บทนำ และ บางส่วนของตอน แบบ ยำมั่วของ Ep2.


"เมื่อ ฟันเฟื่อง แห่ง กาลเวลา เริ่มสั่นคลอน

มิติแห่ง กาล จัก เริ่ม เชื่อมต่อ และ พบพากัน"


...................................................


การสปอยได้จบลงแล้ว

First Chapter 4 : เศษเสี้ยวของอดีดกาล

Act 1

-:ฟันเฟืองกาลเวลาเริ่มขยับ:-

3 ปีผ่านไป

เนลก็ยังอยู่กับ อาร์ตี้เช่นเดิม แต่ไม่ได้ออกไป ขุดแครอน ต้อนมูโป้ต่อไปแล้ว
งานที่เนลทำก็คือ เป็นตัวแทนในการติดต่อจัดซื้อ ยุทโธปกรณ์ของกองทัพ

ซิลเวอร์และแอนนาในตอนนี้ ทำงานร่วมกับ ดร.ลิซ่า ที่วิจัยอยู่ที่เขตทะเลทราย

คุโระ และ นานะ ตอนนี้ ก็ อยู่ในกองกำลังพิเศษ ที่ถูกดูแลโดย อาเรส

โรส กิ๊กและ วินเนอร์ ตอนนี้ก็ยังคงเดินคาราวานไปทั่วโลก

มาเรีย ลิซ่า และไลท์ ตอนนี้ กำลังทำสมาธิที่ สวนแสง

อาร์ติส กลับไปยังวังใต้น้ำเพื่อกลับไปอารักขา ท่านอาเนโมเน่

เจ็ท อาเฉิน อาหลง ตอนนี้ ยังคงเดินทางไปเรื่อย ๆ

เจฟและลูน่าในตอนนี้ กำลังหนีฝูงชนที่ไล่ตามมาติด ๆ

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

ลูน่า:ซวยจริงคราวนี้!
เจฟ:ซวยก็ไม่แปลกล่ะ!เล่นยัดโจ็กเกอร์ในเด็ตไปตั้ง 3 ใบ !
ลูน่า:อ่าวเรอะ! นึกว่ายัดเพิ่มได้

ทั้งสอง วิ่งมาจนพ้น ประตูทางออก

ลูน่า:แบบนี้ ตามไม่เลิกแน่ ๆ ช่วยอะไรหน่อยดิ
เจฟ:ช่วยไม่ได้ ๆ

เจฟหันหลังกลับ

เจฟ:"Buiten !"

บุยเทน ขนาดยักษ์ โผล่ขึ้นมาปิดประตูทางออกจนมิด

"เฮ้ย! มันโผล่มาได้ไง!"

ลูน่า และ เจฟ ก็ หนีพ้นออกมาจนได้

ลูน่า:โอย ๆ ป่ะ ไปกันต่อเถอะ

ฟลุ๊คและคร์อนในตอนนี้ อยู่ที่โรงงานของลุงกาซ่า

ฟลุ๊ค:โอย เสร็จซักที ไปนอนดีกว่า
คร์อน:ปุ่มอะไรเนี่ย

ฟลุ๊ค รู้สึกสังหรณ์ไม่ดี จึงหันไปดู

คร์อน:ลองกดดูดีกว่า
ฟลุ๊ค:อย่า !~

"กริ๊ก!~"

" ตูม!~ "

แรงระเบิด ทำให้ หลังคาโรงงาน ลอยขึ้นฟ้า แล้ว ตกลงกลับมาที่เดิม

กาซ่า:สองคนนี้เอาอีกแล้ว

ฟลุ๊ค:"..."
คร์อน:แฮะ ๆ
ฟลุ๊ค:แก ! ตายซะเถอะ!
คร์อน:แย็ก!~ ข๊อโต๊ดก๊าบ!~

เหมือนความสงบสุขจะอยู่ได้ไม่นาน
ไม่นาน คำสั่ง รวมตัวจากหัวหน้าโบสดาสก็ได้เรียกตัวทุกคน

หัวหน้าโบสดาส:ทุกคนมาครบแล้วนะ
คุโระ:คราวนี้มีภารกิจอะไรครับ
หัวหน้าโบสดาส:คราวนี้ ดร.ลิซ่า เหมือนจะพบอะไรบางอย่างเข้า
เนล:แล้วที่เหลือล่ะคะ
หัวหน้าโบสดาส:ซิลเวอร์กับแอนนาอยู่ที่นั่นแล้ว โรสเองก็เดินคาราวานอยู่
คุโระ:แล้วที่เหลือล่ะครับ
หัวหน้าโบสดาส:กลุ่มเจ็ท กับ ลูน่า ติดต่อไม่ได้เลย
คุโระ:ก็ไปกันแค่ สองสินะ เข้าใจแล้วครับ


เนลและคุโระ รีบมุ่งหน้าไปยังทะเลทรายที่ ดร.ลิซ่าวิจัยอยู่

สองชั่งโมงต่อมา ทั้งสองก็ได้ไปถึง

ดร.ลิซ่า:คนของโบสดาส มาถึงแล้วสินะ
ซิลเวอร์:มากันแล้วสินะ ทุกคน
เนล:พี่คะ!

-:End Act1:-

Act2

-:วัตถุปริศนา:-


ทั้งสองที่มาถึงก็ซักทันที

คุโระ:หายไปนานเลยนะ
ซิลเวอร์:ก็อยู่ที่นี่ตลอดน่ะ
คุโระ:ว่าแต่มีธุระอะไงงั้นเรอะ
ซิลเวอร์:คุยกับ ดร.โดยตรงเลยดีกว่า

คุโระ ก็ไปหา ดร.ลิซ่า

ดร.ลิซ่า:สวัสดี คงเหนื่อยสินะ พักก่อนสิ
คุโระ:ขอบคุณครับ แต่ ธุระที่เรียกมามีอะไรเหรอครับ
ดร.ลิซ่า:มาดู ผู้ช่วยฉันก่อนสิ

ดร.ลิซ่า พา คุโระ ไปดูผู้ช่วยของเธอ

คุโระ:อะไรเนี่ย รอยไหม้เนี่ย!
ดร.ลิซ่า:นี่แหละ ที่โดนเจ้าวัตถุประหลาดยิงใส่น่ะ
คุโระ:วัตถุประหลาด ??
ดร.ลิซ่า:มันกลม ๆ เคลื่อนไหวเร็วมาก
คุโระ:ตอนนั้น ก็ให้ ซิลเวอร์จัดการก็ได้นี่ครับ
ดร.ลิซ่า:พอดี ตอนเกิดเรื่อง ฉันวานเขาให้สำรวจพิรามิตน่ะ

คุโระก็ กลับไปหาซิลเวอร์

คุโระ:นายไม่รู้เรื่องนี้เลยงั้นเรอะ
ซิลเวอร์:ฉันกลับจากธุระก็เห็น สภาพนั้นแล้ว
คุโระ:เอาไงดีล่ะ
ซิลเวอร์:นายดูแลที่นี่แทนฉันหน่อย ฉันจะไปดูให้เอง
คุโระ:เอางั้นก็ได้

ซิลเวอร์ ก็ ตรงไปยังที่เกิดเหตุทันที
ก็พบกับ ทุ่งกว้างที่เต็มไปด้วย สติงบั๊ก และ แฟ็ตบัก

ซิลเวอร์:อะไรเนี่ย กว้างขนาดนี้เลยเรอะ

หลังจากนั้น เนลก็ ตามมาถึง

ซิลเวอร์:มาถึงแล้วเหรอ กว้างขนาดนี้ คงต้องแยกกันหาล่ะ
เนล:ค่ะ

ทั้งสอง แยกกันค้นหา วัตถุประหลาดที่ยิงใส่ ผู้ช่วย
แล้วเนลก็ พบอะไรเข้า

เนล:อะไรเนี่ย?

สิ่งที่เนลพบก็คือ หุ่นขนาดเล็กกำลังลอยไปทางหนึ่ง
เนลยิงใส่ ปรากฎว่า มันหันกลับมายิงใส่

เนล:กริ๊ด!!

ซิลเวอร์ได้ยินเสียงของเนล จึง วิ่งไปทันที
เขาพบกับ หุ่น และ ยิงทิ้งทันที

ซิลเวอร์:ไม่เป็นอะไรนะ!
เนล:ไม่เป็นอะไรคะ

ซิลเวอร์ เดินไปดู ซากที่เขายิงไปตะกี้ ก็ถึงกับตกใจ

ซิลเวอร์:นี่มัน หุ่นยนต์นิ!
เนล:มันคืออะไรคะ
ซิลเวอร์:มันเป็นสิ่งที่.... แต่..
เนล:แต่อะไรคะ
ซิลเวอร์:แต่... ผมนึกไม่ออก โอย!~
เนล:พี่คะ!

เนลเห็น ซิลเวอร์ทรมาณ จึงไม่ถามต่อ
ซิลเวอร์ เก็บซากของหุ่น แล้วกำลังจะกลับ แต่ทว่า..
กลับถูก กลุ่มของหุ่นยิงใส่

ซิลเวอร์:เยอะขนาดนี้เลยเรอะ!

ซิลเวอร์สวนกับไป จนจัดการทั้งหมดเรียบร้อย

ซิลเวอร์:พวกนี้ มันอะไรของมันเนี่ย
เนล:จะเอาต่อดีล่ะคะ
ซิลเวอร์:ซากพวก ออโต้บอท เก็บไว้สักตัวล่ะกัน
เนล:ออโต้บอท?
ซิลเวอร์:ไม่รู้ ทำไมถึงเรียกแบบนั้นนะ..

แล้วทั้งสองก็กลับไปยัง แคมป์ของ ดร.ลิซ่า

ซิลเวอร์:เอาตัวต้นเหตุมาให้แล้วล่ะ

ทุกคนเห็นก็ ถึงกับตกใจ

คุโระ:เศษเหล็กเนี่ยนะ ต้นเหตุ
ซิลเวอร์:จริงๆ มันไม่ได้เป็นเศษเหล็กนะ
ดร.ลิซ่า:น่าสนใจจริง ๆ ของชิ้นนี้
ซิลเวอร์:ดร. กำลังเข้าใจผิดอยู่นะครับ
ดร.ลิซ่า:ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ
ซิลเวอร์:สิ่งนี้น่ะ มันไม่ใช่สิ่งที่อยู่บนโลกนี้ตั้งแต่แรกนะครับ
ดร.ลิซ่า:อย่างนั้นเองสินะ แล้วพวกนี้มันจากไหนกัน

ต่อมา เครื่องของซากหุ่นก็ติดขึ้น

ซิลเวอร์:อะไรเนี่ย เครื่องของเจ้านี้ ติดขึ้นมา! แต่เดี๋ยว ๆ

ซิลเวอร์ดูที่จอที่แสดงภาพ เรดาห์ และเห็นจุดพิกัดที่ ทิศตะวันตก

ซิลเวอร์:ทิศตะวันตก เนี่ยมันมีอะไรอยู่รึป่าว ดร.
ดร.ลิซ่า:ทางนั้น มีรอยแผลแห่งโลกอยู่น่ะ

ซิลเวอร์ รีบไปทางทิศตะวันตก

ซิลเวอร์:ขอไปตรวจสอบอะไรหน่อย
เนล:ไปด้วยนะคะ
ซิลเวอร์:ไม่ได้ ๆ เธออยู่ที่นี่ ช่วยคุโระ

แล้วซิลเวอร์ ก็ ไปยัง รอยแผลแห่งโลก

-:End Act2:-



-:---------------------------------------------------------:-



Act3

-:รอยแผลแห่งโลก:-

ซิลเวอร์ตรงไปยังรอยแผลแห่งโลกทันที
ขณะที่ทั้งสามคนอยู่ที่แคมป์ของ ดร.ลิซ่า

ดร.ลิซ่า:จะไหวเหรอ ไปแค่คนเดียวเนี่ยนะ
คุโระ:ไม่ต้องห่วงครับ หมอนั่นน่ะเอาตัวรอดได้นะครับ
ดร.ลิซ่า:ตอนแรก ก็ต้องเจอกับฝูงไลอ้อนบั๊กเลยนะ

เวลาเดียวกัน ซิลเวอร์นั้นก็..

"ปัง!~"

ซิลเวอร์:รำคาญพวกนี้จริง แต่ปีกสวยดี เอากลับไปฝากแกะน้อยดีกว่า

ย้อนกลับไปยังแคมป์ของ ดร.ลิซ่า

ดร.ลิซ่า:ถึงจะพ้นพวกนั้น ก็ต้องเจอพวกโจรดักปล้นอีกนะ
เนล:ถ้าหมายถึง แบนดิช บั๊กล่ะก็ ไม่ต้องห่วงคะ
ดร.ลิซ่า:ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ มันอยู่เยอะมากเลยนะ
เนล:ก็เพราะว่า..

ย้อนกลับไปทางซิลเวอร์อีกที

แบนดิชบั๊กทั้งหมด ถูกจัดการเรียบ

ซิลเวอร์:อะไรเนี่ย มีผงทองซะด้วย ขอไปล่ะกันนะ

ย้อนกลับไปยังแคมป์ของ ดร.ลิซ่า (อีกรอบ)

ดร.ลิซ่า:ถึงจะผ่านไปได้ก็เถอะ ก็ต้องเจออะไรอีกก็ไม่รู้
เนล:ไม่ต้องห่วงคะ พี่หนูน่ะ เคยเจอมากกว่านี้แล้วล่ะคะ
ดร.ลิซ่า:อย่างนั้นเองเหรอ
คุโระ:ป่านนี้ คงจะจามใหญ่เลยล่ะ
แอนนา:ก็เล่น นินทาซะขนาดนี้เลยนิคะ

ย้อนกลับไปยังซิลเวอร์ (อีกรอบ)
หลังจากที่กำลังจะพ้นเขตที่ สาม

"ฮัดเช้ย!~"

ซิลเวอร์:พวกนั้นกำลังนินทาอะไรฉันป่าวเนี่ย
ซิลเวอร์:"..."
ซิลเวอร์:คิดมากไปเองมั้ง

หลังจากนั้น ซิลเวอร์ ก็เดินทางไปจนถึง รอยแผลโลก
ซึ่งอิทารุสได้ ยืนดูอะไรอยู่

ซิลเวอร์:อิทารุส ทำอะไรอยู่น่ะ
อิทารุส:มาดูนี่สิ

ซิลเวอร์ไปหาอิทารุส ก็พบกับ ฝูงออโต้บอท
ที่กำลังบินไป ต่อหน้าทั้งสอง

ซิลเวอร์:พวกนี้มัน หรือว่า..
อิทารุส:นี่อาจจะเป็นสิ่งที่ท่านอัลคาเซียกังวลก็เป็นไปได้
ซิลเวอร์:พวกนี้ก็มากจากอีกฟากของโลกสินะ
อิทารุส:เจ้าพวกไร้จิตใจ กำลังข้ามมาที่นี่ ต้องมีอะไรแน่
ซิลเวอร์:ฉันต้องกลับไปที่แคมป์ล่ะ
อิทารุส:ฉันเองก็ต้องกลับไปรายงานเช่นกัน

ทั้งสอง แยกย้ายกันกลับไป

ซิลเวอร์กลับไปถึงแคมป์วิจัยอย่างปลอดภัย

แอนนา:เป็นไงบ้างคะ
ซิลเวอร์:ระหว่งทางได้ของดี ๆ เพียบเลยแต่ว่า..
ดร.ลิซ่า:ไปเจออะไรงั้นเรอะ
ซิลเวอร์:เจ้าพวกนั้น กำลังมายังที่นี่น่ะสิ
ดร.ลิซ่า:หรือจะเป็นหุ่นกระป๋องนั่น แจ้งข่าวไปยัง
ซิลเวอร์:อิทารุสไปแจ้งให้แล้วล่ะ

ซิลเวอร์ลุกขึ้นไปหยิบซากหุ่นแล้วกำลังเดินออกจากแคมป์

คุโระ:นายกำลังจะไปไหนล่ะ
ซิลเวอร์:กลับไป ให้เจ้าฟลุ๊คมัน ดูซากเจ้านี่หน่อยนะ
คุโระ:แล้วที่นี่ล่ะ
ซิลเวอร์:ฝากนายดูแลต่อทีนะ
คุโระ:คนเดียวเนี่ยนะ
ซิลเวอร์:ตอนนี้น่ะใช่ แต่ไม่นาน พรรคพวกนายก็จะมาล่ะ
คุโระ:พรรคพวก หรือว่า..
ซิลเวอร์:ใช่แล้ว เพื่อนร่วมทุกข์ ร่วมสุข กับนายตั้งแต่แรกไง

ซิลเวอร์เดินทางกลับไปยังเมืองแสง

ซิลเวอร์:แอนนา เนล กลับกันเถอะ
แอนนา,เนล:ค่ะ

ทั้งสามกลับไปยังเมืองแสง เพื่อไปหาฟลุ๊ค

-:End Act3:-

บร์อด เงียบ ลงแปลก ๆ แฮะ

โดยเฉพาะ บร์อดฟิต

Act4

-:พี่สาว:-

ทั้งสามกลับไปยัง เมืองแสง

ซิลเวอร์:เอาล่ะ ฉันหาฟลุ๊คก่อนนะ พักผ่อนกันก่อนเลย

ซิลเวอร์ มุ้งตรงไปยัง สนาบินกาซ่าทันที

เนลและแอนนา ก็เข้าไปพักผ่อนที่เมืองแสง

แอนนา:ตั้งแต่ คราวนั้น ก็ไม่ได้เข้าเมืองนานเลยนะคะ
เนล:คนยังคึกคักเหมือนเดิมเลยนะ

ตอนนั้นเอง

วินเนอร์:รับมิเกะบาบูน หมัดลุงหมู ราฟทอง รีสกิล สีดำ สักหน่อยมั้ยครับ!~

"..."

วินเนอร์:นั่น พี่สาวไม่ใช่หรอครับ
เนล:ไม่ได้เจอกันนาน แต่ไม่เปลี่ยนเลยนะ
วินเนอร์:ฮ่ะ ๆ อย่างนั้นเหรอครับ

ขณะที่เนล กำลังคุยกับ วินเนอร์ เสียงก็เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ

"แฟชั่นหมา 45 ครบเซ็ต ไมค์แกะ แลก สีขาว 3 ป๋องจ้าา"
"ราฟทอง 25k ราฟเงิน 13k ราฟกระดาษ 8k คร๊าบบ"
"ขยะเควส ประดับ Op เมพ มั้ยคร๊า!~"

แอนนา และ เนล ก็ตกใจกับ เมืองแสงที่คึกคักกว่าเก่า

วินเนอร์:ตอนนี้ ผมมาปักหลักอยู่ที่นี่แล้วล่ะครับ
เนล:ดีจัง แล้วบอกลา คุณพ่อ คุณแม่ที่นั่นยังล่ะ
วินเนอร์:บอกแล้วล่ะครับ ท่านคงดีใจที่ผมมีความสุขแบบนี้

ตอนนั้นเอง ก็มีเสียงเรียกแอนนา มาแต่ไกล

"นั่นใช่แอนนา ป่าว!~"
แอนนา:เสียงแบบนี้..
เนล:มีอะไรเหรอคะ
แอนนา:ใช่แน่ ๆ เลย

ต่อมา เจ้าของเสียงก็ปรากฎตัวออกมา ก็ คือ
กระต่ายสีดำ ที่ใส่ชุดพยาบาลสีฟ้าทั้งตัว และ แบกเข็มอยู่ข้างหลัง

แอนนา:พี่คะ!
แอนนี่:ใช่เรา จริง ๆ ด้วยสินะ

ทั้งสอง กอดทันทีที่เจอกัน

แอนนี่:นี่ เราอยู่ที่นี่ได้ไง
แอนนา:หนูสีต้องถามพี่มากกว่า
เนล:พี่แอนนา ก็มีพี่สาวด้วเหรอค่ะ

แอนนี่ สังเกตุเห็นที่มือของ แอนนา

แอนนี่:แอนนา แหวนล่ะ
แอนนา:ตอนนี้ อยู่กับคนสำคัญแล้วล่ะค่ะ
แอนนี่:ใครน่ะ
แอนนา:พี่ชาย ของ เด็กคนนี้คะ

เนล ออกมาทักทายกับ แอนนี่

เนล:ยินดีที่รู้จักนะคะ
แอนนี่:เช่นกันจ๊ะ แล้วพี่ของเธอล่ะจ๊ะ
เนล:เดี๋ยวก็มาแล้วล่ะคะ

ต่อมา ซิลเวอร์ ก็ เข้ามาหา ทั้งสอง

ซิลเวอร์:อ่าว นึกว่าอยู่ที่ร้านลุงจามอนซะอีก
เนล:พี่อ่ะ เห็นพวกหนูเป็นพวกเห็นแก่กินงั้นเหรอ

แอนนี่ เห็น ซิลเวอร์ ใส่แหวนของแอนนาอยู่

แอนนี่:เธอเองสินะ
ซิลเวอร์:อะไรครับ
แอนนี่:อย่าไขสือเลยน่า หลักฐานมันฟ้อง
ซิลเวอร์:แล้ว มันอะไรล่ะครับ
แอนนี่:ก็นี่ไง

แอนนี่ จับแขนยกขึ้น

ซิลเวอร์:อะไรของคุณเนี่ย!
แอนนี่:แหวนยังคามือ อยู่เลยนะ

ซิลเวอร์ หน้าแดง เหงื่อตกเต็มหน้า

ซิลเวอร์:เอ่อ...
แอนนา:พี่คะ พอได้แล้วคะ
แอนนี่:ใช่จริง ๆ ด้วยสินะ แอนนา

แอนนา ถูกพี่สาวตัวเอง บีบคั้นจนเก็บอารมณ์ไม่อยู่
พาลเขิน จนหน้าแดงไปด้วย

ซิลเวอร์:ผมขอตัวก่อนนะครับ

ซิลเวอร์ รีบตีจาก ไป ทันที

แอนนา:พี่อ่ะ!เล่นแบบนี้อีกแล้วนะ!
แอนนี่:อ่านง่ายจัง แต่คงจะชอบกันจริง ๆ ใช่มั้ย
แอนนา:คือว่า..

ไม่ทันไร ก็ มี นานะ ที่กำลังไล่ตาม โดรุ อยู่ เดิน ตัดหน้าทั้งสามคน

นานะ:รับหนูเป็นศิษย์ทีค่ะ!
โดรุ:คนล่ะสายกันนะ!
นานะ:นะคะ ๆ ๆ ๆ ๆ
โดรุ:ผมไม่ใช่ พาราตินนะคร๊าบบ

นานะ เกาะ แขนไม่ปล่อย โดรุ ไม่รู้วิธีสะบัด จึงไม่หลุดซักที

โดรุ:เจ้าคุโระ มันสะบัดยังไง หลุดตลอดเนี่ย!

ณ ที่ แคมป์ดร.ลิซ่า

คุโระ:ฮัดชิ้ว!~
ดร.ลิซ่า:เป็นอะไรงั้นรึ?
คุโระ:สงสัยมีคนคิดถึงผม
ดร.ลิซ่า:ฉันว่า นินทามากกว่ามั้ง
คุโระ:(รู้ทันอีก)

-:End Act4:-


-:------------------------------------------------------------------------:-


Act5

-:ผลที่คาดไม่ถึง:-

ต่อมา ฟลุ๊คก็มาถึง

ฟลุ๊ค:เอ่ออ.. เขาอยู่ไหนแล้วล่ะครับ
เนล:พี่เหรอคะ วิ่งไปทางนู้นแล้วล่ะคะ

ฟลุ๊คไปตามทางที่เนลบอก
ต่อมา โรสและกิ๊กก็ กลับมาพอดี

เนล:กลับมากันแล้วเหรอคะ
โรส:จ๊ะ แล้วตรงนี้ใครน่ะ
แอนนา:เป็นพี่สาวของฉันเองค่ะ
แอนนี่:ยินดีที่รู้จักนะคะ

ต่อมา ฟลุ๊คและ ซิลเวอร์ ก็ มาหา

ซิลเวอร์:ทำไมต้องไปหาทุกคนด้วยล่ะ
ฟลุ๊ค:เรื่องสำคัญนะครับ ต้องบอกให้ทุกคนทราบ

ซิลเวอร์ เรียกทุกคน รวมกันที่ น้ำพุ
แต่ แอนนี่ ยืนอยู่ ห่าง ๆ

ซิลเวอร์:เธอก็มาด้วยสิ
แอนนี่:เรื่องสำคัญไม่ใช่เรหอ
ซิลเวอร์:เป็นพี่สาวของแอนนา ก็ต้องรับรู้เรื่องนี้ด้วย

แอนนี่ เข้ามาในกลุ่มด้วย

ซิลเวอร์:เอาล่ะ มีอะไรก็บอกมาเลย
ฟลุ๊ค:คือว่า.. เรื่องซากที่คุณเอาให้ผมดูให้น่ะ
ซิลเวอร์:ทำไมรึ
ฟลุ๊ค:ด้วยความสามารถผม ไม่สามารถพิสูจน์ที่มาของซากนั้นได้เลยครับ
ซิลเวอร์:แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ

แอนนี่:นี่คุย เรื่องอะไรอยู่น่ะ
แอนนา:พี่คะ พี่คงไม่รู้เรื่องก่อนหน้านี้เลยสินะคะ
แอนนี่:เรื่องอะไรล่ะ
ซิลเวอร์:เอาล่ะ มาฟังกันต่อได้ยัง

ทั้งสอง วกกลับมาฟังที่ฟลุ๊คจะบอกต่อ

ซิลเวอร์:เอาล่ะ แล้วจะให้ทำยังไง
ฟลุ๊ค:เอาซากนั่น ให้ ดร.ซูปป้า ดูเถอะครับ
ซิลเวอร์:แล้วอยู่ที่ไหนล่ะ
ฟลุ๊ค:ผมไม่รู้ แต่ลุงน่าจะรู้ที่อยู่
ซิลเวอร์:เอาล่ะ ไปถามเรื่องนี้กะลุงเธอให้เรียบร้อยดีกว่า
ฟลุ๊ค:ตอนนี้ ลุงไม่อยู่นะครับ
ซิลเวอร์:เป็นงั้นไป! แต่ไม่เป็นไร

ซิลเวอร์ ท่าทีสงบลง

ซิลเวอร์:ร้อนใจก็ทำอะไรไม่ได้ ไปร้านจามอน ฉันเลี้ยงเอง

"เย้!~"

ซิลเวอร์:(เฮ้ย ๆ ๆ !~)

ทุกคนก็ นั่งลงที่โต๊ะร้านของจามอน

โรส,กิ๊ก และ เนล นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน

เนล:น้ำแครอท 3ที่ แล้วก็ขอข้าวผัดปูนะคะ
โรส:หนูขอแกงเขียวหวาน กับ ข้าวสวยร้อน ๆนะคะ
กิ๊ก:ต้มยำปู! ส้มตำปู! ปูผัดเปรี้ยวหวาน !จัดมาด่วน!
ซิลเวอร์:(เฮ้ย ๆ สั่งให้มันเบา ๆ หน่อย )

ต่อมา ฟลุ๊ค นั่งอยู่คนเดียว

ฟลุ๊ค:ผมขอ ซุปบ๊อกโครี่ใส่พริก ใส่ถั่ว ใส่มายองเนส ใส่ ....
ซิลเวอร์:(นี่ก็ กินอะไรแปลก ๆ อีกและ)
ซิลเวอร์:เธอ สองคน ก็สั่งอะไรบ้างสิ

ทั้งสองมองหน้าของซิลเวอร์ ก็ พาลหน้าแดงจนไม่กล้าสู้หน้า

แอนนา:งั้น เอา สลัดแครอท กับ น้ำผลไม้รวม
แอนนี่:เอ่อ..
ซิลเวอร์:ไม่ต้องเกรงใจนะ แอนนี่

แอนนี่ ก็ รู้สึกถึงความอบอุ่น จนเผลอหน้าแดงเข้าไปอีกจนได้

แอนนี่:(ชักเข้าใจแล้วล่ะ ทำไมแอนนาถึงชอบหมอนี่)
กิ๊ก:งั้นเอา ปูผัดพริกเผา ! ซุปขั้วโลก!
ซิลเวอร์:แหม!~ เกรงใจก็ดีนะ สั่งใหญ่เลย!

แอนนี่ เห็นซิลเวอร์ ก็ อดหัวเรอะไม่ได้เช่นกัน

แอนนี่:ฮ่า ๆ !~
แอนนา:พี่คะ ๆ
ซิลเวอร์:มีอะไรน่าหัวเรอะ ?
แอนนี่:ตะกี้ ยังบอกไม่ต้องเกรงใจเลยนี่น่า ฮ่า ๆ !~
กิ๊ก:ใช่แล้ว ๆ
ซิลเวอร์:ถึงบอกแบบนั้นก็เถอะ แต่มีลิมิต กับจิตสำนึกหน่อยก็ได้นะ!

ซิลเวอร์ ชี้ที่โต๊ะ ก็พบ กับ อาหารที่ กิ๊ก สั่งจนล้นโต๊ะ

เนล:เอ่อ.. พี่จะกินเผื่อถึงปีหน้าเลยเหรอคะ
โรส:กิ๊ก สั่งเอามันส์ใช่มั้ยเนี่ย
กิ๊ก:ปล๊าว!~

ซิลเวอร์:(สงสัยก็ต้องเล่นมุขนั้นซะแล้ว)
ซิลเวอร์:ลุงจามอน โต๊ะนั่น เขาบอกจะจ่ายเองน่ะ ผมไม่เกี่ยวนะ

เนล และ โรส สะดุ้ง กับมุขที่ซิลเวอร์ยิงใส่ ถึงกับ รีบย้าย สำรับไปโต๊ะอื่นทันที

โรส:ฟลุ๊ค ๆ ขอนั่งด้วยนะ
ฟลุ๊ค:เชิญครับ

เนล ก็ ย้าย สำรับ มานั่งที่โต๊ะด้วย

ซิลเวอร์:ย้ายมาทำไมเหรอจ๊ะ
เนล:แฮะ ๆ

กิ๊ก ยังคง ตั้งตากิน โดยไม่ได้ฟังอะไรเลย

โรส:กิ๊ก ๆ
กิ๊ก:อะไร ๆ อย่าขัดสิ

กิ๊กสังเกตุเห็น ทั้งสอง แยกตัวไปนั่งโต๊ะอื่น

กิ๊ก:อ่าว ทำไมย้ายกันล่ะ
เนล:เอ่อ..
โรส:เอ่อ..
ซิลเวอร์:กิ๊กเอ๋ย!
กิ๊ก:อะไรยะ!
ซิลเวอร์:ที่เธอสั่งทั้งหมดน่ะ จ่ายเองนะ

กิ๊ก ได้ยินแบบนั้น ถึงกับช็อก และ อารมณ์แตกทันที

กิ๊ก:กริ๊ด !~ ไม่เจรง ~ ง!~

เสียงของ กิ๊ก ดัง สนั่น จนไป ถึงวังแสงเลยทีเดียว

เรกกุ:ท่าน นี่มัน คลื่นเสียงสังหาร ระวังด้วยครับ!
อัลคาเซีย:ไม่เป็นไร เรารู้จักเจ้าของเสียงนี้
เรกกุ:ใครครับ! ข้าน้อยจะไปถล่มมันด้วย เมเทโอ!
อัลคาเซีย:ไม่เป็นไร ๆ อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่เลย
อัลคาเซีย:(จะว่าไป เสียงนี้มันก็ อันตรายจริง ๆ )

-:End Act5:-

สอบจ๊ะสอบคคงไม่มีเวลาได้เล่น - -''''

แล้วตุ่น อาทาส ผมหายไปหนายยยยย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แนะนำเพื่อนใหม่ตามที่บอกไว้นะเกมนะ เพ่
เผ่า:ลิง
อาชีพ: Geomancer
ชื่อ: ลูก้า
อายุ:20 ปี
ลักษณะ: หน้าตาซึมๆไม่ค่อยคุยกับใคร มักจะทำอะไรไม่คิดร่วงหน้า ขนสีฟ้า
เนื้อเรื่องตัวละคร: ลิงน้อยจากป่าในทุ่งแห่งแสงเข้าเมืองมาเพื่อเป็นผู้กล้า เคยเจออาทาส ในสมัยเด็ก
-เมื่อรู้ว่าอาทาสทำความเลวเขาจึงมารว่มมือกับพวกเนลเพื่อกำจัดความมืดและสิ่งชั่วร้าย

กะจะลงตั้งแต่ เมื่อวาน

แต่ ไฟล์ ดันโดนไวรัสกิน ( ดี BackUp ไว้ - -* )

Act6

-:การพบกันของสหายเก่า:-

หลังจาก ที่ ทุกคน ทานเสร็จแล้ว
ซิลเวอร์ หิ้วอะไรบางอย่าง ส่งให้โรส

ซิลเวอร์:ฝากเอาให้เด็กคนนั้นหน่อยนะ
โรส:ใครคะ
ซิลเวอร์:เอ้า ตะกี้ ยังคุยกันเลยไม่ใช่เรอะ
โรส:อ๋อ ค่ะ ๆ

โรส ก็ แยกตัวออกไป

ซิลเวอร์:ไปพักผ่อนกันก่อน ฉันขอไปห้องสมุดก่อน
แอนนา:ฉันขอไปด้วยคะ
แอนนี่:เอ้า ๆ ทิ้งกันยังงี้เลยนะ
ฟลุ๊ค:ผมก็ขอตัวก่อนครับ

ทุกคน แยกย้ายกันไป
เวลาเดียวกันที่ แคมป์ ดร.ลิซ่า

คุโระ:อะไรเนี่ย!
ดร.ลิซ่า:ตกใจอะไร นี่ก็ มื้อเย็นไง

สิ่งที่ คุโระ เห็น ก็ คือ ใบกระบองเพชรชุบแป้งทอด และ สติงบั๊กทอดกรอบ

คุโระ:โอย ผมอิ่มแล้วล่ะครับ
ดร.ลิซ่า:ยังไม่ได้กินอะไรเลย จะอิ่มได้ไง หรือว่า..
คุโระ:อิ่มแล้วจริ๊ง ๆ คร๊าบ!~
คุโระ:(ใครจะกินลงเนี่ย)
ดร.ลิซ่า:กิน ๆ เข้าไปเถอะ

ตอนนั้นเอง อเล็กซ์ และ ซาร่าก็มาถึง

อเล็กซ์:โทษทีที่มาช้านะ
ซาร่า:กันดารจัง ที่นี่
อเล็กซ์:หิวจัง มีอะไรให้กินมั้งเนี่ย
คุโระ:กินของฉันไปสิ

คุโระ ยกจานส่งให้ อเล็กซ์ไม่รอช้า ยกเทลงท้องทันที

อเล็กซ์:ง่ำ ๆ อิ๊ก !~ อุ๊ก !
ซาร่า:เกิดอะไรขึ้น!
คุโระ:ว่าแล้วเชียว
ซาร่า:ยังไงเนี่ย
คุโระ:ดูที่จานสิ

ซาร่า ดูที่จาน ของ ดร.ลิซ่า ก็ ถึงกับสะดุ้ง

ซาร่า:กริ๊ด!~
ดร.ลิซ่า:อะไรกัน ฉันก็กินได้ปกตินิ
คุโระ:พวกเราน่ะ ไม่ใช่พวกกินแมลงเป็นอาหารนะครับ
ดร.ลิซ่า:อ่าวเรอะ

หลังจากนั้นไม่นาน

ดร.ลิซ่า:มีเรื่องขอร้องพวกเธออีกหน่อยน่ะ
คุโระ:ตงจะไม่ใช้ให้กินอะไรแปลก ๆ นะครับ
ดร.ลิซ่า:เอ่ออ.. อยากให้พวกเธอไปเอาชิ้นส่วนรังของพวก สติงบั๊กให้หน่อยน่ะ
คุโระ:แล้วมันอยู่ที่ไหนล่ะครับ
ดร.ลิซ่า:ตามฉันมาล่ะกัน

ดร.ลิซ่า นำทางทุกคน มาจนถึง รังของ สติงบั๊ก

คุโระ:ให้เอาชิ้นส่วนจากรังนั่น เนี่ยนะ

สิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือ รังสติงบั๊กขนาดใหญ่ 3 รังที่อยู่ กลางหลุมขนาดใหญ่

อเล็กซ์:ถึงเป็นพวกเรา ก็ไม่ไหวนะครับ

ตอนนั้น เอง ก็ใครบางคน วิ่งมาทาง คุโระ จนสะดุดขาตัวเองไถลจนถึงคุโระ

คุโระ:ใครเนี่ย
ลูก้า:โอย!~
คุโระ:ใครเนี่ย?
ลูก้า:เอ่อ.. คือว่า..
คุโระ:ช่างเถอะ ๆ ตอนนี้ ว่างไหมล่ะ
ลูก้า:ไม่รู้เหมือนกัน
คุโระ:ไหน ๆ ก็มาแล้ว ช่วยหน่อยดิ
เจฟ:อะไรล่ะ

คุโระชี้ไปที่ รักของ สติงบั๊ก ลูก้า ถึงกับสะดุ้ง

ลูก้า:เฮ้ย!
คุโระ:แค่ช่วยบุย ไว้ แค่นั้นเอง
ลูก้า:ผมจะไหวเหรอครับ
คุโระ:อะไรเนี่ย!

ทั้งสี่ก็ ตรงไปที่ รังของสติงบั๊ก

ลูก้า:"Buiten"
คุโระ:เอาล่ะ พังรังพวกนี้แล้ว เก็บชิ้นส่วนดีกว่า

อเล็กซ์ รวมกำลังไว้ที่แขน แล้ว หมุนตัว อย่างเร็วจนน่าตกใจ

คุโระ:เฮ้ย!ทำไมหมุนเร็วแบบนั้น!
อเล็กซ์:ฮ่ะๆ คิดว่าช่วงที่หายไป ฉันไปทำอะไรอยู่ล่ะ
ซาร่า:ขอโทษน้า คุโระจัง!~
คุโระ:อะไรอีก
ซาร่า:"The Mirror"

ซาร่า ก๊อปปี้ ร่างคุโระ จน ทั้งซาร่า และ ร่างแยกเปลี่ยนเป็นเหมือนกับคุโระ

คุโระ:หยึย!~
ซาร่า:อย่าสนใจ เรื่องหยุยหยิมเลย

ทั้งสาม ตีรัง โดยมี สติงบั๊กออกมาก่อกวนอยู่เรื่อย ๆ
ตอนนั้นเอง ลูก้า ก็มีอาการแปลก ๆ

ลูก้า:ทนไม่ไหวแล้ว...
คุโระ:บุยจะแตกแล้วเรอะ
ลูก้า:ป่าว อารมณ์ฉันนี่แหละจะแตกแล้ว!
คุโระ:เฮ้ย ใจเย็น ๆ
ลูก้า:ชักช้ากันจริง!ฉันจัดการเองดีกว่า!
ลูก้า:"Lavn!"

ลูก้า บูชายันต์บุยเทน แล้ว อัญเชิญ ลาวูที่รูปร่างเหมือนกับ งูหิน ขึ้นมา

คุโระ:ใจเย็นดิ
ลูก้า:หลบไป ๆ ๆ!

ลูก้าวิ่งเข้าใส่รัง แล้ว คุมลาวูวนรอบตัว จนรังสติงบั๊ก ยุบตัวลงมา

อเล็กซ์:เฮ้ย ๆ ท่าจะหยุดไม่อยู่ซะแล้ว

ลูก้ายังคงไล่ พังรังสติงบั๊ก จนพังทั้งหมด

ลูก้า:เกิดอะไรขึ้นครับ ?
คุโระ:(อะไรของมันเนี่ย)

คุโระ เลาะรังสติงบั๊ก เอาชิ้นส่วนรังออกมาให้กับ ดร.ลิซ่า

คุโระ:ได้แล้วล่ะ
ดร.ลิซ่า:โอ้ว!~ สมบูรณ์มากเลยนะ
คุโระ:(แน่สิ ก็ตัดจากรังสด ๆ เลยนิ)

-:End Act6:-

-:-------------------------------------------:-

Act7

-:อาวุธชิ้นใหม่:-

รุ่งเช้า ณ เมืองแสง

ซิลเวอร์:เอาล่ะ ทุกคน ตื่นได้ แล้ว ๆ

ทุกคน ค่อย ๆ ตื่นขึ้น ในห้องโถงกว้าง
ตอนนั้น ซิลเวอร์ สังเกตุเห็น ปืนของทั้งสามคน

ซิลเวอร์:โทรมไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย

ทั้งสาม เห็นเข้า จึงรีบขว้า ปืนคืน

กิ๊ก:จะทำอะไร มิดีมิร้าย ปืนฉันยะ!
ซิลเวอร์:(- -")
โรส,เนล:ปืนของ พวกเรา ทำไมเหรอคะ
ซิลเวอร์:มันโทรม และ เก่ามากเลยล่ะนั่น
โรส:จะว่าไป ก็ใช่นะคะ ก็ใช้มา เกือบ หกปีแล้วนี่
ซิลเวอร์:ท่าจะไม่ไหวล่ะ ทั้งสองไปเบิกปืนกะกองทัพ ส่วนเนล มานี่ก่อน
โรส:โอเคค่ะ
ซิลเวอร์:แล้วเจอกันที่ ลุงกาซ่านะ

ซิลเวอร์ พาเนล มายัง สนามบิน ของลุงกาซ่า

ซิลเวอร์:ฟลุ๊ค ! อยู่ไหม

ฟลุ๊คเดินออกมา

ฟลุ๊ค:มาเอาของใช่มั้ย
ซิลเวอร์:ไอ้นั่นแหละ
ฟลุ๊ค:รอสักครู่ระครับ

ฟลุ๊ค เข้าไปข้างใน แล้วออกมา หยิบปืนกระบอกหนึ่งออกมา

ฟลุ๊ค:เสร็จแล้วล่ะ
เนล:อะไรคะ
ซิลเวอร์:ปืนกระบอกใหม่ไง

ปืนกระบอกใหม่ที่ซิลเวอร์ ยื่นให้ ก็ คือ
ปืนลูกซองออโต้เมติกที่ช่องยิงกว้างเป็นพิเศษ ที่ต้องใช้ลูกกระสุนพิเศษ

เนล:ปืนนี้เหรอคะ
ซิลเวอร์:ใช่แล้วล่ะ
เนล:ปืนมันไม่ใหญ่ไปหน่อยเหรอคะ
ซิลเวอร์:นั่นสิ
ฟลุ๊ค:ดูตากภาพร่างนายแล้ว นึกว่าใช้เองนะ

เนล จับ ปืนกระบอกใหม่เหมือนกับที่เคยจับ

ฟลุ๊ค:ลองดูเลยสิ แต่ ลองที่กว้าง ๆ นะ

ซิลเวอร์พาเนล ไปที่ ลานกว้าง ของโคลอสเซียม

ซิลเวอร์:ถ้าเป็นที่นี่คงไม่เป็นอะไรล่ะ
ฟลุ๊ค:นี่ กระสุน แบบพิเศษ ทำไว้เยอะเอาเรื่องเลย
ซิลเวอร์:ปืนนี่ ฉันขอลองก่อนล่ะกัน

ซิลเวอร์ พยุงปืน แล้วบรรจุกระสุน
แล้ว รีโหลดกระสุนเข้าลำกล้อง

"แกร็ก!~"

ซิลเวอร์:เอาล่ะ!

ซิลเวอร์ ตั้งปืน แล้วเล็งที่โล่ง

"ปัง!~"

เนื่องด้วยแรงดีดมหาศาล ทำให้ ปีนหลุดมือกระเด็น
แต่ผลของปืน เกิดทำลายอันมหาศาล

ซิลเวอร์:เฮ้ย!มันดีดเกินไปแล้ว!
ฟลุ๊ค:จริงด้วยสิ สงสัย แรงดันจะมากเกินไป

ตอนนั้น เนล หยิบปืนขึ้นมา

ซิลเวอร์:เนล ตอนนี้ ปืนมันดีดเกินไป ยังใช้ไม่ได้นะ

เนล เหมือนกับตอนนี้ ไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น
เนล ใส่กระสุนเข้า แล้วรีโหลดเข้าลำกล้องปืน

เนล:หลบไปค่ะ..
ซิลเวอร์:"!!"

เนล ยิงออกไป พลังทำลาย ยิ่งกว่า ตอนที่ซิลเวอร์ยิงเสียอีก
ที่สำคัญ แรงดีดที่ยิง แค่ทำให้ปืนเชิดขึ้นเท่านั้นเอง

ซิลเวอร์:นี่เธอ..

เหมือนเนล จะได้สติกลับมา

เนล:เกิดอะไรขึ้นคะ
ซิลเวอร์:ไม่รู้ตัวเลยงั้นเหรอ

เนล เพิ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลัง ถือปืนอยู่

เนล:แล้วหนู ถือปืนตั้งแต่เมื่อไร
ซิลเวอร์:ดูท่าทาง มันจะเลือกเจ้าของแฮะ
ฟลุ๊ค:เอา กระสุนไปด้วยสิ

ฟลุ๊ค เอากระสุน จำนวนหนึ่งมาให้

ฟลุ๊ค:หมดแล้ว มาเอาอีกนะ
ซิลเวอร์:เอาล่ะ ถามที่อยู่ ดร.ซูปป้ากัน

-:End Act7:-

Act8

-:แล๊ปที่เต็มไปด้วยจักรกล:-

หลังจากนั้น โรส และ กิ๊ก ก็ ตามมา

โรส:มาถึงกันแล้วค่ะ
กิ๊ก:รู้ที่อยู่ยัง
ซิลเวอร์:ขึ้นเครื่องบินกันเลย

ลุงกาซ่า พาไปยัง แล็ปของ ดร.ซูปป้า

กาซ่า:เอาล่ะ ขึ้นตามทางเขานี่ไป เรื่อย ๆ แล้วก็เจอเอง
ฟลุ๊ค:ผมไปด้วยนะ
กาซ่า:ระวังด้วยล่ะกัน
ซิลเวอร์:โรส อยู่ที่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวถึงแล้ว จะติดต่อมา
โรส:ได้ค่ะ

ทั้ง สี่คน ขึ้นไปยังบนเขาไปเรื่อย ๆ จนถึงหน้าแล็ปของ ดร.ซูปป้า

ซิลเวอร์:ถึงแล้วล่ะ แต่เอาไงดี ป้อง ตั้งดักอยู่
เนล:หนูจัดการเองค่ะ..
ซิลเวอร์:จะใช้แล้วเหรอ
กิ๊ก:อะไรน่ะ

เนลเดินออกไป ตั้งปืน เล็งที่ กลุ่มป้อม
เนลบรรจุกระสุน แล้ว รีโหลดเข้าลำกล้อง

"แกร็ก ! ปัง!~"

ด้วยพลังของ ปืนลูกซองกระบอกใหม่ ทำให้ป้อมปืนข้างหน้า กระจุยทันที

เนล:เรียบร้อยแล้วค่ะ
กิ๊ก:มันอะไรกันน่ะ ปืนนั่น แล้ว เนล ยังใช้มันเหมือนใช้ปืนฉีดน้ำอีก
ซิลเวอร์:ไปกันต่อเถอะ
ฟลุ๊ค:ระวังหน่อยนะครับ ดร. ต้อง วางกับดักแน่นอน

ทันทีที่ทุกคนเข้าไป เหล่า หุ่นถังเหล็ก ก็ โผล่มา จำนวนมาก

ฟลุ๊ค:ถังเต็มเลย!~
ซิลเวอร์:รีบ ๆ จัดการ

ซิลเวอร์ ไล่ พัง หุ่นถัง ฟลุ๊ค ก็ ตั้งป้อมไฟเผา
เนลเองก็ บรรจุกระสุน แล้ว ไล่ยิงทั้งหมด

จนในที่สุด หุ่นถัง ก็ พังทั้งหมด

ซิลเวอร์:เอาล่ะ เรียกโรสมาได้แล้วล่ะ

ฟลุ๊ค จุดพลุ เรียกให้โรส ขึ้นมา

โรส:เรียบร้อยแล้วเหรอคะ
ซิลเวอร์:เอาล่ะเข้าไปข้างในกัน

ทั้งห้าคนเข้าไปในยัง แล็ปของ ดร.ซูปป้า

กิ๊ก:ขนลุกเลยวุ้ย
ซิลเวอร์:เงียบก่อน เหมือนจะมีเสียงอะไร

"ตื๊ด !~"

ดร.ซูปป้า:หูดีไม่ใช่เล่นนิ เจ้ามนุษย์
ซิลเวอร์:เสียงนี่ ซูปป้าสินะ!
ดร.ซูปป้า:หึหึ !~ ยินดีต้อนรับ สู่ แล็ปของข้า
นอกจากหุ่นยนต์ และ วิชากลศาสตร์แล้ว
ข้าไม่ต้อนรับพวกมีเลือดเนื้ออย่างเจ้า
ซิลเวอร์:แกมันบ้ารึไง!
ดร.ซูปป้า:ขอให้ รอดจนไปพบข้าให้ได้ล่ะกัน!

"ตื๊ด!~"

ซิลเวอร์:เอาล่ะ รีบ ๆ ไปตบหัว ไอ้จิตไม่ปกติดีกว่า

ทั้งหมด เข้าไปข้างใน ก็ พบกับ หุ่นถัง สองตัว วิ่ง เฝ้าอยู่
และจัดการ หุ่นถัง แล้ว เดินไปจนถึง ทางแยก

ซิลเวอร์:เอาล่ะ คงต้องแยกกันแล้วล่ะ
เนล:แล้วจะไปยังไงล่ะคะ
ซิลเวอร์:ฟลุ๊ค มากับฉัน ที่เหลือ ไปอีกทางนะ

ต่างคนต่าง แยกทางกันไป
ทั้งสองกลุ่ม ต่างเจอกับ ปืนไฟ
หุ่นถัง และ ป้อมปืน

ทั้งสองกลุ่มจัดการ ก็พบกับ คันโยก

ซิลเวอร์/เนล:เอาล่ะ โยกล่ะนะ

"ครืด!~"

ทั้งสองโยก พร้อมกัน สิ่งที่รอก็ คือ หุ่นไคเซอร์

ซิลเวอร์:หุ่นไคเซอร์!
ฟลุ๊ค:นี่แค่ Phototype เองครับ
ซิลเวอร์:แค่ตัวต้นแบบเองสินะ ไม่น่ากลัวเลย

ทั้งสองกลุ่ม ยังคงฝ่ามาเรื่อย ๆ จน มาพบกัน

ซิลเวอร์:เอาล่ะ เหลือประตูสุดท้ายแล้ว

"ครืด!~"

ทั้งหมดเข้าไป ข้างใน ก็พบว่า อาทัสได้รออยู่แล้ว

อาทัส:พวกเจ้านี่มัน ช้าจังเลยนะ!
ซิลเวอร์:ไหงมาอยู่ที่นี่ได้! แล้ว เจ้าดร.ล่ะ
ดร.ซูปป้า:อยากพบ ดร. ข้ามศพฉันไปก่อนล่ะกัน

สิ้นเสียง ป้อมปืน และ หุ่นถัง ก็ โผล่ขึ้นมา เต็มไปหมด

ซิลเวอร์:"!!"

-:End Act8:-

Act9

-:พลังหลับไหลที่ตื่นขึ้น:-

ทุกคน ไล่จัดการ กับ ป้อม และ หุ่นถัง แต่ทว่า ก็ไม่หมดซักที

โรส:เอาไงดีล่ะ ไม่หมดซักที
กิ๊ก:เพราะ ตุ่นบ้า ตัวนั่น มันไม่หมดซักที
ฟลุ๊ค:แล้ว ทำไม ไม่จัดการกับ ดร.เลยล่ะ

ซิลเวอร์ เอง ก็ กำลัง ต้าน กับ อาทัส

อาทัส:ฉันไม่ได้มี ธุระ กับแก! หลบไป!
ซิลเวอร์:ชิ! ไม่ได้อยากใช้เลย แต่คงต้องใช้ล่ะ!

ซิลเวอร์ถอยร่นกลับมา

ซิลเวอร์:"Auto Blade!"
ซิลเวอร์:"BeamBall!"

ซิลเวอร์ เรียก ออโต้เบลด กับ บีม บอล ออกมา รอบ ๆ ตัว

ซิลเวอร์:เอาล่ะ! รีบ ๆ จบเลยดีกว่า!
ซิลเวอร์:"Bladecancle!"

ออโต้เบลด พุ่งเข้าใส่ อาทัส แล้วตีเข้าใส่ จนล้ม แล้ว ปักลงพื้น ทำให้ ขยับไม่ได้

อาทัส:หนอย แค่นี้จะหยุดได้งั้นเรอะ!
ซิลเวอร์:คิดง่ายไปแล้ว!
ซิลเวอร์:"MineBall!"

บีมบอล พุ่งเข้าใส่ แล้ว ระเบิดเข้าใส่ อาทัส

อาทัส:อ๊าก ~ก!~

ด้วยที่ อาทัส เจ็บสาหัส ทำให้ ป้อมปืน และ หุ่งถังได้หายไป

อาทัส:หนอย!ต้องใช้สิ่งประดิษฐ์อันภูมิใจซะแล้ว!

อาทัส เปิดโกดังขึ้นมา แล้วสิ่งที่โผล่ออกมานั่นก็คือ

เดวิล ไคเซอร์!! ที่มีขนาดใหญ่กว่า ไคเซอร์ปกติของตุ่น

ซิลเวอร์:แย่ล่ะสิ!

ทันทีที่ อาทัส โดดขึ้น หุ่นเดวิลไคเซอร์ ก็ เริ่ม โต้กลับ ด้วย ปืนใหญ่
การยิง ทำให้ ทุกคน กระจาย และ บาดเจ็บกัน

โรส:โอย!~
กิ๊ก:อูย!~

ทั้งสอง ก็ สลบไปในทันที

เนล ยิงใส่ที่ขา ทำให้ หุ่นทรุด ลงไปได้

อาทัส:แรงไม่ใช่เล่น !แต่ตัวนี้ มันซ่อมตัวเอง เดี๋ยวก็ ลุกขึ้นได้

เนล:ตอนนี้เลยค่ะ
ซิลเวอร์:"....."

อาทัส รู้สึกถึงพลังในตัวของ ซิลเวอร์

ซิลเวอร์:"....."
เนล:เป็นอะไรไปคะ

รอบ ๆ ตัวซิลเวอร์เกิด ประจุไฟฟ้าสีแดง และ เศษเหล็กของพวก ป้อม และ หุ่นถัง ก็ วนรอบ ๆ ตัว

ซิลเวอร์:หลบไป..
เนล:ค่ะ ๆ

เนล และ ฟลุ๊ค หลบไปไกลพอสมควร

ซิลเวอร์:"!!"
ซิลเวอร์:"Hyber Mode!"

เหล่าเศษเหล็ก และ พลังประจุไฟฟ้าสีแดง เข้ารวมที่ตัวของ ซิลเวอร์
แล้ว ก่อเกิดพลังไฟฟ้า สถิต อยู่ทั้งตัว
รวมทั้ง อาวุธก็ เปลี่ยนไป เป็น ปืนกระบอกยาวคู่ ที่มีพลังไฟฟ้าสถิตอยู่

ซิลเวอร์:เข้ามา.. เจ้ากระป๋องเดินได้..
อาทัส:กระป๋องงั้นเรอะ!

ทันทีที่ขยับ ซิลเวอร์ทะลวงยิงจน ล้มไปอีกครั้ง

อาทัส:หนอย! งั้นชิมไอ้นี่หน่อย!

เดวิล ไคเซอร์ ชาร์จพลังงานที่ ท้อง แล้วเตรียมยิง

ซิลเวอร์:งั้น!ขอต้านพลังนายคืนไปล่ะกัน!

ซิลเวอร์ เชิดปืนทั้งสอง เล็งที่ใจกลาง แล้วทำการชาร์จพลังงาน

อาทัส:ก็ เอาเซ่!

ทั้งสอง ต่าง ชาร์จพลังงาน แล้ว ยิงต้านกัน

อาทัส:คิดว่า จะสู้ได้งั้นเรอะ!


ลำแสงของ ซิลเวอร์ ยิงต้าน ลำแสงของ เดวิลไคเซอร์ขึ้นไป จน เกือบตัว

อาทัส:เป็นไปไม่ได้!
ซิลเวอร์:พังไปซะ!
ซิลเวอร์:"Double Impact!"

สิ้นเสียง ลำแสงคู่ ก็ ทะลุ เดวิลไคเซอร์ จน ทำให้ ล้มลงทันที

อาทัส:แย่ล่ะสิ ต้องรีบออกจากเจ้านี่แล้ว!

อาทัส โดดออกจาก หุ่น แล้วหันกลับไป
ตอนนั้น ดร.ซูปป้า ก็ มาที่ห้องพอดี

ดร.ซูปป้า:อ๊าก!~ เดวิล ลูกพ่อ! ผลงานโบแดงฉาน!~
ซิลเวอร์:"..."

-:End Act9:-

-:-------------------------------------------------------------:-

Act 10

-:คำพูดของ ดร.ซูปป้า:-

ดร.ซูปป้า:สุดยอด ครีเอชั่น ของฉานน!~
หรือว่า E ไม่เท่า กับ mc ยกกำลัง 2
ซิลเวอร์:เอิ่มมมม...
ดร.ซูปป้า:อ๊ากกกก!~ เจ้าอาทัส ! แกตาย !!!!
อาทัส:ข๊อโทต๊ดก๊าบ!~

ดร. ซูปป้า คลักปืนกล ขนาดใหญ่ ไล่ยิง อาทัส จนตัวพรุน
ซิลเวอร์ โยน ซากออโต้บอท ออกมาพอดี
ทำให้ ดร.ซูปป้า หยุดการเคลื่อนไหวทันที

ดร.ซูปป้า:เสียงที่น่าฟังแบบนี้มัน!
ซิลเวอร์:ช่วยดูเจ้าให้หน่อยสิ
ดร.ซูปป้า:วะ วะ ว้าว!~ นี่มัน ๆ ๆ
ซิลเวอร์:อะไร
ดร.ซูปป้า:มันสุดยอดมาก! ระบบประมวลผมแบบ สี่แกน
สุดย๊อดดด!~ อ้อย เข้าปาก ตุ่น ชัด ๆ
ฟลุ๊ค:(ตุ่น ไม่กินอ้อยนะ )
ซิลเวอร์:(ปกติ ต้อง อ้อยเข้าปากช้างไม่ใช่เรอะ)

อยูดี ๆ ดร.ซูปป้า ก็ สะดุ้ง

ดร.ซูปป้า:ไม่เจรงงงงงง !~
ซิลเวอร์:อะไรอีกล่ะ!
ดร.ซูปป้า:เตาพลังงาน อีเธอร์!!!!
ไอ้ ของ ไม่เป็นวิทยาศาสตร์ มานมีมาได้ง๊ายยยยยยย!~
ซิลเวอร์:(ไม่เข้าใจมันเลย พับผ่า)
ซิลเวอร์:เอาล่ะ รีบ ๆ บอกมาเลยดีกว่า
ดร.ซูปป้า:นอกจากเตาอีเธอร์ ข้าขอนะ
ซิลเวอร์:เอาไปทั้งหมดนั้นแหละ!
ดร.ซูปป้า:ถามก่อน เอาเจ้านี่มาจากไหน
ซิลเวอร์:รอยแผลแห่งโลก
ดร.ซูปป้า:แสดงว่า มันมาจากอีกฟากของโลกสินะ
ซิลเวอร์:ทำไมถึงรู้ล่ะ
ดร.ซูปป้า:ก็เจ้านี่น่ะ มันเป็นวิทยาการของโลกเก่าน่ะสิ
พวกเราเองก็ ศึกษาจากพวกมัน แต่ก็ไม่ได้แม่แต่ครึ่งหนึ่งเลย
ที่สำคัญ เจ้านี่ยังใหม่ ๆ เหมือนกับเพิ่งถูกสร้างขึ้นมาเลย
ซิลเวอร์:แน่ล่ะ ก็เป็นคนสอยมันเอง กะมือเองเนี่ย
ดร.ซูปป้า:ท่าทางอาณาจักรนี้จะตกอยู่ในอันตรายแล้วล่ะ
ข้าแนะนำให้ ไปห้องสมุด หาข้อมูลของโลกเก่าซะ
ซิลเวอร์:เอาล่ะ สิ่งที่อยากรู้ ก็รู้หมดแล้ว ไม่รบกวนล่ะ
ดร.ซูปป้า:เดี๋ยวก่อน ๆ ไหน ๆ ก็ ให้ของดีกับพวกเจ้าแล้ว

ดร.ซูปป้า หันไปหยิบม้วนกระดาษบางอย่างยื่นให้ซิลเวอร์

ดร.ซูปป้า:สิ่งนี่ จะเป็นโยชน์กับเจ้าแน่นอน
ซิลเวอร์:ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ
ดร.ซูปป้า:ดูปืน ที่เด็กคนนั้นถือก็รู้ล่ะ มันไม่ใช่ปืนที่พวกเราจะทำได้

เนล ยกปืน ขิ้นมาดูทันที

เนล:ปืนนี่น่ะเหรอคะ
ซิลเวอร์:แต่ ถึงกับรู้ว่า ฉันเป็นคนเขียนแปลงปืนนี้เลย..
ดร.ซูปป้า:มันเป็นประโยชน์กับเจ้า แน่ ๆ รีบกลับไปได้แล้ว!

ซิลเวอร์หันหลับกลับ เนลก็ปลุก โรสกับกิ๊กขึ้นมา

โรส:มันเกิดอะไรขึ้น
เนล:มันจบแล้วล่ะค่ะ กลับกันเถอะค่ะ

โรส และ กิ๊ก ตื่นขึ้นมา แล้ว กลับไปทางเดิม

ดร.ซูปป้า:เดี๋ยว ๆ
ซิลเวอร์:อะไรอีก!
ดร.ซูปป้า:รอแปบนึง ขอปิดกับดักก่อน
ฟลุ๊ค:(เกือบเป็น ตุ่นย่างเกลือไปแล้ว)
ดร.ซูปป้า:เอาล่ะ ไปได้แล้ว

ทั้ง ห้าคน ออกจาก แล็ปของ ดร.ซูปป้า
เนล ได้ยินเสียง ดร. บ่นอุบอิบและเสียว อาวุธลึกลับ
อะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ

ในที่สุดก็กลับไปหา ลุงกาซ่า

กาซ่า:เอาล่ะ มากันแล้วสินะ กลับกันเถอะ

กาซ่า พาทุกคน กลับไปยังเมืองแสง

ซิลเวอร์:พวกเธอไปกันก่อนเลยนะ
เนล:ค่ะ
ซิลเวอร์:เอาล่ะ ฟลุ๊ค ไปอ่านแปลงที่ดร.ซูปป้า ให้มาเถอะ

ฟลุ๊ค และ ซิลเวอร์ เข้าไปข้างใน และ กางแบบแปลนออก

ซิลเวอร์:นี่มัน!

ซิลเวอร์ และ ฟลุ๊ค ตกใจกับแบบแปลงที่ ดร.ซูปป้าให้มา
มันก็คือ แบบแปลง อาวุธนั่นเอง

ซิลเวอร์:อะไรกันเนี่ย!
ฟลุ๊ค:สุดยอด! จะลองทำสักชิ้นมั้ยล่ะครับ

ทันที ที่ ซิลเวอร์ แตะมือลงที่ ลานแบบแปลน เหมือน ความทรงจำ จะไหลพรูเข้ามาอีกคร้ง

ซิลเวอร์:ปากกา ไม้ฉาก ขอด่วนเลยนะ
ฟลุ๊ค:มาแล้วสินะ

ทันที ที่ ซิลเวอร์ แตะปากกา เขาก็เริ่ม เขียนลงในแบบแปลน

ซิลเวอร์:แปลงนี้ ยังไม่สมบูรณ์ และ ไม่สเถียร ปรับแก้นิดหน่อย ๆ ก่อน
ฟลุ๊ค:เอาสิ ฉันจะสร้างตามแปลนที่นายแก้ไขแล้วเอง

ซิลเวอร์ ยังคง แก้ไขแบบแปลน ทีละแผ่น ๆ ๆ
ฟลุ๊ค หยิบขึ้นมา ใบนึง ก็ ตกใจ

ฟลุ๊ค:แก้ได้ สมบูรณ์มาก ทั้ง น้ำหนัก รูปทรง แม้แต่ ความสเถียรของพลัง!

ฟลุ๊ค หยิบขึ้นมา แล้ว รีบ วิ่งไปเตรียม วัสดุที่อยู่ข้างหลัง

ฟลุ๊ค:เอาล่ะ เริ่มจาก เจ้านี่ก่อนดีกว่า!

ฟลุ๊ค รวมวัสดุ และ เริ่ม สร้างขึ้นมา ตามแบบแปลน

ทีล่ะชิ้น!

ทีล่ะชิ้น!

ทีล่ะชิ้น!

จนผ่านไป หลายวัน
จนกระทั่ง ครบหมดทุกชิ้น

ทั้งสอง ก็ ตกใจกับ ผลงานของตัวเอง

ซิลเวอร์:นี่มัน เราสร้างอะไรขึ้นมาเนี่ย!
ฟลุ๊ค:เอาไปใช้ซักชิ้นหน่อยเลยสิ
ซิลเวอร์:เอางั้นเลยเหรอ!

ซิลเวอร์ หยิบ ปืนสิ้น และ กระบี่ ไป

ซิลเวอร์:ขอ สองชิ้นนี้ไปล่ะนะ
ฟลุ๊ค:เอาปืนนี้ไปด้วยสิ


ฟลุ๊ค โยน ปืนยาว ให้ ซิลเวอร์

ซิลเวอร์:อะไรเนี่ย
ฟลุ๊ค:เอาให้ เด็กคนนั้นสิ
ซิลเวอร์:เนลน่ะเหรอ แต่มีปืนนั้นอยู่แล้วนิ
ฟลุ๊ค:ปืนนั่น อันตรายเกินไป รีบให้เธอใช้ปืนนี่ดีกว่านะ
ซิลเวอร์:ก็จริงแฮะ

ซิลเวอร์ ออกจาก ห้องของ ฟลุ๊ค ก็พบกับ เนล ที่ยืนรออยู่

เนล:หิวรึยังคะ
ซิลเวอร์:แหม มาถูกเวลาจัง กำลังหิวเลย แต่..
เนล:ทำไมล่ะคะ
ซิลเวอร์:อยากให้ใช้ปืนใหม่ แทนไปก่อน ปืนกระบอกนั่น อันตรายเกินไป
เนล:ก็ได้ค่ะ

เนล รับ ปืนกระบอกใหม่ ดูท่าทางกระชับมือ มากกว่าที่คิด

เนล:เบากว่าที่เห็นนะคะ
ซิลเวอร์:นั่นสิ ป่ะ ไปกินข้าวกัน
เนล:วันนี้ มี ข้าวผัดปู กับ แกงเขียวหวานค่ะ
ซิลเวอร์:เยี่ยมเลย!~

-:End Act10:-

สนุกดีกำลังใจไม่มีให้ เอาไปเล่นเกมก่อนอิอิ
สู้ต่อไปเน้อ