ตอนที่ 9 Icarost and the secret of Italus
ก่อนที่พวกอัลวิสจะไปถึงวังแสง
“เจ้าเป็นใคร”ทหารเสือดำสองตัวพูดพร้อมกันพลางชี้หอกมายังร่างตรงหน้าซึ่งเป็นชายหนุ่มผมสีขาวดุจไหมเงินชั้นดีดวงตาสีมรกตสวมชุดเสื้อของหน่วยสืบราชการลับแต่มีลวดลายบิดๆเบี้ยวๆเหมือนลวดลายที่อยู่บนตัวเชดอยู่บนเสื้อซึ่งถ้ามองดีๆแล้วคล้ายกับอิทาลุสราวกับแกะต่างเพียงดวงตาวีมรกตกับปีกที่เป็นสีดำสนิท
“ถอยไปข้ามีธุระกับหัวหน้าหน่วยสืบราชการลับแห่งเมืองแสงอิทาลุสเท่านั้น”ร่างนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงโมโนโทนใบหน้าตายด้าน
“แล้วเจ้ามีธุระอะไรกับท่านอิทาลุส”ทหารเสือดำทั้งสองยังไม่ไว้ใจร่างตรงหน้าอยู่ดี
“ผมมา......ฆ่าเขาครับ”สิ้นคำร่างทหารเสือดำก็ถูกยิงล้มลงทันทีพร้อมกับโลหิตไหลรินเป็นทาง
“รีบไปต่อดีกว่า”ร่างนั้นเดินต่อไป
วังเทพแสงห้องฝึกพิเศษ
“โฮ่ๆเอาไม้นวดแป้งไปกินซะ”ร่างของเสือในชุดที่หรูหราราวกับแม่ทัพกำลังควงไม้นวดแป้งใส่ร่างของเหยี่ยวตัวหนึ่งที่กำลังถอยหลังไปซึ่งเหยี่ยวนั้นหลบได้อย่างพลิ้วไหว
“ไอ้เสือนรก”เหยี่ยวหนุ่มว่าพลางกราดกระสุนปืนอัดลมใส่ซึ่งเสือก็ปัดมันได้อย่างไม่ยากเย็นก่อนที่ร่างของเสือจะพุ่งเข้ามาใกล้ก่อนจะเงื้อไม้นวดแป้งขึ้นพลางพูดว่า”นุ่มเป็นซาลาเปาไปซะไอ้ไส้เดือนมีปีก”
“เกือบไปแล้วนายแก่แล้วสายตาเลอะเลือนเหรอไงโบลดาส”เหยี่วที่หลบได้ฉิวเฉียดด่าในทันทีก่อนจะยิ้มแบบกวนๆแล้วพูดว่า”ถึงว่านายแก่แล้วจริงๆปีนี้ถึงมีหางผ่านการทดสอบการเป็นผู้กล้ามากเป็นพิเศษ”
“อย่างกับนายหนุ่มนักแหละอิทาลุส ที่จริงนายอายุเท่ากับข้านั่นแหละ อายุนายก็.....”โบลดาสยังพูดไม่จบก็ตองหลบกระสุนของจริงที่อิทาลลุสยิงมา
“หุบปากไป ไอ้เสือแก่”อิทาลุสซึ่งฟิวส์ขาดพูดพลางชี้ปืนมายังโลดาสในสภาพร้อมยิงทุกเมื่อ
“เข้ามาเลย คิดว่าหน้าเด็กแล้วแน่นักหรือไงฟะ”โบลดาสฟิวส์ขาดตามก่อนจะเรียกดาบของตนมาในมือในทันที
ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะทะเลาะกันไปมากกว่านี้ก็มีเสียงดังขึ้นมาซะก่อน
“สามัคคี สมเป็นกองกำลังของท่านอัลคาเซียจริง”ทั้งสองหันไปมองทางต้นเสียงทันทีอิทาลุสถึงกับตาเบิกโพลงออกมาทันทีที่เห็นร่างนั้นชัดๆเพราะร่างนั้นเหมือนเขาราวกับแกะต่างเพียงปีกและดวงตาเท่านั้น
“ไม่ได้เจอกันนานนะครับ
ท่านพ่อ”ร่างนั้นพูด
“ไม่จริงน่า หรือว่าเธอคือ”อิทาลุสทำหน้าเหมือนเห็นผีทันที
“ใช่ครับ ผมอีคารอสลูกของท่านแม่ซีนิสผู้ซึ่งเป็นชาวไร้หาง กับท่านไงครับ”อีคารอสพูด
“แล้วซีนิสกับรีทียร์ เป็นไงบ้าง”อิทาลุสถามส่วนโบลดาสนั้นช็อคแทบอ้าปากค้าง
“ท่านพี่ยังมีชีวิตอยู่ครับ แต่ท่านแม่ตายไปแล้ว เป็นเพราะท่าน จงตายซะเถอะครับ ท่านพ่อ”อีคารอสเน้นสองคำสุดท้ายก่อนปาระเบิดนับสิบใส่ผู้เป็นพ่อในทันที
“แย่แล้ว”อิทาลุสบถออกมาในพริบตาที่ระเบิดจะระเบิดออกโบลดาสก็วิ่งเข้ามาแทรกกลางระหว่างระเบิดกับอิทาลุสทันที
“อึก”โบลดาสทรุดลงหลังวิ่งรับระเบิดไปเต็ม
“ทำไม่ล่ะครับ ทั้งๆที่คุณไม่ถูกกับคุณพ่อแท้ๆ....”อีคารอสยังพูดไม่ทันจบก็ต้องกระโดดหลบห่าฝนลูกศรจำนวนมากพร้อมกับเงาร่างถึงสามเงาปราฏขึ้นร่างหนึ่งพุ่งเข้าหาเขาอย่งรวดเร็ว
“อะไร.....กัน”อีคารอสตกใจทีหางที่เข้าถึงตัวเขาเป็นเพียงแพนด้าแดงที่ควรจะอยู่ในสำนักงานกิลแท้ๆแต่ตอนนี้กลับตวัดดาบในมือใส่เขาทำเอาเขากระโดดหลบแทบไม่ทัน
“ชิไอ้พวกน่ารำคาญ ชาเทียร์ร่า”อีคารอสร่ายคทาจบก็ปรากฏเชดออกมาสองชนิดคือ เชด 2 และเชด3 ออกมาในจำนวนมาก
“คุณหลบหลีก คุณฟลุ๊คช่วยจัดการเชดทีเดี๋ยวผมจัดการหมอนี่เอง”แพนด้าแดงพูดก่อนจะพุ่งเข้าหาอีคารอสอีกครั้งด้วยความเร็วอันน่าตกใจ
“ไม่ได้กินข้าหรอก”อีคารอสกางปีกก่อนจะกราดยิงลงมาเป็นชุดซึ่งแพนด้าแดงตอบโต้ด้วยการฟาดฟันกระสุนแหลกไปก่อนจะฟันดาบเข้าใส่อีคารอสด้วยความเร็วที่สูงมากเห็นเพียงเงาสีเงินของดาบเท่านั้น
“เก่งจริงๆ เราก็ทำหน้าที่ของเรากันดีกว่าฟลุ๊คพร้อมนะ”ก่าหลบหลีกพูดหลังวิ่งลากเชดทั้งหมดมารวมกันเรียบร้อยแล้ว
“ครับ”ฟลุ๊คพูดพลางง้างลูกศรเตรียม
“Final Entrapment”สิ้นคำพวกเชดก็ถูกล้อมด้วยรั้วขนาดใหญ่
“Torment Rain”กิ้งก่าสองตัวพูดพร้อมกันก่อนจะยิงศรออกไปลูกศรเพียงสองดอกกลับกลายเป็นศรนับร้อยพุ่งเข้าทำลาย
เหล่าเชดที่ถูกขังอยู่ทันที
“ฮึๆๆๆๆๆๆ”อีคารรอสหัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนจะเอามือแตะพื้นกรงที่ขังเหล่าเชดไว้ก็แตกออกพร้อมพลังมืดมหาศาลทำให้แพนด้าแดงถึงกับผงะแต่ยังกระชับดาบในมืออยู่
“นี่มัน”อิทาลุสพูดออกมาหลังคลื่นพลังมืดจางลงแล้ว
“Shade Demon”ทุกตัวในที่นั้นพูดด้วยความตกใจ
“เกือบไปแล้ว ดีที่รวมเชดเข้าด้วยกันทัน”อีคารอสพูดก่อนจะเอามือกุมแผลที่ถูกแพนด้าแดงฟันตอนสู้กันเมื่อกี้
“หยุดแค่นั้นแหละ นี่เป็นคำสั่งจากท่านเซร่า”สิ้นเสียงปริศนาก็มีลูกศรสีดำพุ่งทะลวงร่างของปิศาจทมิฬจนแหลกสลายไป
“แกเป็นใคร”อีคารอสถามร่างในชุดคลุมซึ่งเป็นเจ้าของเสียงปริศนาทันที
“เราคือผู้ส่งสาสน์แห่งเงา”สิ้นเสียงร่างในชุดคลุมก็หายตัวก่อนเอามือแตะที่ลำตัวของอีคารอสเบาๆ
“Shadow Blast”สิ้นเสียงร่างของอีคารอสก็ถูกคลื่นพลังสีดำอัดจนปลิวหายไปในทันที
“ท่านอิทาลุส ฝากนี่ให้ท่านอัลคาเซียด้วย ผมต้อง....”ร่างนั้นพูดยังไม่ทันจบก็มีกิ้งก่าอีกสี่ตัววิ่งเข้ามานำโดยกิ้งก่าสีดำนาม
อัลวิสพอร่างนั้นพอเห็นอัลวิสก็ชะงักไปก่อนจะยื่นสาส์นให้อิทาลุสก่อนจะยิ้มบางแล้วเดินไปหาอัลวิสแล้วพูดว่า
”โตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย แต่ก่อนยังเป็นเจ้าหนูอยู่เลย”เท่านั้นแหล่ะอัลวิสถึงกับช็อคไปน้ำตาไหลออกจากดวงตาสีทับทิมอาบแก้มในทันทีแต่ตายังค้างท่าตกใจอยู่
“เดี๋ยวพี่ทำงานเสร็จจะไปหานะ อัลวิสน้องของพี่”ร่างนั้นพูดก่อนจะลูบหัวอัลวิสอย่างอ่อนโยนก่อนจะหายไปโดยถูกเงาของตนสูบหายไป
“อัลวิสเป็นอะไรรึเปล่า”วีเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงเพราะนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นน้ำตาจากอัลวิสซึ่งในความคิดของเขา
อัลวิสเป็นกิ้งก่าที่เข้มแข็งอดทนและไม่ค่อยแสดงความรู้สึกอะไรออกมาเลยการที่เขาร้องไห้ออกมามันต้องมีเรื่องอะไรร้ายแรง
“ไม่เป็นไร ข้าขอกลับไปทำงานก่อนแล้วกัน”อัลวิสรีบเช็ดน้ำตาก่อนจะวิ่งออกไปทันที
“หมอนั่นต้องมีอะไรแน่”วีคิดในใจก่อนจะมองตามอัลวิสที่วิ่งหายไป
ห้องทำงานของอัลวิส
“เฮ้อ ออกไปพักเดียว งานเยอะขนาดนี้เชียว”อัลวิสบ่นพลางมองเอกสารที่เพิ่มขึ้นบนโต๊ะ
“คงต้องทำต่อให้เสร็จล่ะนะ”กิ้งก่าดำพูดก่อนจะหันหน้าเข้าโต๊ะทำงานและเริ่มลงมือทำงาน
ห้องนอนของอัลวิส
“วิสตื่นได้แล้ว”เสียงหนึ่งพูดขึ้นทำเอาวิสลืมตาตื่นขึ้นมาแต่กลับไม่พบผู้ปลุกตนแต่อย่างใดพบเมอร์ซี่ที่กำลังวาดรูปอยู่ที่ระเบียง มิสที่นอนอยู่เตียงข้างๆและพวกกิ้งก่าน้อยกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงและตัวของเขาและเหมือนทั้งสี่ยังหลับสนิทอยู่ด้วย
“อ้าววิสตื่นแล้วเหรอ”เมอร์ซี่หันมาถามยิ้มๆซึ่งทำให้วิสแน่ใจว่าหางที่ปลุกเขาไม่ใช่เมอร์ซี่แน่ๆ
“ใครกันที่ปลุกเราล่ะ”วิสคิดพลางถามเมอร์ซี่ว่า”อื้อ แล้วนี่มันกี่โมงแล้วล่ะ”
“เที่ยงมั้(ง) โครก”เมอร์วี่พูดก่อนท้องจะร้องเสียงดังทำเอาวิสหัวเราะร่าก่อนจะพูดว่า
“งั้นเราจะไปทำอะไรให้ทานนะ”วิสพูดก่อนจะลุกขึ้นก่อนจะเดินไปที่ครัวพลางพูดว่า
“เมอร์ซี่นายไปรอที่โต๊ะเลยเดี๋ยวอาหารจะมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ”
“อือ ขอโทษที่รบกวนนะ”เมอร์ซี่พูดพลางเกาหัวก่อนจะเดินไปรอที่โต๊ะ
“ไม่เป็นไรหรอกเราชอบทำอาหารอยู่แล้วล่ะ”วิสพูดยิ้มๆเขาก็ดีใจนะที่มีเพื่อนเพราะเขาไม่มีเพื่อนวัยเดียวกันเลย
“วิสนายทำอาหารเก่งจังเลย”เมอร์ซี่พูดพลางเคี้ยวเนื้อที่เพิ่งทอดเสร็จใหม่ๆอย่างเอร็ดอร่อย
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเพราะเมอร์ซี่หิวมั้งมันถึงอร่อยน่ะ”วิสพูดอย่างถ่อมตนก่อนจะใช้ซ้อมจิ้มเนื้อมากินบ้าง
“เอ่อว่าแต่วันนี้นายจะนอนที่ไหนล่ะเมอร์ซี่”วิสถามหลังจากทั้งสองกินข้าวเสร็จแล้ว
“ก็คงจะกลับไปนอนบ้านก่อนล่ะ นายจะไปนอนที่บ้านเราไหมล่ะยังไงเตียงก็ถูกยึดหมดแล้วนี่”เมอร์ซี่พูดพลางถามวิสไปด้วยในตัว
“ก็ได้นะเดี๋ยวเราไปเตรียมของก่อน”วิสพูดก่อนจะเดินหายไปในห้องสักพักก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับเป้ใบเล็กๆใบหนึ่ง
“งั้นไปกันเลย”เมอร์ซี่พูดพลางเดินไปหยิบภาพกับจานสีมาก่อนที่ทั้งสองจะออกเดินทาง โดยวิสเขียนจดหมายทิ้งไว้ให้พี่ของตนหนึ่งฉบับก่อนเดินออกไป
แถมภาพอีคารอส
