เรปนี้ ฉลอง 200 หน้า

ต่อจากตอนที่แล้วกันดีกว่า

Special Act 2-2
The Past The Character

-:Nell [2]:-

สิ่งที่ดาเนะพบก็คือ ฝูงออโต้บอทอีกกลุ่มหนึ่ง

ดาเนะ:หิ้วเด็กอยู่แบบนี้ สู้ไม่ถนัดเลยแฮะ

ตอนนั้นเอง ดาเนะก็ถูกลำแสงยิงเฉี่ยวที่แขนขวา
ทำให้เด็กหลุดจากมือ แล้วตกลงไปสู่แม่น้ำแล้วลอยไปตามกระแสน้ำ

ดาเนะ:แย่ล่ะสิ!

ดาเนะ สวนกลับ ด้วยลูกธนูกลับไป ทำให้ออโต้บอทหลายตัวระเบิดทันที
หลังจากกก็รีบตามไปที่แม่น้ำ แต่ทว่า ไม่ทันเสียแล้ว
จากนั้น ซิลเวอร์ ก็ มาถึง

ซิลเวอร์:เกิดอะไรขึ้น!
ดาเนะ:ฉันขอโทษ !
ซิลเวอร์:มันเกิดอะไรขึ้น ดาเนะ!
ดาเนะ:เด็กคนนั้น! ฉันทำเด็กคนนั้นตกน้ำ!

ซิลเวอร์ เห็นเลือดที่ไหลอยู่ที่แขนขวาของดาเนะ

ซิลเวอร์:นายน่ะ ทำเต็มที่แล้ว!
ดาเนะ:แต่เด็กคนนั้น..
ซิลเวอร์:ลอยไปตามกระแสน้ำสินะ ไปที่ปลายน้ำ ก็โอเคแล้ว

ตอนนั้นที่ซิลเวอร์ กำลังวิ่งไปที่ปลายน้ำ
ก็มีลำแสงจำนวนมหาศาลพุ่งเข้าใส่ และโดนซิลเวอร์พรุนไปทั้งตัว

ซิลเวอร์:อ๊าก ~ ก!~
ดาเนะ:ซิลเวอร์!

ซิลเวอร์ถูกยิงจนตกลงไปในแม่น้ำ
โดรุ ก็มาถึงพอดี

โดรุ:ระวัง!

ดาเนะ หันไปพบกับ ฝูงออโต้บอท กำลังชาร์จพลังงานอีกครั้ง
แต่ ถูกหมัดของท่าน บาเบรอค ทุบพังทั้งหมด

บาเบรอค:พัง-ไป-ซะ-พวก-เศษ-เหล็ก !~
ดาเนะ:ท่านบาเบรอค!
บาเบรอค:แล้ว-เด็ก-คน-นั้น-ล่ะ
ดาเนะ:คือว่า..

"เด็กคนนั้น เป็นกากิณี ตอนนี้ ตกน้ำไปแล้วท่าน"
บาเบรอค:ว่า-ไง-นะ!

ท่านบาเบรอค ได้ยินแบบนั้น ถึงกับระงับโทสะไม่อยู่เผลอ
ทุบพื้นข้างหน้าของกรรมการ

บาเบรอค:เด็ก-คน-นั้น-เป็น-คน-ของ-อัล-คา-เซีย
"ว่าไงนะ!"

บาเบรอค:ทำ-ไม-ไม่-บอก-ข้า!
ดาเนะ:เรื่องนั้นไว้ก่อนท่าน ตอนนี้ซิลเวอร์เองก็
โดรุ:เกิดอะไรขึ้น!
ดาเนะ:เขาโดนยิงจนตกน้ำไปแล้ว!

ทุกคน ลงไปที่แม่น้ำ ตามหาเด็กน้อย และ ซิลเวอร์ที่ปลายน้ำ
แต่ กลับไม่พบอะไรเลย

หลังจากนั้น 2 ชั่วโมง ณ แม่น้ำริมเมืองแสง

อาร์ตี้:พี่!จะไม่กินอะไรก่อนกลับเลยเหรอ
อาร์ติส:ไม่ล่ะ
อาร์ตี้:งั้นผมไปตักน้ำก่อนนะ
อาร์ติส:งั้นพี่ไปด้วย

วาฬสองพี่น้อง ตรงไปยังแม่น้ำ

"แง้!~"
โรส:โอ๋ ๆ เงียบนะจ๊ะ

อาร์ตี้ตามเสียงเด็กร้องไป ก็ พบกับโรสที่อุ้มเด็กอยู่

โรส:ลุงคะ!
อาร์ตี้:มีอะไร โรส
โรส:หนูเจอเด็กคนนี้ ลอยมาตามน้ำคะ
อาร์ตี้:ว่าไงนะ!

ทั้งสอง ไปหาโรสเพื่อดูหน้าเด็กน้อยให้ชัด ๆ

อาร์ติส:น่ารักนะเนี่ย!

โรส ลูบหัวเด็กน้อยแล้ว ผ้าคลุมหัวเด็กน้อยเกิดหลุดออก

โรส:นี่กระต่ายน้อยนิคะ!
อาร์ตี้:กระต่ายน้อยสีเขียว ตาสีคราม
อาร์ติส:แล้วเด็กคนมาจากไหนกันน่ะ
อาร์ตี้:ไม่รู้เหมือนกัน

ต่อมา คุโระ และ เจ็ท ที่กลับมาจากเที่ยวเล่นแถว ๆ หน้าโคลอสเซียม
ก็สังเกตุเห็น กระต่ายน้อยในมือของโรส

คุโระ:เด็กคนนี้เป็นใครน่ะ
เจ็ท:น่ารักจัง!~
คุโระ:แล้วชื่อของเด็กคนนี้ล่ะ
โรส:เอ่อ.. คือว่า..

เหมือนจะมีอะไร ดลใจให้อาร์ตี้เอ่ยชื่อนี้ออกมา

อาร์ตี้:เนล ...
คุโระ:ว่าไงนะครับ
อาร์ตี้:เนล
โรส:เด็กคนนี้ คงยังไม่มีชื่อสินะคะ
อาร์ตี้:ชื่อเนล ล่ะกัน
อาร์ติส:แล้วเด็กคนนี้ใครจะเลี้ยงดูล่ะ
อาร์ตี้:ผมดูแลเด็กคนนี้ให้ก็ได้ครับ

ทุกคน ยินดีกับสมาชิกใหม่ของครอบครัว
ในขณะเดียวกัน ณ วังแสง

เร็กกุ:ท่านครับ เด็กคนนั้นตอนนี้..
อัลคาเซีย:เราทราบแล้วล่ะ ตอนนี้เด็กคนนั้นอยู่กับคนที่ไว้ใจได้แล้วล่ะ
เร็กกุ:แล้วเด็กคนนั้น เกิดมาเพื่ออะไรครับ
อัลคาเซีย:เด็กคนนั้น เกิดมาพร้อมกับภารกิจอันยิ่งใหญ่ แต่..
เร็กกุ:แต่อะไรครับ
อัลคาเซีย:ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา รอดูเธอไปอีกสักพัก แล้วเรียกพบก็ไม่สาย
เร็กกุ:ขอรับ

หลังจากนั้นอีก 10 ปี ตำนาน ก็ได้เริ่มเปิดขึ้นมาแล้ว

-:End Special Act 2-2:-

*0*ไม่ได้อ่านตั้งนานกลับมาดูทีมีให้อ่านเป็นกระตัก=w=
รออ่านบทที่3ต่อ

อยากอ่านบทที่ 3 เเล้ว ถีงจะไม่ค่อยได้โสเเต่ก็ตามอ่านตลอดนะ

พอดีงานเยอะน่ะ ไม่ค่อยมีเวลาเล่นคอม

First Chapter3

Act41

-:การรวมพลในเงามืด:-

หลังจากที่ทุกคนลงจากเครื่องบินของ เหล่าตุ่น แล้ว
โรสและ กิ๊กได้รออยู่แล้ว

โรส:มาถึงกันแล้วเหรอคะ
เนล:นี่ทันเกิดอะไรขึ้นกันคะ
กิ๊ก:พวกเราเองก็ ได้รับคำสั่งด่วนจากท่านโบสดาสน่ะ
โรส:ทางนี้เลยจ๊ะ ทุกคนกำลังรออยู่

ต่อมา ซิลเวอร์ และ คุโระ ก็ได้ลงมาเป็นสองคนสุดท้าย

คุโระ:เฮ้ ๆ ท้องฟ้าแบบนี้ ฉันไม่ชอบเลยสิ
ซิลเวอร์:พวกเงามันยึดเมืองแสงไปแล้วน่ะสิ
คุโระ:หมายความว่าไง
ซิลเวอร์:ทุกที่พวกเงามันบุกน่ะ ท้องฟ้าจะเป็นแบบนี้ตลอด

สักพัก อเล็กซ์ และ ซาร่า ก็มาตามสมทบ

อเล็กซ์:ถึงซักที!~
ซาร่า:รอนานกันมั้ยจ๊ะ
อเล็กซ์:ชายคนนั่นมัน..
เนล:ไว้ค่อยแนะนำกันทีหลังนะคะ

ทุกคน ไป รวมตัวกันที่ จุดแคมป์เดิมของเนล ซึ่งอาร์ตี้ และ อาร์ติส รออยู่แล้ว

อาร์ตี้:มาถึงกันแล้วเหรอ
อาร์ติส:รอกันอยู่เลย
อาร์ตี้:อย่าชักช้าเลย รีบประชุมกันดีกว่า

ทุกคน นั่งล้อมกองไฟ ประชุมกัน

อาร์ตี้:เอาล่ะ..

ตอนนั้นเอง ก็ได้มีอีกสองคนได้ตามมาสมทบ

ลูน่า:โหย ๆ หลงทางจนได้น่า !~
วินเนอร์:ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ

ทั้งสอง ก็ ตามมาสมทบประชุมกัน

อาร์ตี้:เริ่มกันเลยนะ
ลูน่า:เดี๋ยวก่อน ๆ
อาร์ตี้:มีอะไรสงสัย?
ลูน่า:ผู้ชายคนนั้น ใครกัน?
อาร์ตี้:ผู้ชายที่นั่งข้าง ๆ เนลน่ะเหรอ
ซิลเวอร์:ซิลเวอร์ องค์รักษ์ส่วนประองค์ของ ท่านอาเนโมเน่
ลูน่า:แล้วท่าน องค์รักษ์ มาทำไมที่นี่กันล่ะ
ซิลเวอร์:มาตามคำสั่งของ ท่านอาเนโมเน่น่ะ
อาร์ตี้:ประชุมกันต่อได้ยัง

ทุกคนนั่งประชุมกันวางแผนบุกเข้าเมืองแสง

คุโระ:เอาไงดีล่ะ
อาร์ตี้:แบ่งเป็น สามกลุ่ม แล้วแยกย้ายกันหาทางเข้า
เนล:แล้วจะนัดเจอกันที่ไหนดีล่ะคะ
ซิลเวอร์:สวนแสง..
คุโระ:สวนแสงงั้นเหรอ ตามนี้ล่ะกัน!

ตอนนั้น เอง ก็ได้มี วัตถุอะไรบางอย่าง บินมาทางกลุ่มของเนล

ซิลเวอร์:!!

"แกร๊ง ~ง!~"
"ฉึก !"

ซิลเวอร์ ยิงสกัด อะไรบางอย่างไว้
แล้วสิ่งที่ ซิลเวอร์ ยิงสกัดไว้ ก็ คือ หอกของทหารเสือดำ

คุโระ:นี่มัน หอกของพวกทหารเสือดำนี่น่า!

คุโระหันไปข้างหลัง ก็พบกับ ทหารเสือดำ 2-3 นาย กำลังมุ่งมาทางนี้

คุโระ:หยุดก่อน! พวกเราเอง!

แต่ซิลเวอร์ และแอนนาก็ได้ ลุกขึ้นมา

แอนนา:"Sticky Shot!"

พวกทหารเสือดำ โดน หมากฝรั่งเข้า ทำให้เคลื่อนไหวไม่ได้

ซิลเวอร์:"Thousand Shot!"

ซิลเวอร์ กระหน่ำ กระสุนใส่ ทหารเสือดำทั้งหมด

คุโระ:นายทำอะไรลงไปน่ะ!
ซิลเวอร์:ดูให้ ดี ๆ สิ!

คุโระเดินไปใกล้ ๆ ทหารเสือดำ ก็พบว่า ทหารเหล่านั้นไม่ได้มีสติตั้งแต่แรกแล้ว

คุโระ:หมายความว่าไงกัน!
ซิลเวอร์:พวกนี้น่ะ ไม่ได้มีสติตั้งแต่แรกแล้ว
คุโระ:แสดงว่า ทหารพวกนี้ถูกควบคุมอยู่สินะ

ตอนนั้นเอง ลุงแพะก็ วิ่งหน้าตั้งมาที่กลุ่มของเนล

"แย่แล้ว"

ทุกคนหันไปตามเสียงของลุงแพะทันที

เนล:เกิดอะไรขึ้นคะ
"พวกฟักกอน บุกสวนแครอนน่ะสิ!"

เนล:เอาไงดีล่ะคะ
คุโระ:พวกเราจะแยกกันไปจัดการให้เอง ที่เหลือก็หาทางเข้าเมืองแสงให้ได้ล่ะกัน
เนล:แล้วเจอกันนะคะ

คุโระ อเล็กซ์ และ ซาร่า ก็ได้รีบมุ่งหน้าสู่ สวนแครอนทันที

-:End Act41:-

ตำนานบท3มันมาแล้ว!!!!(ขออภัยที่อ่านแต่ไม่ได้โพส )

ปล.รูปตรงลายเซ็นท่านที่เป็นลิ้งทำยังไงน่ะ

ตอนที่ นำ Code จาก เวปฝากรูป ให้แก้ ส่วน ช่อง URL ช่องแรก หลัง = ให้เป็นลิงค์ที่เราต้องการ

ก็ โอเคแล้วล่ะ

ตัวอย่าง

ม่ะ ! มาเล่นอะไร สนุก ๆ กันหน่อยดีกว่า

โดยมี คำถาม จากฟิตนี้ มาให้ตอบกันเล่น ๆ

แต่ ของรางวัลเป็น ต้นฉบับ ตอนที่ 1 - 40 นะเออว์

(ย้ำ ! ต้นฉบับ จะมีเขียน ผิด ๆ ถูก ๆ แล้ว บางทีจะไม่เหมือนกับที่ลงไว้ด้วย )

เอาล่ะพร้อม แล้ว ลุย!

Special Act 2-3

The Past The Character

-:Sliver [1]:-

ปี ค.ศ. 2054 5 ปีก่อนถึงวันสิ้นโลก

ณ วันรับปริญญา

"เฮ !~"

"ยินดีด้วยนะ"

ชิน:ขอบคุณมากครับ

ชิน เด็กหนุ่ม อายุ ราว 25 มีปลอยผมสีเงิน โดดเด่น และ ตาสีเขียวเข้ม
และเป็นลูกชายคนเดียวของนักโบราณคดีในตำนาน
ซึ่งได้เสียชีวิตไปแล้ว ปัจจุบัน เขาอยู่กับน้องสาวสองคน

"หลังจากนี้ คงจะดังและเก่งเหมือนพ่อแน่ ๆ"

ชิน:ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ
"ต่อไป งานคงจะเยอะน่าดูเลยนะ"

ชิน:ผมขอตัวไป ทำวิจัยต่อนะครับ

ชินขอตัว และ เดินออกจากมหาวิทยาลัย

"เขาน่ะ สานต่องานวิจัยของพ่ออยู่น่ะ"
"งั้นเองเหรอ ถึงว่า ทำไมถึงรีบจัง"

ชินกลับมาถึงบ้าน แล้วขึ้นไปห้อง

ชิน:เอาล่ะ ต่อไปจะลองไปที่อเมริกาเหนือล่ะกัน

ชินค้นเอกสารของพ่อ แล้วมีอะไรบางอย่างหล่งลงมา

ชิน:อะไรเนี่ย

ชินหยิบขึ้นมา มันคือ เอกสายที่เกี่ยวกับ อารยธรรมอินคา
แต่แปลกไปจากอารยธรรมอินคาแบบปกติ

ชิน:อารยธรรมเกี่ยวกับ การสิ้นโลกและกำเนิดใหม่?

ชินเปิดเอกสารแล้ว ก็ ตกใจกับ บันทึกที่พ่อได้จดไว้

ชิน:อะไรเนี่ย เรื่องแบบนี้ !

ชินกำลังอึ้งกับ บันทึกของพ่อ ทันใดนั้น

ริน:พี่คะ ทานข้าวได้แล้วคะ
ชิน:เดี๋ยวลงไปจ๊ะ

รินเป็นน้องสาวของชิน ตอนนี้จบ มัธยมปลายแล้ว
กำลังเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย

ชิน:เราน่ะ จะเข้าคณะอะไร คิดไว้ยัง
ริน:หนูจะเข้าคณะ วิศวะกรรมศาสตร์คะ
ชิน:ทำสิ่งที่เราชอบเถอะ
ริน:ค่า!

ทั้งสองคนก็ นั่งคุยอย่างสนุกสนาน จนกระทั่ง
สองอาทิคย์ต่อมา ณ หน้ามหาวิทยาลัย

ริน:ไปก่อนนะคะ เดี๋ยวไม่ทัน ปฐมนิเทศ
ชิน:พี่ขอไปจัดการงานต่อนะ

ริน ข้ามถนนไปยังมหาวิทยาลัย
ตอนนั้นได้มีรถซิ่งแซงไฟแดงขึ้นมา

ชิน:ริน!
ริน:กริ๊ด!~

"โครม!~"

รินถูกชนอย่างแรงจนกระเด็นออกจากถนน
ชินรีบลงจากรถทันที

ชิน:ริน!
"เดินไม่ดูเอง ยัยเด็กคนนี้"

คนรอบข้าง ถึงสลดกับคำพูดของ พวกนั้น

"อะไรกัน พวกนั้นน่ะ"
"ดูออกมาได้หน้าตาเฉย"

ชินกอดศพของริน

ชิน:ริน!
"ไปกันดีกว่า เสียเวลา"

ชินหันกลับไป
ชิน:อภัยให้ไม่ได้!

หลังจากนั้น สองร้อยเมตร พวกนั้นถูกรถบรรทุกน้ำมันเสียบเข้ากลางรถแล้วเกิดระเบิดขึ้น

"ตูม!~"

ชิน:ริน! ตื่นขึ้นสิ!

อาจารย์ในมหาวิทยาลัย วิ่งออกมาก็พบกับ ภาพอันน่าเศร้า

"ชิน.."
ริน:พี่คะ..
ชิน:อดทนไว้นะ รถพยาบาลจะมาแล้ว
ริน:หนูรักพี่นะ แล้วจะรักตลอดไป
ชิน:พูดอะไรตอนนี้ ริน!
ริน:พี่คะ หนูดีใจที่เกิดมาเป็นน้องสาวของพี่...

ไม่นาน รินก็สิ้นใจลงในอ้อมอกของ ชิน

ชิน:ริน!!!~

อาจารย์ และ คนแถวนั้น ต่างกลั้นน้ำไม่อยู่ กับภาพอันน่าเศร้า

สองอาทิตย์ต่อมา

ชิน:ริน พี่จะพยายามส่วนของเธอด้วยนะ ริน
ไม่ต้องห่วงพี่นะ หลับให้สบายเถอะ

ชิน บอกลาน้องสาวเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะหันหลังจากไป

-:End Special Act 2-3:-

จู่ๆท่านมาทักว่า"ว่างเนอะ"ข้าตกใจหมดเลยรู้ม้ายยยยย
ขออ่านไล่อีกทีเพื่อความชัวร์แล้วเดียวจะตอบคำถามของท่านละกันนะ[ว่าแต่ต้นฉบับจะเป็นยังไงเนี่ย ]

ตกใจล่ะสิ อยู่ ดี ๆ โดนทักเนี่ย

ก็ ว่างจริง ๆ ไม่ใช่เหรอ (หมุนร่ม เล่นเฉยเลย)

ตอนนี้ เขียนจนถึง SS2 ตอนที่ 11 แล้ว

แต่หยุดเขียนก่อน (รอ Chapter 8 เปิด)