เดี๋ยว ตอนเย็นๆจะมาอ่านคร้าบ

อย่าเพิ่งหนีไปไหนล่ะ
ผมไปอ่านหนังสือก่อนครับ

ก่อนอื่นขอแก้อายุตัวละครหน่อย 18 เดือนหมา = 16ปีคน มันดุเด็กไป ขอเป็น 25ปีคนละกันนะ



Chapter 4 : รุ่งอรุณแห่งโจรสลัด



ราตรีที่เงียบงันในวันพระจันทร์เต็มดวงแบบนี้ มันยิ่งทำให้ทุ่งน้ำแข็งอันหนาวเหน็บ เย็นยะเยือกเพิ่มขึ้นไปอีก

แต่ก็มิได้ทำให้หมาหนุ่มวัย 25 ปีสะทกสะท้านแต่อย่างใด

ที่ใต้ต้นสนกลางทุ่งน้ำแข็ง เขายังคนนอนเคี้ยวหัวกะหล่ำปลีอย่างเอร็ดอร่อย พลางอ่านข้อความบนกระดาษแผ่นหนึ่ง

Code:

จักรวาลเอ๋ย.....


จักรวาลอันสดใสด้วยประกายแสงแห่งดวงดาว จักรวาลอันมืดมิดด้วยผืนน้ำอันธกาล

ฤๅ อัคคีแลเปลวไฟอันร้อนแรงจะเยือกเย็น คิมหันต์ห้าแยกผู้โบกสะบัดจะเหี่ยวเฉา...
ฤๅ ธารน้ำแลกคงคาที่เชี่ยวกรากจะมอดไหม้ ด้วยฤทธาแห่งแขนอันใกล้ไกลที่สุดมาประจบ...
ฤๅ พสุธาอันแข็งแกร่งแลรุกขเทพธิดาจะสั่นเทา มรณาด้วยนาคาจำแลง...
ฤๅ พระพายจะโหมกระหน่ำ วายุผู้เคีดแค้น จักทำลายนัยเนตรอันแสนอ่อนหวาน...
ฤา สุริยันดวงโตอันเจิดจ้าแลเปล่งประกายจะถูกกลืนกิน คนคุกแห่งก้นบึ้งอันมืดมิดจะโห่ร้อง...
ฤา ผืนฟ้าอันธกาลจักอันตรธาน คคนานต์แห่งรัตติกาลที่ถูกครอบใส่โหลแก้วแห่งพยาบาทจะหลับไหลไปชั่วนาน...

จักรวาลเอ๋ย...

จงตัดขาดมันเสีย ล้างผลาญผู้นำหายนะมาสู่เรา
โลหิตสีแดงฉานแห่งบาปจงโอบล้อมแก่ใจผู้ปฏิปักษ์ต่อบริสุทธิ์แห่งเรา
นำคอของมันเพื่อบูชายัญ เทิดไท้เทิดทูนแก่จักรวาลอันว่างเปล่าที่อัดแน่น

นิรันดร....

"เร็น...." หมาหนุ่มพึมพำออกมา...


"ถ้าไม่อยากให้ลูกธนูดอกนี้ยัดเข้าไปในรูหูแก ส่งของมีค่ามาซะ!!!" เสียงแหลมๆรบกวนโสตประสาทดังกระแทกรูหูของหมาหนุ่ม แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาหวาดวิตกแต่อย่างใด เขายังคงหยิบผักกาดขาวมาเคี้ยวกร้วมๆ ราวกับว่ามันเป็นเพียงเสียงลมที่พัดผ่าน

มันยิ่งทำให้กิ้งก่าจรจัด 3 ตัวที่เล็งลูกธนูมายังรูหูของเขา เดือดปุดๆจนพื้นน้ำแข็งแทบจะละลาย

"ข้าบอกให้เจ้า!!! ส่ง!! ของมีค่ามาให้หมด!!!" หัวหน้ากิ้งก่าจรจัดระเบิดโทสะ แต่ยังไม่ทันที่มันจะดีดลูกธนูออกไป มันก็รู้สึกได้ว่ามีของแข็งที่เย็บวาบมาสัมผัสที่คอของมัน

"นี่เจ้า...คิดดีแล้วเหรอ ถึงมาปล้นคนที่สามารถนอนเล่นใต้ต้นสนกลางทุ่งน้ำแข็งแบบนี้ โดยที่ไม่รู้เลยว่าต้นไหนมันเป็น PineBug"

เจ้าของมีดที่จ่อคอหอยเจ้ากิ้งก่าจรจัด กระซิบข้างหูของมันเบาๆ

"พะ..พะ..พวกเจ้า..ปะ..ปะ..เป็นใคร" กิ้งก่าจรจัดลนลาน เหลียวมองไปรอบตัว พบว่าเพื่อนของมันอีก 2 ก็กำลังเผชิญชะตากรรมแบบเดียวกัน

"ว้าาาา....นึกว่าพวกเราดังแล้วซะอีกนะ" เสียงแหลมเล็กเสียงหนึ่งลอยมา กิ้งก่าจรจัดพยายามมองหาต้นเสียง และมันต้องประหลาดใจเมื่อพบว่า เจ้าของเสียงนั้นยืนอยู่ข้างหน้ามันนี่เอง

เจ้ากิ้งก่าจรจัดก้มลงมองเจ้าของเสียงนั่น "หมาเตี้ยขนยาว" ข้างหน้ามัน

"รึว่า.....พวกเจ้า..คะ..คะ..คือ......กลุ่มโจรสลัด CyberN!!"

หมาหนุ่มผละจากหัวแครอนในปาก และลุกขึ้นเดินออกมาจากเงามืดของต้นสน

"เฮ้!! ดอร์ (Laba Door) ข้าว่าเราเปลี่ยนเป็น "กลุ่มโจรสลัดปูอัด CyberN" มั๊ย ข้าชอบกินสลัดปูอัด" หมาหนุ่มตะโกนบอกหมาร่างกำยำที่เอามีดจ่อคอหอยหัวหน้ากิ้งก่า

"เมื่อวานเจ้ายังชอบสลัดทูน่าอยู่เลยนะ และข้าบอกเจ้ากี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกชื่อเต็มๆของข้า!! =*=" ลาบาดอร์ ตะโกนตอบ

"หัวเราะอะไรไอ้เตี้ย!!!" ลาบาดอร์ตะโกนลั่นอีกครั้งเมื่อมันเห็น ซู (Chi Zu) หัวเราะคิกคักอยู่


กิ้งก่าจรจัดมองไปทางหมาหนุ่มที่กำลังเดินย่างเข้ามา พลางละล่ำละลัก "จะ..จะ..เจ้า.คงเป็น....."

"ใช่!!....ข้าคือ ฮัสกี้ (CyberieN Hascii) ผู้ที่แม้แต่ซาตาน Dante ยังยอมรับ"

"ปะ..ป่าว...ข้านึกว่าเจ้าคือ โดเบอร์ แมน (Dober Man)" คำพูดกิ้งก่าจรจัด ทำให้ฮัสกี้ถึงกับทรุด OTL

"ห้าห้าห้าๆๆ / 555+ " หมาอีก 2 ตัวที่เอาล็อคคอเพื่อนกิ้งก่าจรจัดหัวเราะพร้อมกัน

"ฝากไว้ก่อนนะ ด็อบ / ร็อด (Rod Wirrer) " ฮัสกี้สบถ

"แล้วจะเอายังไงกับเจ้าพวกนี้ดี" ด็อบถาม

ฮัสกี้มองต่ำลงไปที่เป้ากางเกงของกิ้งก่าจรจัด พบว่ามันเปียกและมีกลิ่นแปลกๆออกมา

"ปล่อยมันไป!!"



หลังจากกิ้งก่า 3 ตัวเผ่นกันป่าราบไปแล้ว หมาทั้ง 5 ตัว จึงนั่งประชุมกัน

"ปุปุปุปุปุ"............. ซู หันไปมองตามเสียง พบว่ากิ้งก่าจรจัด 3 ตัวกำลังโดนกลุ่ม PineBug ไล่ยิงกระสุนหนาม พลางหัวเราะคิกๆ


"ข้าจะออกเดินทาง!!" ฮัสกี้บอกกับเพื่อนๆ

"เจ้าจะทิ้งพวกเรารึ!!!" ร็อดลุกขึ้นโวยวาย ร่างอันกำยำใหญ่โตของมันบดบังแสงจันทร์จนมืดมิด

"ข้ามีบางอย่างที่ต้องจัดการ มันสำคัญต่อข้า และสำคัญต่อพวกเจ้าทุกตัว" ฮัสกี้กล่าว มือของเขาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากุมกระดาษแผ่นนั้นไว้

"พวกเราจะไปด้วย" ด็อบโพล่งออกมา

"ใช่!! เจ้าต้องพาพวกเราไปด้วย" ลาบาดอร์ กล่าวเสริม

"ไม่ได้ ถ้าพวกเจ้าไป แล้วใครจะปกป้องเทพไฟ" ฮัสกี้ปฏิเสธเสียงแข็ง "ให้เป็นหน้าที่ของข้า ขอให้พวกเจ้าจงเข้าใจ"

"ข้ามีเรื่องข้องใจ!!" ซู ยกขาหน้าสั้นๆของมันขึ้นถาม "ว่าไง ซู" ฮัสกี้ตอบ

"ข้าข้องใจว่าทำไมภูเขาไฟถึงมาอยู่กลางทุ่งน้ำแข็งแบบนี้?" ซูถาม ในขณะที่เพื่อนๆล้มตึงลงไปกับพื้น

"อันนั้นเจ้าคงต้องไปถามเทพไฟเองแล้วล่ะ" ลาบาดอร์ลุกขึ้นนั่งพร้อมเอามือกุมขมับ

"ข้าจะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า คืนนี้เรามาฉลองกันให้เต็มที่เถอะ" ฮัสกี้บอกเพื่อนๆ

"ขอให้ IVORY และ EBONY จงคุ้มครองเจ้า!!" เพื่อนๆของฮัสกี้ตะโกนพร้อมกัน พลางชนแก้วน้ำแครอนในมือ

"แม่นางทั้งสองของข้าไม่เคยปล่อยให้ข้าเป็นอะไรอยู่แล้ว ^^" ฮัสกี้ลูบปืนคู่ใจ 2 กระบอกไปมา....

....................................................................

.......................................................................


เช้าวันใหม่ ดวงอาทิตย์ทอแสงกระทบพื้นน้ำแข็งระยิบระยับ สวยงามราวกับอยู่บนสวรรค์

ฮัสกี้ลุกขึ้นสะบายเป้เอาท์ดอร์ เขาหันกลับไปมองเพื่อนๆที่เมาน้ำแครอน นอนนิ่งไม่ไหวติง

"ขอให้เทพไฟจงคุ้มครองพวกเจ้า และขอให้พวกเจ้าจงปกป้องเทพไฟ" ฮัสกี้ยิ้ม

เขาออกเดิน ช้าๆ มุ่งหน้าสู่ตะวันออก

Light City!!

บทที่ 6 ยินดีที่รู้จัก


ห๊ะ สุพินท์(น้ำหวาน) อะไรอ่ะ ชื่อน่ากินจัง : ริวพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

ครับ!! : เวฟรับคำอย่างหนักแน่น

นี้ๆของกินสุพินท์หน่อยสิ : ริว

หลังจากเสียงขานรับของ เวฟ ริวก็ได้ปรากฏตัวออกมาด้วยความอยาก

เฮ้ย เจ้าเป็นใคร : เรย์พูดด้วยความสงสัยในตัวของก้อนกลมสีขาว

เข้าหรอ ข้ามีนามว่า ริว มาจาก ซุน กวน ซาน เชียวนะ ไม่รู้จักอ่ะดิ : ริวบรรยายความเป็นมาของตน

อ่ะ เจ้าก้อนกลมสีขาวมันทำอะไรนะ ชักมัน ราร์ล จัดการดี : อาร์ทพูดย่างตื่นเต้น

ครับ (จะออกมาทำไมเนี้ย) : ราร์ล

ราร์ลได้ตัดเงาของตนเพื่อให้พี่และตนได้ยินบทสนทนาของทั้ง4

แล้วมีอะไรรึ : เรดถามด้วยตวามสงสัย

ข้าอยากกิน สุพินท์ นะ : ริว

อืม ที่นี้ไม่มีหรอก แล้วเจ้าได้ยินอะไรบ้าง : เวฟ

หว้า ก็ จะไปหาเร็นให้ทำสุพินท์ให้ แล้ว ลมจักรวาลอะไรนี้ละ ข้าขอบลมนะจะบอกให้ : ริวกลาวด้วยน้ำเสียงเสียดาเล็กๆ

(คนละเรื่องเลย แต่เพื่อความปลอดภัย) วิ้ง : เรย์ ได้ชักมีออกมาเพื่อโจมตีริว

เอ้ย เดี๋ยวซิ : ริวตกใจยกมือห้ามไม่ให้เรย์โจมตีตนแต่ก็ไม่ทันแล้ว

(กลิ้งไปเลย) >< : ริวรอดจากคมมีดอย่างหวุดหวิดด้วยการกลิ้งหลบ

อี๋ เปิดเรื่องมาจะมีคนตายแล้วหรอ : อาร์ทเอามืปิดตาตัวเองและราร์ลเอาไว้เพื่อไม่ได้ดูภาพสยองนี้

มีครั้งแรกย่อมมีรอบต่อไป เรย์ได้หันกลับมาขว้างดาวกระจายหมายจะปิดชีพ ริวได้ปล่อยคลื่นพลังสกัดดาวกระจาย(Water monkey) ดาวกระจายโดนสกัดด้วยคลื่นพลังจึงตกสู่พื้น หลังจายขว้างดาวกระจาย เรย์ก็ตวัดมีดมาหาริวอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่แค่เรย์เพียงตัวเดียว เรดได้ขว้างลูกไฟขนาดฟ้ามือ เข้าใส่ริว เวฟ ได้ชูมือวาดหอกเป็นวงกลมเพื่อร่ายเวทอะไรบางอย่าง

(สามทางเลยเรอะ) เค้าแค่อยากจะกินขนมเอง ไม่ได้จะมาทำอะไรสักหน่อย : ริวตะโกนออกมาด้วยความเหลืออดเมื่อถูกทั้ง3รุมโจมตี >,.<

ฮ่ะ : ทั้ง6 ตกใจกับพูดของริว

WaterCrane ริวได้กระโดดหลบลูกไฟ และ คมมีดของทั้ง สอง ได้แต่ของเวฟนี้สีอะไรจะออกมา ปั้ง น้ำได้พุ่งขึ้นมาจากพื้นตรงที่ริวยืนอยู่จึงทำให้ริวลอยขึ้นบนฟ้า

ไบสันผู้ดูการต่อสู้อยู่ห่างๆทำให้เนื้อตัวเต้นอยากลองสู้กับแพนด้าริวดูสักครั้ง

----------------------------------------------------------------

เปิดช่องแล้วแล้วต่อเลยอย่างพึ่งให้เค้าตายนะ ขอต่ออีกสักหน่อย ><

ปล.โพสช้ากว่าเบลง่า

ปล..ก่อนโพสผมว่าให้จองก่อนแล้วเขียนที่หลัง(เขียนทันทีหลังจากโพสจองแล้ว อีดิท ใส่)เพราะเกิดการโพสพร้อมกันทำอาจทำให้แก้เรื่องใหม่ สงสารคนเขียน

ฝนทิพย์ เอา สารบัญ ขึ้นบนได้ไหม สลับกับ แนะนำตัวละคร น่ะ

แต่ทีเปิด 3-4 หน้า ดูตัวละคร ดูบทก่อนหน้า แต่งเอง มึน แต่ก็สนุกดี

ยังไงกันแน่ ทำไมไม่คล้องเรื่องกันเล้ยย T^T อ่านแล้วมึน

แพนด้าแต่งว่า ปิดรับอัลฟ่าไปแล้ว โอเมะแต่งว่า วันนี้เป็นวันรับอัลฟ่า มึนตึ๊บเลย

ปล. มาร์คแต่งอ่านยากจัง น่าจะแต่งแบบ "คำพูด"คำอธิบาย เช่น

"มี...อาราย...หรอ"น้ำเสียงงัวเงียแบบคนพึ่งตื่นนอนดังขึ้นมาจากมุมหนึ่งของห้อง