ตอนที่ 3กิ้งก่าซอรัสกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนของเชียร์
“หาวววว”ลีโอตื่นขึ้นมาแต่เขารู้สึกเหมือนมีอะไรจับเขาอยู่
“ตื่นแล้วเหรอลีโอ”เสียงของเชียร์ที่กำลังยกอาหารเช้าเข้ามาที่โต๊ะกินข้าวซึ่งมีไวซ์นั่งอยู่ก่อนแล้ว
ก่อนจะกล่าวสำทับขึ้นมาว่า
“อาหารเช้าเสร็จแล้วเอ่อแล้วปลุกเจ้าหนูนั่นที”เชียร์พูดก่อนจะชี้ไปยังร่างของหมาน้อยที่กำลังกอดลีโอคุงเหมือนหมอนข้าง
“เอ๋”ลีโอทำหน้างงพลางพลิกตัวไปก็พบกับหน้าของเด็กน้อยตัวหนึ่งที่หลับสนิท
“แย้กกกกกกกกกกก”ลีโอร้องลั่นตกใจจนกลิ้งตกเตียงไปทันทีด้วยใบหน้าที่แดงซ่านเหงื่อแตกเต็มตัวเสียงร้องนั่นทำเอาเด็กน้อยน่ารักตื่นในทันที
“ทำไมเจ้าถึงมากอดข้าล่ะเนี่ย”ลีโอพูดขณะที่ยังหน้าแดงไม่หาย
“แล้วทำไมพี่ถึงหน้าแดงอ่า”เด็กน้อยถามด้วยใบหน้าไร้เดียงสา
“กะ.....ก็”ลีโอพูดตะกุกตะกักใบหน้าแดงซ่านพลางหันหน้าไปอีกทางหนึ่ง
“คิดอะไรเกินเลยรึเปล่าลีโอหน้าแดงเชียว”เชียร์เริ่มใส่ไฟพลางยิ้มมุมปาก
“ยิ้มแบบนี้อย่ายิ้มเลยดีกว่า”ลีโอคิดในใจก่อนจะเถียงกลับไปว่า
“ข้าไม่ใช่เคะหรือชายชอบชายเฟ้ยตะ....แต่”
“แต่อะไรเหรอพ่อกิ้งก่าโชตะค่อน”เชียร์เริ่มแกล้งต่ออย่างนึกสนุกจนลีโอเริ่มหน้าแดงมากขึ้น
“ฉึก”เสียงของคำพูดใสไฟของเชียร์แทงใจเล่นเอาลีโอหัวว่างเปล่าคิดหาทางแก้ตัวไม่ออกแต่ก็นึกขึ้นได้ว่าตนไปกินอาหารเช้าที่โรงแรมของหมีมิมิทุกวันจึงไม่มีโต๊ะกินข้าวแล้วมันมาจากไหน
“นี่นายเอาโต๊ะกินข้าวมาจากไหน”ลีโอรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีก่อนที่ไอ้เชียร์มันจะพาเตลิดไปไกล
“ก็ซื้อมาสิบ้านนายมันไม่ค่อยมีอะไรเลยชั้นน่ะตื่นตั้งแต่เช้ามืดและก็เลยไปซื้อของหลายอย่างเลยน่ะเพราะข้าคงต้องอยู่บ้านนายอีกนานน่ะ”เชียร์ตอบซึ่งตอนนี้เชียร์สวมชุดนอนสีข้าวไร้ลวดลายปลดกระดุมคอสองเม็ดกางเกงสีขาว
“ดะ...เดี๋ยวก่อนที่ว่าอยู่อีกนานนี่หมายความว่าไงหาไอ้เชียร์”ลีโอเริ่มโวยวายทันที
“พอดีพวกตุ่นมันทดลองแล้วเกิดระเบิดขึ้นนะสิแถมห้องของข้าเลยพังเพราะแรงระเบิดน่ะสิเลยมาขอพักบ้านนายก่อน”
เชียร์ตอบอย่างไม่ใส่ใจพลางผายมือเชิญเด็กน้อยกับลีโอมากินข้าวเช้า
“ชิ”ลีโอสบถพลางเดินไปกินข้าว
“พวกพี่ชื่ออะไรเหรอครับเด็กน้อยถามยิ้มๆ
“พี่ชื่อเชียร์ส่วนกิ้งก่าโชตะค่อนนี่ชื่อลีโอส่วนกระรอกนั่นชื่อไวซ์แล้วเจ้าล่ะชื่ออะไร”เชียร์ตอบยิ้มๆก่อนจะหลบขวดนมที่
ลีโอปามาไปด้วย
“ช่วยเรียกผมว่าคิโน๊ะแล้วกันนะครับ”เด็กน้อยพูดพลางเริ่มลงมือจัดการอาหารตรงหน้าซึ่งก็คือนมหนึ่งขวดซุปหนึ่งถ้วยและ
น้ำเปล่าอีกหนึ่งแก้ว
“นายทำเองเหรอซุปถ้วยนี้น่ะ”ลีโอถามพลางลงมือชิมซุป
“อร่อย”ทั้งสามตัวอุทานพร้อมกัน
“เอออร่อยก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ”เชียร์พูดด้วยสีหน้าขึ้นสีน้อยก่อนจะกล่าวสำทับว่า
“ลีโอถ้ากินข้าวเสร็จแล้วไปหาข้าที่หลังบ้านที่นะ”สิ้นคำพูดเชียร์ก็เดินออกจากประตูบ้านไป
“อะไรของเค้าน้า”ลีโอพูดพลางซดน้ำซุปทีเดียวหมดถ้วยก่อนจะดื่มน้ำไปอีกหนึ่งอึกแล้วเดินออกไปขณะที่คิโน๊ะไวซ์กำลังดื่มนมด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข
“นายเรียกชั้นมาทำไมเหรอเชียร์...เฮ้ย!”ลีโอต้องอุทานออกมาเพราะว่าด้านหลังบ้านมีบ่อน้ำร้อนโพล่มาเมื่อไหร่ก็มิอาจทราบได้
“ตกใจอะไรนักหนาข้าแค่ขุดบ่อน้ำใต้ดินแล้วใช้ผลึกเฟลมแฟร์ทำให้มันกลายเป็นน้ำร้อนแค่นั้นเอง”เชียร์พูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“สุดยอดเลย”ลีโอพูดพลางจ้องไปยังบ่อน้ำร้อนตรงหน้า
“แล้วนายเอาเวลาที่ไหนมาสร้างเนี่ย”ลีโอถามต่อ
“ก็เมื่อคืนข้านอนไม่หลับน่ะแล้วอากาศแถวนี้ค่อนข้างเย็นก็เลยคิดว่ามันน่าจะมีบ่อน้ำร้อนไว้ผ่อนคลายบ้างก็แค่นั้นเอง”
เชียร์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“พวกนายมาอยู่ที่นี่เองให้หาตั้งนาน”เสียงหนึ่งดังขึ้นเล่นเอาทั้งสองตัวหันไปมอง
“ซอรัสนี่เองมาที่นี่มีธุระอะไรเหรอ”เชียร์หันมาถามด้วยสีหน้าปกติ
“แหมๆก็มันว่างนี่นาก็เลยอยากมาเยี่ยมชาวกิ้งก่าด้วยกันแค่นั้นเอง”ซอรัสเป็นกิ้งก่าสีแดงดำ(แดงเลือด)สวมชุดสเลย์เยอร์ขั้นสูงตัวสูงกว่าลีโอนิดหน่อย
“เอาเถอะเข้ามาในบ้านก่อนสิ”เชียร์พูดพลางผายมือชวนกิ้งก่าหนุ่มเข้าบ้านไป
หลังจากกิ้งก่าสองตัวเข้าไปได้ไม่นานเชียร์ก็เดินเซๆจนเกือบจะล้มลงถ้าจับประตูไว้ไม่ทัน
“คงเป็นเพราะไม่ได้นอนละมั้งเนี่ย”เชียร์บ่นพึมพำก่อนจะตามเข้าไปก่อนจะต้องตกตะลึงเพราะภาพที่เห็นคือ
ภาพของเด็กน้อยตัวหนึ่งกำลังอ้อนกิ้งก่าตัวหนึ่งที่ตอนนี้หน้าแดงกว่ามะเขือเทศอีกแถมยังเหงื่อแตกว่า
“สอนธนูให้ผมหน่อยสิครับ”คิโน๊ะพูดอ้อนพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“กะ....ก็ได้แต่ออกไปก่อนดิ”ลีโอพูดด้วยใบหน้าขึ้นสีจัด
“เอ่อขอโทษที่รบกวน”ทั้งสามตัวได้แก่ไวซ์ ซอรัสและเชียร์พูดพลางจะเดินออกจากห้องไป
“นะ.....นี่มันไม่ใช่อย่างที่พวกนายคิดนะ”ลีโอรีบแก้ตัวทันที
“อ๊ะๆถ้าไม่ใช่แบบที่ข้าคิดแล้วมันเป็นแบบไหนล่ะ”เชียร์เริ่มใส่ไฟพร้อมร้อยยิ้มมุมปาก
“ลีโอXคิโน๊ะ คิโน๊ะXลีโอแน่นอนฮ่าๆๆ”ซอรัสรับมุกต่อทันทีแถมยังชวนให้เข้าใจผิดได้อย่างไร้ที่ติ
“พวกนายตายซะเถอะธนู30Hit”ลีโอยิ่งหน้าแดงแถมยังจำสกิลได้กระทันหันแถมเป้าหมายคือสองสหายของเขานั่นเอง
“จ้ากกกกกกกกกกก”ทั้งสองร้องลั่นพลางหลบลูกธนูอย่างกระหืดกระหอบ
“ฉึกๆๆๆๆๆๆ”เสียงธนูปักลงบนซากประตูที่เชียร์เคยพังมาเป็นโล่ทันที
“งั้นข้าให้ของขวัญเจ้าอยู่อย่างนึงละกันคิโน๊ะเพราะเจ้าทำให้ข้าพอใจตามมานี่สิ”เชียร์พูดพลางจูงมือคิโน๊ะออกไปที่ลานหินข้างนอกท่ามกลางสีหน้าตกตะลึงของกิ้งก่าทั้งสองตัวและกระรอกอีกหนึ่งตัว
จึงใช่วิชาล่องหนสกดรอยดูอย่างลับๆภาพที่เห็นที่ลานหินยิ่งทำให้อ้าปากค้างเข้าไปใหญ่
เป็นภาพของเชียร์ที่ส่งหนังสติ๊กให้คิโน๊ะด้วยรอยยิ้มและแววตาที่อ่อนโยน
ลีโอกับซอรัสแทบไม่เคยเห็นร้อยยิ้มและแววตาที่อ่อนโยนจากเชียร์ตั้งแต่คบกันมา
“ขอบคุณครับพี่เชียร์”คิโน๊ะพูดพลางกระโดดกอดเชียร์ทันที
“ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง”เชียร์ตอบยิ้มๆก่อนถามว่า
“ง่วงแล้วเหรอ”
“ครับหาวววว”คิโน๊ะตอบพลางหาวก่อนจะซบลงไปที่ตักของเชียร์
“งั้นพี่จะร้องเพลงกล่อมให้ฟังนะ”เชียร์พูด
ยิ่งทำให้ผู้สังเกตุการณ์อ้าปากค้างอีกรอบ
“เชียร์กล่อมเด็กเป็นด้วยเหรอ”สายตาของสองกิ้งก่าส่งให้กันเป็นเชิงคำถามทั้งคู่
เซอร์วิสพิเศษสำหรับแม่ยกของคู่คิดโน๊ะกับลีโอรูปโดยkuggivta
/meโดนลีโอคุงกระทืบและฆ่าทิ้ง
