รอช่วงเวลาเหมาะสมเช่นเคย

จิบชารอเเล้วกันฮ้าฟ~

ปล.อ่านของทุกคนเเล้วไปอ่านวันพีชตอนที่แก๊งลูฟี่กลับมารวมตัวหลังจากผ่านไปสองปี.......จอร์ช!!!!เนื้อเรื่องเดียวกันเลย=w=;

ตื่นเต้นจังเลย จะมีใคร เอาตัวละครเราไปใช้มั้ยน้อ



อารมณ์เดียวกันครับ

แต่งมั่ง หวังว่าตอนนี้ที่ผมแต่งคงไม่เละเทะจนเกินไปนะครับ
.:ตอนที่ 9 ไวรัส...:.
ณ ห้องแลปแห่งหนึ่ง....
"ตามมันไปเร็วเข้า!!" เสียงยามวิ่งกันดังกึกก้องท่ามกลางเสียงไซเรนเตือนภัยที่ดังขึ้นเมื่อเกิดการทดลองผิดพลาด
ทำให้ไวรัสล่องหลที่สามารถก่อตัวเป็นสิ่งมีชีวิตหนีไปได้

"มันหายไปไหนแล้ว!?" ยามตัวหนึ่งพูด ในมือของเขาถือเครื่องดักจับสารกัมมันตรังสีที่พร้อมใช้งานทุกเมื่อ
3นาทีต่อมาได้เกิดไฟดับขึ้น "อ๊ากกกก....!!" เสียงร้องกึกก้องไปทั่วห้องแลปที่ทั้งมืดและเย็นเฉียบในขณะนั้น
ยามตัวหนึ่งพยายามจะติดต่อกับศูนย์บัญชาการแต่มันสายไปเสียแล้ว ทุกตัวถูกฆ่าตายหมดแล้วจึงไม่เหลือใครให้ติดต่ออีก

จากนั้น ก็ได้มีกลุ่มควันสีฟ้าเรืองแสงที่รูปร่างคล้ายกับข้อมูลมารวมกันเป็นสิ่งมีชีวิตคล้ายหมาป่าสีดำขึ้นมากลางห้องแล็ป
และพึมพำกับตัวเองเป็นภาษาที่ไม่ใช่ภาษามนุษย์เหมือนกับมันจะบอกว่า 'ข้าไม่ได้ทำ...' และหายลับไปทันที..
______________________
ณ เมืองแสง มีข่าวลือว่ามีไวรัสระบาดสายพันธุ์ใหม่แต่ไม่มีใครป่วยเลยแม้แต่คนเดียว ชาวเมืองส่วนใหญ่จึงคิดว่านี่เป็นข่าวลือที่ไม่เป็นจริง

บนหลังคาที่ทำการโบลดาส หมาป่าดำตัวหนึ่งกำลังอ่านกระดาษเก่าๆใบหนึ่ง "รับสมัครอัลฟ่า2รึ... น่าสนใจดีนี่" Diasad พูดขึ้นมาและหลังจากนั้นก็หายไปเช่นเดิม..........

ูปล.ข้างล่าง:ผมผิดอาร้ายยยย~... > <"

============================
----------------------------------

- Chapter 10 : จุดเริ่มต้นของเรื่องราวป่วนๆ -

----------------------------------
============================


.....ท่ามกลางป่าที่เงียบงัด มีเพียงแสงที่เห็นอยู่ไกลลิบนั้น เป็นสิ่งที่บอกถึงความรอดของพวกเรา....
แต่ถ้าหากไฟนั้นดับลง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำมา จะกลายเป็นสิ่งที่ไร้ค่าทั้งหมด
ผมเชื่อว่าเป็นแบบนั้นมาตลอด......


"ไอหมาขี้เซา!! ตื่นได้แล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน !?!!" เสียงหนึ่งปลุกบุคคลที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นและหลงงัวเงยอยู่ในภวังค์ของตนเองให้ลืมตาขึ้น

"วา เรียส ลุก ขึ้น เดี๋ยว นี้!!!..."

ซู่ !!!!!!!!! เสียงน้ำกระโชกรุนแรงที่พัดมาจากไหนก็ไม่อาจทราบใด พัดใส่หมาสีฟ้าที่ถูกเรียกว่า ' วาเรียส ' ที่กำลังหลับใหลอยู่บนเตียงถีงกับ
ตกลงมากลิ้งห่างออกไปจากเตียงเกือบสามเมตรได้



"โอ้ย... ตื่นแล้ว นี่ไง " วาเรียสค่อยๆยันตัวให้ลุกขึ้นมาสะบัดขนของตัวเอง พลางตอบกลับด้วยน้ำเสียงหน่ายๆ " วันนี้โลกแตกรึไง ปลุกตั้งแต่ยังฟ้ามืดแบบนี้ ค่อน"
หมาป่าหนุ่มหันไปถามมังกร ค่อน หรือ เต็มๆก็คือดริค่อน " วันนี้นายนัด'คนอื่นๆ' ไว้ที่เมืองแสงไม่ใช่รึไง "

หมาป่าหนุ่มแสดงท่าทางมึนๆออกมาสักพักหนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบออกมาอย่างแผ่วเบา " ...อ่อ...อื้ม นั่นสินะ "

"ดังนั้น นายรีบไปอาบน้ำซะ เราจะเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ ไวๆเลย" ค่อนเร่งเจ้านายตัวเอง ด้วยน้ำเสียงเหมือนคุณแม่ไล่คุณลูกยังไงยังงั้น..

วาเรียสได้แต่ทำตาม เขาหยิบผ้าที่อยู่พาดอยู่บนราวไป เขาเหลือบไปมองรูปที่วางอยู่ข้างหัวเตียง พลางพึมพำอะไรบางอย่างออกมา
มังกรตัวน้อยซึ่งสังเกตุเห็นมีท่าทีแปลกใจ แต่ก็ไม่อยากซักไซ้มาก เพราะกลัวว่าจะได้ตายดี..


.......................................

ณ เมืองแสง

"เฮ้อออ วันนี้อากาศดี มาเร็วกว่าที่คิดแฮะ " มังกรตัวน้อยปาดเหงื่อที่หยดแปะๆอยู่บนใบหน้าตัวเองออกไป "เห็นมั้ยละ จะมาเช้าทำไมเลยต้องมารอเลย..." วาเรียสกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ
พลางมองสำรวจเมืองไปรอบๆ "...ผ่านไปนานเท่าไรเมืองนี้ก็ไม่เปลี่ยนเลยแฮะ...."


"เอ่อ.. ครั้งสุดท้ายที่นายมาเมืองนี้มันเดือนที่แล้ว พูดอย่างกะไม่ได้มาเป็นปี"

"... อ่า นั่นสินะ ลืมไปสนิทเลย " หมาป่าสีฟ้าเอียงคอนึกอยู่สักพักหนึ่งก็พยักหน้ารับ

" ไอหมางี่เง่าอย่างนายนี่มันจริงๆเลยน้า " ทันทีที่ดริค่อนพูดจบก็มีเงาสองสีพุ่งผ่านร่างเขาไป ด้วยความที่ตกใจ


โครม !!!! ค่อนจึงไม่ทันสังเกตว่ามีคนพุ่งตรงมาทางนี้จึงชนเข้าไปจังๆ

"เฮ้ย หยุดนะเจ้าพวกหัวขโมยขาวดำ!! เอาของเจ้านายข้าคืนมานะ !! "

"เจ้าตรงนั้นน่ะ ชนเราแล้วไม่คิดจะขอโทษกันเลยรึไง" มังกรที่ตามบุคคลตะกี้กลับหันมาแล้วรีบขอโทษขอโพย "ขออภัยจริงๆ นายท่านของข้ากำลังรีบ หากเราพบกันอีก.."

"ราจิส เร็วเข้า พวกมันจะหนีไปแล้ว ! "

"ขอรับ !! "

'หัวขโมยขาวดำ?' วาเรียสคิดในใจก่อนจะเอ่ยปากพูดกับ มังกรของเขาที่เพิ่งลุกขึ้นมาด้วยความมึนๆ " ค่อน อาร์ทกับราร์ล มาที่เมืองนี้ละ "

"เงาตะกี้สินะ "

"อื้ม ไม่ผิดแน่ ตามไปกันเถอะ"

================================

บังอาจมากหลุมดำ ; [] ; แฮ่... *โดนถีบ

ออกจะแต่งเร่งรีบ + รวบรัดไปสักนิด ขออำภัยล้วย ><"

ผมลงรูปตัวละคร + แก้ไขชื่อ+อาวุธนิดหน่อยนะ ช่วยลงให้ด้วยนะงับแพนด้า

ตอนที่ 11 . . . ซวยกว่านี้ มีอีกไหม ??

" พี่ไดกอส . . . อย่าแกล้งกันสิ !! " ไดโนเสาร์ตัวจ้อยกำลังวิ่งไล่ตามไดโนเสาร์ตัวใหญ่ ที่กำลังคาบขนมปังออกวิ่งหน้าตั้ง . . .

" อยากกินก็วิ่งตามข้าให้ทันสิ !! " ไดกอสออกแรงวิ่งวนไปเลื่อยๆไปทั่วเมืองแห่งแสง . . . ตอนนี้ในใจคิด " เจ้าเรดนะเจ้าเรด ทำไมข้าต้องมารับหน้าที่ฝักเจ้าไดโน ออกวิ่งตอนเช้าทุกวันด้วยนิ . . . แล้วก็มันสุดแสนจะปลุกยากเหลือเกิน ท่าไม่เอาขนมปังมาล่อแบบนี้ " ไดกอสวิ่งไปคิดไป แต่ไม่รู้อะไรซะแล้ว ว่าเจ้าไดโน กำลังร่ายเวทย์แห่งสายลมใส่อยู่ . . . ไม่นานนัก ก็มีลมพัดโหมกระหน่ำ จนทำให้ขนมปังปลิวหลุดปากไป . . .

" เสร็จผมหละ !! " ระหว่างที่ไดโนกำลังกระโดดงับจู่ๆ หางของไดกอสก็ฟาดเข้าเต็วเปา จนทำให้ไดโนลอยละลิ่ว ไปไกล . . .

" โอ๊ะ แย่และ . . . มีหวัง เจ้าเรดด่าตายเลยแบบนี้ . . . " ไดกอสนั่งเหงือตกกับสิ่งที่ทำลงไป . . . .

==========================================

ตัดมาที่ไดโนตัวจ้อย ลอยละลิ้ว มาหล่นแปะจมดินอยู่ในป่า

" ให้ตายสิ . . . พี่ไดกอสเล่นแรงแหะ !! " ระหว่างที่กำลังดึงตัวเองขึ้นมาจากพิ้น ก็มีมังกรขาว และหมาป่าดำ วิ่งผ่านมาพอดี . . .

" เร็วๆ สิเจ้าราร์ล เดี๋ยวก็โดนมัจจี้เฉือดหลอก !! " มังกรขาววิ่งนำมาอย่างรวดเร็วและหมาป่าดำวิ่งตามมา

" พี่อาร์ทก็วิ่งให้เร็วกว่านี้หน่อยสิ . . . มาบอกผม ผมวิ่งตามพี่ติดๆแล้วเนี่ย ผมเองก็ไม่อยากโดนพี่มัจจี้เชิอดหลอกนะ " หมาป่าดำวิ่งตามมาติด แต่ทั้ง 2 ไม่ได้มองว่ามีไดโนเสาร์ตัวจ้อย อยู่ จึงพากันเหยียบกันเต็มๆ . . .

" ราร์ล เมื่อกี้เหยียบอะไรหรือป่าว " อาร์ทก็ยังออกแรงวิ่งต่อไปหันมาถามน้องตัวเอง

" รู้สึกเหมือนกันเลยพี่ . . . คิดไปเองมั้ง แต่ตอนนี้เอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่าครับ !! " ราร์ล ออกวิ่งตามไปติดๆ

ระหว่างที่ 2 ตัววิ่งไปผ่าน ไดโนของเราก็ค่อยๆ ยกตัวขึ้นมาอีกรอบ กำลังจะหันไปด่า แต่โชคไม่เข้าข้าง โดน มัจจี้ วิ่งเหยียบซ้ำ อีกรอบ . . .

" อย่าหนีนะ เจ้า 2 ตัวแสบบบบ !! . . . แต่เอ๊ะ เมื่อกี้เราเหยียบอะไรหรือป่าว !! " มิซุรุกล่าวระหว่างวิ่งตามพี่น้องคู่นั้นไป . .

" ไม่รู้ เจ้านายรู้สึกไปเองแหละมั้ง . . . " ราจิสกล่าวขณะบินตามเจ้านายตัวเองไปติดๆ

เจ้าไดโนน้อยของเราคราวนี้ จมอยู่นาน จนมีหมาป่าตัวนึงเอาไม้มาจิ้มๆ เขี่ยๆ . . .

" เป็นอะไรหรือป่าว ?? " วาเรียส นั่งเอาไม้จิ้มๆ แหย่ๆ อยู่

" ดะ . . . ดะ . . . ดึงผมขึ้นไปที " เสียงไดโนฟังดูอู้อี้ เพราะหน้ายังจมกับดินอยู่

" อะๆ ได้ๆ " วาเรียสออกแรงดึง ดึง . . . . ดึง . . . . แล้วก็ดึง !! ไดโนหลุดดัง " ป๊อป !! " ทั้ง 2 กลิ้ง ๆ ๆ ไปชนต้นไม้ . . .

" ทำไมวันนี้มันซวยซ้ำ ซวยซ้อนแบบนี้ . . . " ไดโน นั่งร้องไห้ น้ำตาไหลพรากๆ ก่อนที่จะหันไปขอบคุณหมาป่าตัวเมื่อครู่

" ขอบคุณครับ คุณชื่ออะไรหลอครับ " ไดโนทักทายอย่างสุภาพ

" สวัสดี เราชื่อ วาเรียส " วาเรียสกล่าวเรียบๆ " ไม่ต้องขอบคุณอะไรหลอก แล้วเจ้าหละ ชื่ออะไรมากจาไหน ?? " วาเรียสถามกลับบ้าง

" กระผมชื่อ ไดโน ครับ เป็นศิษของ ท่านเรด พี่ไดกอส และคุณ เวฟ ครับผม . . . " ไดโนพูดพร้อมโค้งคำนับ

" อ่ออ พอดีเลย ช่วยพาเราไปหาท่านเรดหน่อยได้ไหม " วาเรียสขอความช่วยเหลือบ้าง

" ได้เลยครับ เชิญตามกระผมมาเลย " ไดโนออกนำทางไปหาเรดทันที

=====================================

เปิดตัวมา ไดโน ของกิลล์ ก็ซวยซ้ำ ซวยซ้อน แล้วสิ TwT !!