12Tails Fiction [อยากอ่านต่อแล้ว มาแต่งกันหน่อยนะเธอว์!!]

GuilMon · **Posted:** Thu Oct 07, 2010 5:43 pm

fushigidane wrote:

GuilMon wrote:

อะเฮือก !! กำลังเลื่อนอ่านๆ เจอดราโก้ สะดุ้งเฮือก !!

ทำไมถึงทำกับฉันได้ ??!!

ปล.อย่าพึ่งแต่งต่อนะครับ รอตอนที่ 39 สมบูรณ์ก่อนเน้อ ??!!

ดราโกKเนอะ เส้นเลือดขึ้นเลย

Spyroก็มาด้วยย

ไม่หลอกครับ - - . . .

โอ้ยไม่อยากพูด ตอนนี้เศร้า TwT !!

Darkness Act !! . . .

ดราโก้ฉานนนนน !!

thekiller01 · **Posted:** Thu Oct 07, 2010 5:45 pm

ที่ผมแต่งตอนไป รด.ก็ การฝึกพลังไฟฟ้า และ ตุ่นทำ อุปกรณ์กักเก็บและปลดปลอดไฟฟ้า ให้ริว เพื่อไม่ให้เป็นอันตรายแก่คนรอบข้าง

แล้วจะเพิ่มให้ไดเว็กหาริวแล้วดึงริวเข้าโลกมิติ

ปล.ดีไหมอ่า

MonkeyMage · **Posted:** Thu Oct 07, 2010 5:48 pm

แยกเดี่ยวอีกรอบสินะฮะ

/me นั่งปั่นต่อ...

misuru · **Posted:** Thu Oct 07, 2010 5:56 pm

.:Chapter 41 Forbidden Darkness [Prologue of Dark]:.

"ไดโน!!! ระวัง!!!!" เสียงร้องตะโกนของมิซึรุดังขึ้นเมื่อเห็นมังกรดำตัวนั้นกำลังรวมบอลเพลิงสีดำใส่ตัวของไดโน

ตู้ม!!!!!!

เปลวเพลิงสีทมิฬนั้นระเบิดปะทุออกเป็นวงกว้างเมื่อกระทบกับเป้าหมาย ความร้อนนั้นเผาพลาญพื้นที่โดยรอบไปทั่ว รวมทั้วเสาจารึกอักขระโบราณนั้นก็หักโค่นตามกันไป.....

"เหอะ นี้หรือนักรบแห่งแสงที่เจ้านายของข้าหวาดหวั่นกับพวกมันนัก เจอแค่นี้ก็ไหม้เป็นตอตะโกไปซะแล้ว เสียเวลาจริง ฮ่าฮ่าฮ่า"

"ด่วนได้ใจไปเร็วหน่อยมั้ง เจ้ามืด" แล้วทันใดนั้นก็มีคมมีดอากาศพุ่งฝ่ากองเพลิงนั้นขึ้นมาเฉือนร่างของ Dark Dragos แต่ก็ทำได้แค่เกิดริ้วรอยเล็กๆบนเกล็ดก็เท่านั้น

"โอ้...ดีมาก ตายยากอย่างนี้ค่อยน่าสนุกหน่อย" มังกรดำตัวนั้นยิ้มเยาะให้กับเวทที่ส่งออกมานั้นทำได้แค่เพียงสะกิดผิวของมันแค่นั้น

เปลวเพลิงทมิฬนั้นค่อยๆมอดลง เผยให้เห็นถึงกระแสลมที่วนรอบๆตัวของไดโนแล้วมิซึรุอย่างรุนแรง แต่ทว่า...

"ถึงจะรอดจากเพลิงดำของข้าได้แต่แกก็สาหัสเหมือนกันแหละ" ถูกอย่างที่Dragos พูดเพราะการที่ต้องพุ่งตัวเอาตัวเข้าบังไดโนและร่ายเวทป้องกันนั้น ส่งผลทำให้เวทป้องกันนั้นป้องกันได้ไม่สมบูรณ์

"พี่มิซึรุ ผะ...ผมขอโทษ" น้ำตาน้อยๆเริ่มไหลออกจากดวงตาของไดโน แต่มิซึรุก็ยื่นมือออกมาปาดออกแล้วเอ่ยขึ้นมา...

"ลูกผู้ชายน่ะ เค้าไม่ร้องไห้กันหรอกนะ แล้วก็แผลแค่นี้น่ะ แปปเดียวก็รักษาได้ ^^" แล้วก็ร่ายเวทฟื้นฟูขึ้นมารักษาบาดแผล

"มาต่อกันได้หรือยังล่ะ นักรบแห่งแสง"

"ไดโน งานนี้เราต้องร่วมมือกันล้มเจ้ามืดนี้แล้วล่ะ จะมาร่วมมือกันไหมล่ะ" พลางยื่นมือออกไปหา

"อืม!!! แน่นอนครับพี่ เล่นมันให้รู้เลยว่า อย่ามาแหยมกับเรา!!!" แล้วก็ยื่นมาจับกับอีกฝ่าย

แล้วมิซึรุก็เริ่มร่ายเวทสนับสนุนทันที "Midnight Cloak" แล้วจากนั้นก็บังเกิดเงาสีดำจากพื้นคืบคลานจากพื้นดินขึ้นไปถักทอตัวเองเป็นผ้าคลุมให้ทั้งไดโนและมิซึรุ

"พี่มิซึรุ นี้คือ...."

""Midnight Cloak" เป็นเวทเพิ่มพลังป้องกันธาตุมืดแล้วยังเพิ่มพลังโจมตีของธาตุน้ำและลมอีกด้วย"

"เหอะ!! เล่นอะไรปาหี่สิ้นดี รับนี้ไป Chaos Flame!!!" เพลิงทมิฬสีดำถูกปล่อยออกมาจากปากของ Dragos อีกครั้ง

แต่คราวนี้กลับไม่เป็นผลเพราะเวทกำแพงน้ำแข็งของไดโนที่ร่ายกั้นเอาไว้

"เห ใช้ได้เหมือนกันนี้นาไดโน อายุยังน้อยแต่ใช้เวทได้รุนแรงขนาดนี้แล้วนิ"

"ก็ลุงเรดเค้าสอนมาดี ^^"

"หึ ลุงงั้นเรอะ เอาล่ะ ตาพี่มั้งละนะ" แล้วก็ร่ายเวทอีกบทอย่างรวดเร็ว

สายลมเล็กๆเริ่มก่อตัวขึ้น และค่อยๆขยายตัวใหญ่ขึ้นมาเรื่อยๆ จนกลายเป็นพายุทอร์นาโนลูกใหญ่ขึ้นมาในทันทีทันใด

"ขอยืมกำแพงน้ำแข็งนั้นหน่อยละกันนะ" แล้วพายุลูกนั้นก็ไปบดขยี้น้ำแข็งจนแหลกกลายเป็นสะเก็ดเล็กๆ แต่ว่าก็เป็นเรื่อยที่คาดเอาไว้อยู่แล้ว

พายุทอร์นาโดที่แปรสภาพตอนนี้กลายเป็นพายุน้ำแข็งที่มีความรุนแรงสูงกว่าพายุธรรมดาหลายเท่าตัว พัดหมุนและดูดกลืนร่างของ Dragos ไว้ในวังวนของพายุน้ำแข็งนั้น กระทั้งพายุสงบลง.....

ประติมากรรมน้ำแข็งขนาดใหญ่ไซด์มังกรก็ถือกำเนิดขึ้น

"เย้!!! ในที่สุดเราก็จัดการเจ้ามืดนั้นได้แล้ว ^^" ไดโนน้อยดีใจพลางกระโดดโลดเต้นไปทั่ว "ตอนนี้ก็เหลือแค่หาทางออกจากมิติบ้าๆนี้เท่านั้นแหละครับ"

"อืม...ที่เหลือมันก็แค่....."

ฉึก!!!!!!

"เสียงอะไรเหรอ...ฮะ......พี่มิซึรุ!!!!!!!!" เสียงตะโกนก้องของไดโนน้อยที่เห็นร่างของมิซึรุถูกแทงด้วยคมมีดบนหัวของ Dragos ที่ปล่อยออกมาเสียบหลังของมิซึรุทะลุออกมาถึงข้างหน้า

เลือดสดๆสีแดงฉานไหลรินลงนองบนพื้น ราวกับเลือดทั้งตัวถูกรีดออกในครั้งเดียว....

ผลึกน้ำแข็งปริแตกตัวออกทั่วร่างของ Dragos เผยให้เห็นถึงร่างกายที่บ่งบอกว่าไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลยจากเวทพายุน้ำแข็งตะกี้เลย

"แบบนี้ก็เสร็จไปหนึ่งคนแล้วซินะ นักรบแห่งแสง....." แล้วคมมีดนั้นก็งอกกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้งแล้วค่อยๆย่างก้าวเข้าหาร่างของมิซึรุที่นอนจมอยู่กองเลือดกองใหญ่....

"พี่มิซึรุ!!! พี่มิซึรุ อย่าเพิ่งตายซิพี่ พี่มิซึรุ!!!!!!" ไดโนน้อยรีบวิ่งเข้าไปพยุงร่างของมิซึรุแต่ก็โดนเขกตัวเบาๆในทันที

"อย่าเสียงดังซิ ไดโน พี่อุตส่าห์จะได้หลับ.....อย่างเป็นสุขสักที" รอยยิ้มน้อยๆเผยออกมาพร้อมๆกับเลือดที่มุมปากไหลย้อยลงมา.....

"อย่าพูดอย่างนี้สิพี่ พี่ยังตายไม่ได้นะ!!!!! ยังมีคนอื่นเค้ารอการกลับไปของพี่อยู่นะ!!!!! พี่มิซึรุ พี่มิซึรุ!!!!!!!"

นัยน์ตาหลับพริ้มลง มือที่วางไว้บนหัวของไดโนค่อยๆเลื่อนลงมากับพื้น ผิวกายที่ค่อยๆเย็นลงราวกับว่า......ความตาย...มารับเขาไปแล้ว.......

"ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" เสียงร้องตะโกนของไดโนราวกับจะพยายามให้ดังที่สุดเพื่อเรียกเสียงของผู้ที่เพิ่งล่วงลับไปแต่ก็ไร้ผล.....

"ที่นี้ก็เหลือแค่แกแล้วซินะ เจ้าตัวเล็ก ข้าจะสงเคราะห์ให้แกตายไปเป็นเพื่อนเจ้านั้นเอง!!!!!" กงเล็บขนาดมหึมาที่อาบด้วยเปลวเพลิงพุ่งเข้ามาหมายจะเอาชีวิตของไดโนที่ตอนนี้ยังโศกเศร้ากับการจากไปของมิซึรุ....

"ตาย!!!!!!!!!!!!!!"

แต่ทันใดนั้น!!

ฉวัะ!!!!

"อ้ากกกกกกกกกกกกกก มือ!!! มือข้า!!!! แก....แกตายไปแล้วนิ!!!!!" เลือดสีแดงไหลพุ่งออกจากรอยแผลของมือที่ฉีกขาดไปของ Dragos ซึ่งผู้กระทำนั้นไม่ใช่ไดโน.......แต่เป็น.....มิซึรุ

"พี่มิซึรุ!!! พี่ยังไม่ตาย!!! พี่ยังไม่ตาย!!!" เสียงร้องด้วยความดีใจของไดโนที่เห็นคนที่น่าจะตายไปแล้วกลับฟื้นขึ้นมา และทันทีที่จะวิ่งเข้าไปหา แต่กลับต้องผงะถอยกลับทันที

"พี่มิซึรุ...มะ...ไม่ใช่ นายเป็นใครกัน!!!!!"

ร่างสีขาวที่ยืนอยู่นั้นไม่มีคำตอบมาให้กระจ่าง ได้แต่ยืนอยู่นิ่งๆ แต่จิตสังหารที่แผ่ออกมานั้น......รุนแรงจนเรียกได้ว่าไม่เคยเผยให้เห็นจากบุรุษอินทรีขาวตัวนี้เลย....

ร่างสีขาวที่เลือดสีแดงฉานอาบอยู่นั้นค่อยๆแปรเปลี่ยนไป เลือดที่ปกคลุมทั่วตัวนั้นค่อยเปลี่ยนเป็นสีดำ และคืบคลานไปทั่วร่างราวกับมันมีชีวิต ขนสีขาวสะอาดค่อยๆถูกย้อมด้วยโลหิตสีดำจนหมดไปทั้งตัว ตอนนี้ ขนที่เคยเป็นสีขาวดุจหิมะ แปรเปลี่ยนเป็นสีดำคล้ายกับนิลก็มิปาน....

มือของ Dragos ที่ถูกฉีกออกไปนั้น ถูกโยนทิ้งไปกับพื้นราวกับมันเป็นตุ๊กเก่าและสกปรก

"กะ....แกเป็นใครกันแน่ บอกมา!!!!!"

เสียงที่เยียบเย็นและน่าขนลุกราวกับน้ำแข็ง ค่อยๆเปล่งออกมาราวกับจะแช่แข็งทุกสรรพสิ่งรวบตัวให้กลายเป็นน้ำแข็งในทันที่ทันใด...

"กา...รา...สุ"

To Be Continued......

pitinata · **Joined:** Sun Aug 01, 2010 12:47 pm **Posts:** 1973

ผมละอิจฉาจัง :lol:

แต่งดีกันทุกคนเลย :cry:

ผมยังไม่เคยแต่งก็จริง แต่ว่า ถ้าให้ผมแต่งจะรู้ว่า
ผลงานผมมันเน่ามาก :lol:

แต่ถ้าว่าง จะลองแว๊บๆมาแต่งครับ

(โชว์ห่วย

)

thekiller01 · **Posted:** Thu Oct 07, 2010 6:26 pm

จองตัวร้ายตัวนึงนะ เดี๋ยวไปอีดิทเพิ่ม

รอ เทล แต่ง เดี๋ยวจะเอาของตัวเองลง

MonkeyMage · **Posted:** Thu Oct 07, 2010 6:59 pm

Chapter 42 – วิ่งไล่จับ!?

แฮ่ก... แฮ่ก...

เสียงหอบหายใจดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อสัตว์หางทั้งสามยังคงวิ่งไม่หยุด ราร์ลหันไปมองผู้ที่ไล่ตามมาข้างหลัง เม่นกับจิ้งจอกสองหางสีดำกำลังม้วนตัวไล่ตามมาติดๆ ระยะห่างเริ่มลดน้อยลงเรื่อยๆ

“คิดจะแข่งความเร็วกับข้า มันเป็นเรื่องที่โง่เง่าที่สุด”

เสียงดังมาจากเม่นสีดำที่ไล่จี้จนแทบจะหายใจรดต้นคอของเขาอยู่แล้ว หากแต่ฝีเท้าของหมาป่าดำก็ยังคงต่อไปไม่หยุด เพราะถ้าหยุด สิ่งที่ต้องสูญเสียไปอาจเป็นชีวิตของตัวเองก็ได้ ระหว่างที่กำลังขบคิดหาทางออกอยู่นั้น เสียงของกิ้งก่านัทที่วิ่งนำคู่กับริวดังขึ้น

“ข้างหน้าเป็นทางแยก จะเอาไงต่อดี!!?” ดวงตาสีอำพันของหมาป่าหนุ่มทอประกายวาบ ความคิดเอาตัวรอดพลันผุดขึ้นมาในหัวทันที

“พี่ริว!! แยกไปอีกทางเลยครับ ส่วนพี่นัทมากับผม”

ทันทีที่สิ้นเสียง แพนด้าริววิ่งปนกลิ้งไปยังแยกอีกทางทันที ในขณะที่หมาป่าและกิ้งก่าพุ่งเข้าไปอีกทาง ราร์ลคาดว่าการแยกกันหนีอาจทำให้อีกฝ่ายชะงักความเร็วลงได้บ้าง และอาจจะดีขึ้นถ้าศัตรูทั้งสองตัวแยกกันไล่ล่า หากแต่ต้องผิดหวัง เมื่อก้อนกลมๆสีดำสองก้อนดริฟท์เข้าโค้งมาทางพวกเขาอย่างไม่ชะงักเลยแม้แต่น้อย

“ชีวิตนี้มันจะอะไรนักหนากันล่ะเนี่ย อยู่เมืองแสงก็โดนอินทรีขาวไล่ล่า พอมาทำภารกิจก็โดนไอก้อนดำๆพวกนี้ไล่ล่าอีก มันจะไล่อะไรนักหนาเนี่ย!!” หมาป่าดำสบถออกมายาวเหยียด ทิ้งคราบสุภาพเรียบร้อยออกไปไกล

นัทที่วิ่งนำอยู่เล็กน้อยเห็นว่าด้านหน้าเป็นเส้นตรงยาวจึงหันกลับมาเล็งพร้อมปล่อยลูกศรที่มีปลายหัวประหลาดๆออกไปหมายจะถ่วงเวลาอีกฝ่าย

แกร็ก!!

ทันทีที่ลูกธนูสัมผัสกับก้อนสีดำนั้น ปลายหัวประหลาดๆในสายตาของหมาป่าดำพลันแตกออกเป็นไอเย็นเข้าครอบคลุมทั่วร่างอีกฝ่าย หากแต่ดูจะถ่วงเวลาให้อีกฝ่ายช้าลงได้ไม่กี่วิเท่านั้น ซึ่งนั่นก็เพียงพอให้หมาป่าและกิ้งก่าทิ้งระยะห่างเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

“ใช้ได้เลยพี่นัท!! พี่พอมีพวกลูกธนูสร้างแสงได้มั่งรึเปล่าน่ะ ซักวาบนึงก็ยังดีครับ”

“ก็พอมีนะ แต่มันยังอยู่ในขั้นทดลองอยู่เลย ยังไม่กล้าเอามาใช้น่ะ”

“เอามาใช้ตอนนี้เลยครับพี่นัท! ถ้ามันใช้ได้ผลจริงเราก็ยังพอมีทางรอด”

“เอาก็เอา!! แล้วจะให้ยิงไปทางไหนล่ะ”

“ยิงไปข้างหลังเราเลยครับ!”

“จัดไปตามคำขอ!!” ลูกศรที่มีปลายหัวต่างจากอันก่อนพลันพุ่งออกจากคันธนูในมือ โดยมีเป้าหมายไปที่ก้อนสีดำสองก้อนที่เริ่มลดระยะห่างลงมาเรื่อยๆ ทันทีที่ศรสัมผัสร่าง แสงสว่างพลันพุ่งออกมาทั่วทางเดินมืดๆนั้น

วาบ!!

[เชื่อมต่อประตูเงา]

เวทที่ถูกหน่วงไว้ในสมองของหมาป่าดำพลันถูกใช้ออกทันที ร่างของสัตว์หางทั้งสองจมลงไปในเงาใต้เท้าของตนอย่างรวดเร็วก่อนจะหายไปโดยไม่เหลือร่องรอยใดๆ ก้อนสีดำทั้งสองก้อนพลันคลายตัวออกเป็นเม่นและจิ้งจอกสีดำ ทั้งสองไถลไปกับพื้นก่อนจะค่อยๆหยุดลง เม่นดำสบถอย่างหัวเสีย

“บ้าเอ๊ย!! มันหนีไปจนได้!! ช่วยไม่ได้! ตามเจ้าแพนด้านั่นแทนก็แล้วกัน”

ทันทีที่กล่าวจบ ร่างสีดำสองร่างม้วนตัวเป็นก้อนกลมแล้วพุ่งไปยังทิศทางที่แพนด้าริวแยกตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

ทางด้านแพนด้าริว หลังจากวิ่งมาได้ซักพักก็พบกับแฝดตุ่นสองตัวที่เพิ่งจากมาก่อนหน้านี้

“ไปเข้าห้องน้ำถึงไหนกันล่ะ ริว ห้องน้ำอยู่ตรงนี้เองนะ” ลัมโบ้ทักเมื่อเห็นริววิ่งมา

“พอดีหลงทางไปซะไกลเลยอ่า แถมเจอเรื่องอีกจนลืมไปเลยว่าหาห้องน้ำอยู่นะเนี่ย” แพนด้าหนุ่มพูดจบก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที โดยมีแฝดตุ่นสองพี่น้องยืนหัวเราะร่าอยู่นอกห้องน้ำ

โดยไม่รู้ตัวว่า... เรื่องที่ริวว่า กำลังพุ่งตรงมาทางนั้นด้วยความเร็วสูง...

ท่ามกลางท้องฟ้าสูงเหนือเขาวงกตเบื้องล่าง ปรากฏร่างสีขาวขนาดเล็กและร่างสีแดงขนาดใหญ่ที่มีหมาบ้านตัวหนึ่งโดยสารอยู่บนหลัง

“ดูท่าจะมีใครมาเยี่ยมเยียนพวกเราด้วยล่ะนะ ลุงเรด” มังกรขาวตัวเล็กเอ่ยขึ้นลอยๆเมื่อสัมผัสถึงความอาฆาตมุ่งร้ายได้ “เดี๋ยวลุงนำไปก่อนเลย ขอข้าเล่นกับเจ้านั่นอยู่แถวนี้ก็แล้วกัน”

“ได้ แล้วรีบตามมาก็แล้วกัน” มังกรแดงกล่าวขึ้นก่อนจะเร่งความเร็วในการบินขึ้นอีกระดับจนหายลับไปกับท้องฟ้าคราม

อาร์ทค่อยๆร่อนลงด้านล่าง ไม่ใกล้ไม่ไกลนักเห็นเขาของแมลงโบราณในอดีต อันเป็นสัญลักษณ์บอกว่าใกล้ถึงเทพลมซันซันแล้ว เท้ายังไม่ทันถึงพื้นดี ไอเวทที่คุ้นเคยพลันฟุ้งกระจายออกมาจากเงาใต้เท้า ก่อนที่ร่างของหมาป่าราร์ลและกิ้งก่านัทจะโผล่พรวดตามมา ทันทีที่ร่างของทั้งสองหลุดรอดออกมาจากเงาได้ทั้งตัว ทั้งสองพลันล้มตัวนอนด้วยความเหนื่อยอ่อนทันที

“ไปวิ่งไล่จับที่ไหนมาเหรอไง ถึงได้หมดสภาพซะขนาดนี้น่ะ” อาร์ทถามอย่างแปลกใจ น้องชายของเขาก็ใช่ว่าจะเหนื่อยได้ง่ายๆ ขนาดตอนโดนมิจจังไล่ล่ายังไม่เห็นหอบซักแอะ แต่ตอนนี้ดันหมดสภาพซะนี่

“ศัตรูครับพี่... แฮ่ก.. มันวิ่งเร็ว... แฮ่ก... เป็นบ้า” เสียงราร์ลตอบอย่างเหนื่อยอ่อน ใครไม่เคยเห็นหมาป่าหอบจนลิ้นห้อยก็จะได้เห็นตอนนี้นี่แหละ

“ศัตรูเหรอ? อืม... ทางนี้ก็กำลังจะเจอเหมือนกัน” มังกรขาวเงยหน้าขึ้นมองบนฟ้า ท้องฟ้าราวกับถูกฉีกออกจนเป็นช่องเล็กๆ ร่างของผู้มีปีกสีดำปรากฎออกมาจากช่องมิตินั้นแล้วสบตากับอาร์ทราวกับรู้ว่าเขาอยู่ตรงนี้

6. Karus ,the Garasu Tengu

“ข้า... คารัส... ยมทูตที่จะมาเอาชีวิตเจ้า” เสียงแหบแห้งชวนขนลุกดังออกจากปากของอีกาดำตนนั้น

“อาร์เทล เสียใจด้วย แต่ชีวิตข้าไม่ได้ให้ใครได้ง่ายๆ” มังกรขาวแนะนำตัว ก่อนจะเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่แฝงไปด้วยความสนุกสนานออกมาให้เห็น

จิตสังหารของทั้งสองพลันถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน การปะทะกันกำลังจะเริ่มต้นในไม่ช้านี้...

ผมลากริวกลับไปหาแฝดตุ่นเรียบร้อยแล้วนะฮะ แถมตัวร้ายไปอีก 2 ตัวด้วย... :twisted:

thekiller01 · **Posted:** Thu Oct 07, 2010 7:35 pm

ย้ายไปหน้า29

polpanu1 · **Joined:** Sat Jun 26, 2010 10:23 am **Posts:** 1894

นัทอย่าลืมแรงค์กับอากิด้วย ตอนที่40 ไปนอนรอแถวเขาแอนเชี่ยนนั้นแหละ

MonkeyMage · **Posted:** Thu Oct 07, 2010 8:31 pm

ไม่ลืมหรอกคร้าบ ที่ร่อนลงแถวๆนั้นก็เพื่อจะได้รวมตัวกันนั่นแหละ

กำลังคิดว่าจะให้อพยพออกมาแล้วปลุกแอนเชียนบัคขึ้นมาเล่น :twisted:

12Tails Fiction [อยากอ่านต่อแล้ว มาแต่งกันหน่อยนะเธอว์!!]

Who is online