ไม่ต่อล้อต่อเถียงล่ะ
ลงตอนใหม่ดีกว่า
Act8-:เวิร์มบั๊ก:-
ในช่วงเวลาเดียวกันกับ เนลที่กำลังออกเดินทางในตอนนี้ อีกด้าน
กลุ่มของคุโระ ก็กำลังเดินทานร่วมกับ ลุงแพะ
ต่อมาจนถึงทางแยก คุโระจึงขอตัวแยกทาง
คุโระ:พวกเราขอตัวก่อนนะครับ
แต่ทว่า หลังจากได้แยกย้ายกันเพียงแปบเดียว ก็ได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือ
ลุงแพะ:ช่วยด้วย!!
สิ้นเสียง กลุ่มของคุโระ รีบย้อนกลับไปตามเสียงของลุงแพะโดยทันที
ก็พบว่า ลุงแพะห้อยโหยอยู่บน ตัวมูโป้ที่ถูก เวิร์มบั๊กคาบอยู่
ลุงแพะ:ช่วยมูโป้ก่อน ไม่ต้องห่วงฉัน !
กลุ่มของตุโระ รีบเข้าไปสกัด เวิร์มบั๊ก แต่ไม่มีทีท่าจะหยุดง่าย ๆ จนกระทั้ง
อเล็กซ์ ฟาดขวานสองคมเข้าที่ ลำตัวเข้าอย่างจัง จนเกิดแผลฉกรรณ์
จนหยุดการเคลื่อนไหว และคลายมูโป้ที่คาบอยู่ออก
คุโระ: หาที่ปลอยภัยก่อน ลุงแพะ!
ลุงแพะ จูงมูโป้หาที่ปลอยหลบ ในตอนนั้น เวิร์มบั๊กเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง
ทั้งสามคม ล้อม เวิร์มบั๊ก ที่กำลังฟื้นตัวขึ้นมา
"ก๊าซ ~ ซ!~"
อเล็กซ์:เอาไงดีล่ะ ! มันฟื้นตัวแล้ว !
คุโระ:คงต้องจัดการมันอย่างเดียวล่ะ !
ทันทีที่อเล็กซ์ วิ่งเข้าใส่ เวิร์มบั๊ก ยิงของเหวล ใส่บนพื้น ทำให้ อเล็กซ์ เคลื่อนไหว ยากขึ้น
อเล็กซ์:อะไร เหนียว ๆ เนี่ย ! หยะแหยงชะมัด!
คุโระ เห็นท่าไม่ดี ชาร์จพลังลงที่ดาบ และปล่อยลงใส่ของเหลวบนพื้นกระจายเป็นเคลื่นออก
อเล็กซ์:ขอบใจหลาย !~
แต่ เวิร์มบั๊ก มุ่งหายัง อเล็กซ์ แล้ว หวังจะกัดให้ จมเขี้ยว
แต่ อเล็กซ์ หลุดจาก ของเหลวได้ทันทั่วที
อเล็กซ์:เกือบไป ๆ เกือบโดนเคี้ยวเป็นหมากฝรั่งซะแล้ว
ซาร่า บินเข้าข้างหลัง แล้วจะจัดการ กัดที่ ลำตัว ร่างเงาของเธอ ก็ กัดด้วยเช่นกัน
"ก๊าซ ~ ซ!"
ซาร่า:ตัวนี้ อร่อยกว่า นินจาบั๊กตัวตะกี้แฮะ
ซาร่า ยังคงดูดไปเรื่อย ๆ จน ลำตัวท่อนหนึ่งของ เวิร์มบั๊ก เหี่ยว อย่างเห็นได้ชัด
คุโระ รวบรวมพลังลงที่ดาบอีกครั้ง แล้ว ปล่อยใส่ เวิร์มบั๊ก จนเกิดแผลฉกรรณ์
จำนวนมหาศาล จนเวิร์มบั๊กไม่อาจทนพิษบาดแผลต่อไปต่อไป จึงล้มลงกองกับพื้นทันที
อเล็กซ์:นายยะงสุดยอดเหมือนเดิมนะ
คุโระ:อย่างงั้นเหรอ?
จู่ ๆ ซาร่า ก็พาคุยเรื่องนอกประเด็น
ซาร่า:นี่ ! เราน่าจะพาเนลมากับเราด้วยนะ
คุโระ:ทำไม ?
อเล็กซ์,ซาร่า:ก็ พวกเราชักติดใจอาหารรสชาตินั้นซะแล้วสิ!~
คุโระ ได้ยิน ถึงกับ กุมขมับ
คุโระ:เฮ้อ !~ เจอคราวหน้าจะลองชวนดูล่ะกัน
คุโระยังคงเดินหน้าต่อ
คุโระ:จะไม่ไปต่อใช่ไหม ?
อเล็กซ์:รอด้วยสิ !
และทั้งสามก็ออกเดินต่อไป ในเวลาเดียวกัน
เนล กำลัง ตามรอยเท้าของเทพ เพื่อ มุ่งหน้า สู่ เมืองพืช
เนล:ตามรอยเท้า ท่าน บาร์เบรอท ต้องไปถึงเมืองพืชได้แน่นอน
ตอนนั้นเอง ที่เนล กำลังตามรอยเท้าของ เทพดิน ก็พบกับ เหวลึกอยู่ขางหน้า
เนล:ว้า !~ ยังงี้ ก็ไม่ต่อไม่ได้น่ะสิ
ทันใดนั้น เธอได้ยินเสียงเหมือนกับ เสียงอะไรระเบิดซักอย่าง
"ตูม !~"
"แค่ก ๆ !~"
เนล รีบไปที่ต้นเสียง ก็พบกับ ลุงตุ่นแก่ ๆ ที่พยายามซ่อมเครื่องบินอยู่
ลุงตุ่น หันไปเจอเนล พอดี
"อ้าว !~ กระต่ายน้อย มีธุระอะไรรึปล่าว"
เนล:เอ่อ คุณลุง พาหนูไปที่เมืองพืชได้ไหมคะ ?
ลุงตุ่น ได้ยิน ถึงกับส่ายหน้า
"เมืองพืช ลุงคงไปส่งให้ไม่ได้ล่ะนะ แต่ลุงพาไปที่อื่นที่น่าสนกว่านี้ได้"
เนล:ที่ไหนหรอคะ ?
"เมืองหิมะจ๊ะ !สนใจจะไปด้วยกันไหม ลุงมีธุระไปที่นั่นพอดี"
เนล:จริงหรอคะ !
ลุงตุ่นเห็น เนล ตกลงคำขอ จึงลาก เครื่องบินอีกลำออกมา
"เอาล่ะ กระต่ายน้อย ขึ้นมาเลย!"
แล้ว ลุงตุ่นก็ ร่อนเครื่องบินมุ่งหน้าสู่เมืองหิมะทันที
-:Eng Act8:-
ต้องมุดไปใต้กระโปรง!! เอ้ยไม่ใช่ละ
