุ้มครองคุณแอนนาเองครับ
อาเฉิน:ฝากด้วยล่ะกัน
แอนนา:ขอบคุณมากนะจ๊ะ

แล้ว ที่เหลือ ก็ แยกย้าย กัน ไปเปิดเสา
ในเวลาเดียวกัน ในเมืองแสง

โดรุ:เจ้าบ้าเอ๊ย!
เอลิท:ฮี่ ๆ เหนื่อยแล้วล๊าสิ!~
โดรุ:(ชิ!แต่.. ก็จริงอย่างที่มันพูดนั่นแหละ)
เอลิท:ตายไปซะ!

"ฉึก!"

คนที่โดนแทน หาได้ใช่โดรุ แต่เป็นเอลิทที่ถูกอาวุธแสงแทงจนสลายทันที

เอลิท:เป็นไปไม่ได้!~
ไลท์:เกือบไปแล้ว ลูกหมาน้อย!~
โดรุ:มาช้าจังเลยนะ แล้ว ลูกหนมาน้อย มันใครฟระ

-:End Act46:-