ก่อนที่จะ เข้าสู่ เนีื้อเรื่อง ตอนที่ 21
ขอเปิดเรื่องด้วย ตอนพิเศษ ที่จะเปิดตัว ตัวละครเสริม และที่มา ของตัวละคร กลุ่มดีไซน์ขอรับ
ตอนนี้ ยาวเป็นเป็น พิเศษ ประมาณ 3 - 4 ตอนของปกติที่เขียน
Special Act-:Unno Diary:-
ณ แคมป์ ของลุงอาร์ตี้ ที่ เนลอยู่พร้อมกับ ทุกคน กำลังเตรียมอาหารให้ทุคน
อาร์ตี้:รออีกแปบนะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้วล่ะ
ไม่นาน เนล ก็ ยกอาหารทั้งหมด ลงที่หน้าของทุกคน
คูโระ:มาแล้ว!~
โรส:แหม ใจเย็นหน่อยสิ
เจ็ท:นายมันไม่เปลี่ยนจากเดิมเลย
อาร์ตี้ หันไปหา ซิลเวอร์
อาร์ตี้:เธอ ก็ มาด้วยกันสิ
ซิลเวอร์ ที่ หลับอยู่ ก็ ตื่นขึ้น พร้อม หยิบหนังสือข้างตัว ขึ้นมา
เนล:หนังสืออะไรน่ะคะ
ซิลเวอร์:เหมือน จะเป็น สมุดบันทึกน่ะ
เนล:สมุดบันทึก ?
ซิลเวอร์:ก็แค่ สงสัยบางอย่าง ก็เลยไปห้องสมุดแล้วก็เจอเล่มนี้
เนล:สงสัย เรื่องอะไรอยู่ล่ะคะ
ซิลเวอร์:เรื่องที่บังเอิญพบคราวนั้นน่ะ
ซิลเวอร์ ค่อย ๆ ปัดหนังสือบนมือ ที่เต็มไปด้วย ฝุ่นเขราะไปหมด
ซิลเวอร์:เก่าใช้ได้เลย
เนล:เก่าแค่ไหนล่ะคะ
ซิลเวอร์:จากสภาพ ก็ มากกว่า 20 ปีเลยล่ะ เดี๋ยวจะอ่านให้ฟังล่ะกัน
ซิลเวอร์ ค่อย ๆ เปิดหนังสือขึ้น โดยปกหนังสือ มีข้อความว่า "Unno Diary"
-:----------------------------------------------:-
"ดอกเตอร์! เมื่อไร ผมจะได้พักซักที!"
"เจ้าบ้า! อดทนอีกนิดไม่ได้เรอะ!"
เสียง เด็กหนุ่ม ปะทะ คารมกับ ดอกเตอร์ แก่ ๆ
ต่อมา ก็มีเสียง เด็กสาว ดังขึ้นมา
นานะ:หยุดกันทั้งสองคนนั้นแหละ!
ทั้งสอง หยุดลง แล้ว หันหลังกลับไปทำงานต่อ
จุ่น:หิวข้าวแล้วง่ะ
นานะ:ก็ไปกินซะสิค๊าา
จุ่น:ก็ ตาแก่นั่น ไม่ยอมให้ไปซักที
นานะ:ตาแก่ที่ว่า นั่นลุงฉันนะ
ต่อมา ก็ มีเด็กหนุ่ม และ เด็กสาว เข้ามา
วินเนอร์:ข้าวหมูทอดมาส่งแล้วครับ
ลิซ่า:ว่าไง ยัยนานะ
นานะ:ยัยลิซ่า นึกไงถึงมาล่ะ
ทั้งสอง ก็ ปะทะ ครามกันเหมือนเดิม แต่ทว่า..
ตอนนั้นเอง สัญญาณเตือนก็ได้ดังขึ้น
"หวอ!~"
เสียงสัญญาณดังขึ้น ทำให้ทุกคน ตื่นตระหนก
ลิซ่า:เกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย!
นานะ:ลุงคะ มันเกิดอะไรขึ้นคะ
"แย่ล่ะสิ! เครื่องเกิดรวนขึ้นมา!"
เครื่องพลังงานรวน ทำให้ ไทม์แมชชีนที่เชื่อมต่อไว้ ทำงานขึ้นมา
จุ่น:ไทม์แมชชีน มันทำงานซะแล้ว!
สิ้นเสียงของจุ่น ก็ เกิดแรงระเบิดจาก ไทม์แมชชีน
"ตูม!~"
ทุกอย่างกลายเป็น สีขาวโพลน
ต่อมา..
ทุกอย่างได้สงบลง และ หยุดลงที่ ลาวกว้างแห่งหนึ่ง
จุ่นได้ ตื่นขึ้นมาจากการ สลบที่เกิดจากแรงระเบิดเมื่อสักครู่
จุ่น:ที่นี่ ที่ไหนน่ะ..
จุ่นหันไปข้างหลัง ก็พบว่า ไทม์แมชชีน และ ห้องวิจัยได้กลายเป็น เพียงเศษเหล็ก
แล้วยังเห็น ดอกเตอร์ ที่ โดนแท่งเหล็กทับ นอนจมกองเลือด
จุ่น:ดอกเตอร์!~
หลังจากนั่น จุ่น ก็หันไปรอบ ก็ พบกลับ
ลูกหมาป่าขนสีขาว ลูกแกะขนสีขาว และ ลูกกระต่ายที่มีตาสองสี
นอนอยู่กลางกองเสื้อผ้า
จุ่น:นี่มันเกิดอะไรขึ้น นานะ .. ลิซ่า.. วินเนอร์.. พวกเธอ..
จุ่น อุ้มทั้งสามตัว แล้ว เดินลงไปข้างล่างเรื่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่เขาเองก็บาดเจ็บ
จนกระทั่ง พบแคมป์แห่งหนึ่งที่ ริมน้ำ
จุ่น:แคมป์นั่น ท่าทางแข็งแรงน่าดู
จุ่นเข้าไปในเต็นท์ ก็ พบกับ ข้าวของเต็มไปหมด
จุ่น:อ่าว! แคมป์นี้ มีคนอยู่แล้วเรอะ
ต่อมา จุ่น ก็ รู้สึกว่ามีใครบางคนมาทางแคมป์
จุ่น:ใครกำลังมาน่ะ
ผ้าม่านถูกเปิดออก ก็พบว่า คนที่เปิดผ้าม่านก็คือ
ปลาวาฬ!!
จุ่น:ปลาวาฬ!
อาร์ตี้:ก็ปลาวาฬน่ะสิ
จุ่น:นี่เป็นภาพหลอนใช่มั้ย!
อาร์ตี้:นี่ไม่ใช่ ภาพหลอน แล้ว เธอเป็นใครกันน่ะ
จุ่น:คือว่า..
อาร์ตี้:เธอเนี่ยไม่เหมือนกับ พวกเราเลยนิ
จุ่น:ไม่เหมือนกัน ? หรือว่าโลกนี้...
อาร์ตี้:ทำยังกะ เธอมาจากโลกอื่นอย่างงั้นแหละ
จุ่น:ไม่รู้เหมือนครับ แล้วโลกนี้..
อาร์ตี้:โลกนี้ คือ อาณาจักรสัตว์หางน่ะ
จุ่นได้ยินแบบนั้น ก็ เหนื่อยอ่อน จนแทบจะอุ้มทั้งสามตัวไม่ไหว
อาร์ตี้:แล้วเธออุ้มใครมาด้วยน่ะ
จุ่น:คนรู้จักน่ะครับ มาโลกนี้พวกเธอก็เป็นแบบนี้ซะแล้ว
อาร์ตี้:ไม่มีที่ไปแล้วสินะ งั้นเธอก็อยู่ที่นี่ซะเลยสิ
จุ่น:ขอบคุณครับ
ดังนั้น จุ่น และ อีกสามชีวิต ก็ได้อยู่ร่วมชายคา กับอาร์ตี้
และ เวลา ก็ได้ผ่านไป 2 ปี
ก็ไดเมี ครอบครัวพ่อค้า มารับตัววินเนอรฺไปเลี้ยง
อาร์ตี้:ฝากดูแลด้วยนะ
"พวกเราจะดูแล เด็กคนนี้เหมือนเป็นลูกจัวเองเลยครับ"
แล้ววินเนอร์ ก็ ได้ถูกครอบครัวพ่อค้าคาราวานนำไปเลี้ยงดู
จุ่น:ใจหายเหมือนกันนะ
อาร์ตี้:อยู่ด้วยกันต้องสองปีเลยนิ
หลังจากนั้นผ่านไป 5 ปี ไลท์ ก็มารับตัวลิซ่าไป
ไลท์:ผมขอตัวไปเข้ารับการสั่งสอนจากผู้เป็นเจ้านะครับ
จุ่น:ฝากด้วยนะครับ
ลิซ่า:ลาก่อนนะคะ พี่จุ่น แล้วจะมาเยี่ยมบ่อย ๆ นะคะ
แล้ว ลิซ่า ก็ติดตาม ไลท์ไปจนลับตา
จุ่น:เหมือนพวกเธอ จะนึกตัวตนเดิมไม่ออกเลย ลุงอาร์ตี้
อาร์ตี้:ลุงว่า แบบนั้นน่ะดีสำหรับพวกเธอแล้วล่ะ
หลังจากนั้น อีก 3 ปี จุ่นและ นานะได้ขอลากับลุงอาร์ตี้
จุ่น:ลุงครับ ขอบคุณสำหรับที่ผ่านมานะครับ
อาร์ตี้:อย่าพูดแบบนั้นสิ
จุ่น:ถึงเวลาที่ พวกเราจะออกเดินทางแล้วล่ะครับ
อาร์ตี้:แบบนี้ ก็ เหงาแย่เลย แล้วจะแยกกันเดินทางเหรอ
จุ่น:เหมือน นานะ จะไปหา คน ๆ หนึ่งน่ะครับ
นานะ:หนูจะไป ฝึกการใช้ชีวิต กับ คน ๆ นั้น คะ
อาร์ตี้:แล้วคงจะได้เจอกันอีกนะ
จุ่น,นานะ:แน่นอนครับ / ค่ะ
จุ่น และ นานะก็ เดินจาก แคมป์ของลุงอาร์ตี้ แล้วแยกกันไปคนล่ะทาง
ตอนนั้นเอง ก็มี เสียงเอะอะจากในเมืองแสง เป็นช่วงเวลาเดียวกับ
ที่กลุ่มอัลฟ่า นัดรวมตัวกันประชุมใหญ่
จุ่น:ในเมือง เอะอะอะไรกันน่ะ
จุ่นเดินเข้าไปในเมืองแสง ก็พบกับ
บรรยากาศที่ เงียบสงบ เพราะยังไม่มีคนมาตั้งรกรากมากนัก
จุ่น:แล้วเสียงตะกี้ มันมาจากไหนน่ะ
จุ่น ค่อย ๆ เดินไปเรื่อย ๆ ก็พบกับ ซิลเวอร์ และดาเนะ ยืนคุยกันอยู่
ซิลเวอร์:คืบหน้าไปถึงไหนแล้วล่ะ
ดาเนะ:เรื่องอะไร
ซิลเวอร์:เรื่องที่เขาลือกันไง
ดาเนะ:ลือกันเรื่องอะไรน่ะครับ
ซิลเวอร์:เรื่อง นาย กับ วี..
"ผัวะ!~"
เท่านั้นแหละ ซิลเวอร์ โดน ดาเนะ ฟาดหางเข้าที่หน้าอย่างจัง
ซิลเวอร์:เจ็บนะเฟ้ย!~
ดาเนะ:มันใช่เรื่องที่ต้องถามมั้ยล่ะ!
ซิลเวอร์:อูย!~
ดาเนะ:ตกลงมีเรื่องอะไรกันแน่
ซิลเวอร์:ได้ยินข่าวลือที่ว่า นอกจากฉันแล้ว ยังมีชาวไร้หางคนอื่นอยู่อีก
จุ่น:(หรือว่าจะเป็นเรา! แล้วชายคนนั้น ก็เหมือนกับเรานิ!)
จุ่น ถอยหลังกลับไปหลบที่หลังประตูโรงละคร
ซิลเวอร์:หันไปดู ก็ไปพบอะไร
ซิลเวอร์:"..."
ดาเนะ:มีอะไรรึเปล่า
ซิลเวอร์:ไม่มีอะไรๆ
จุ่นที่เห็น ทั้งสองกำลังคุยกัน ก็ พยายามเดินออกจากตรงนั้น
ซิลเวอร์:"..."
จุ่นพยายามเดินเลี่ยง แต่ทว่า.......
-:----------------------------------------------:-
ซิลเวอร์:"..."
เนล:ไม่อ่านต่อล่ะคะ
ซิลเวอร์:หลังจากนี้ มันกระดาษเปล่าน่ะสิ
ซิลเวอร์ เปิดหน้ากระดาษเปล่า ๆ ให้เนลดู
เนล:อ่าว หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นต่อล่ะคะ
ซิลเวอร์:ไม่รู้เหมือนกัน แต่ทำไมถึงมีชื่อของฉันด้วยล่ะ
หลังจากนั้น ทุกคนก็ ตะโกนเรียก เนล และ ซิลเวอร์
คูโระ:สองคนนั้น รีบ ๆ มาซักทีสิ
โรส:เดี๋ยวหมดนะคะ
เนลจูง ซิลเวอร์ไปหาทุกคนที่รออยู่
เนล:ไปกันเถอะคะ
ซิลเวอร์:เดี๋ยวสิ!
ซิลเวอร์ถูกเนล ลากไปหาทุกคนที่โต๊ะอาหาร ทิ้งหนังสือนั่นไว้ที่ โคนต้นได้
แล้วหนังสือเล่ม ก็ ถูกแรงลมเปิดขึ้นมาหน้าหนึ่ง
ซึ่งมีข้อข้อความสั้น ๆ ว่า
"แล้ว สักวันคุณ จะได้พบกับผมแน่นอน"
-:End Special Act:-
