Chapter 52 – อาร์ท ปะทะ แรงค์
พรึ่บ!!
เปลวเพลิงที่เกิดจากเวทมายาของอาร์ทพลันลุกโหมขึ้นทั่วบริเวณ รอยยิ้มเหี้ยมผุดพรายขึ้นบนใบหน้าของมังกรหนุ่ม ในขณะที่กิ้งก่านัทต้องถอยร่นออกจากพื้นที่เพราะความร้อนที่สัมผัสได้จากเพลิงมายานั้น
ตึง!!
ไบสันคลั่งใช้ท่ากระทืบพื้นอีกครั้ง หากแต่คราวนี้ดูท่าจะไร้ผล เมื่ออาร์ทหลบออกได้ทันท่วงที แรงค์พุ่งเข้าประชิดตัวอย่างรวดเร็วราวกับเพลิงมายานั้นไม่ได้ส่งผลอะไรแก่เขาเลย ไบสันหนุ่มวาดขวานออกไปสุดแรงราวกับจะผ่าร่างเล็กให้เป็นสองส่วน
วูบ!!
ขวานหินหยกจั่วลมทันทีเมื่อเป้าหมายเคลื่อนตัวหลบออกมาด้านข้างอย่างรวดเร็ว อาร์ทวาดกรงเล็บสีเหลืองทองเข้าปะทะด้านขวานของอีกฝ่ายอย่างแรงจนกระเด็นออกมาทั้งคู่ มังกรหนุ่มพึมพำเล็กน้อย “ดูท่าว่ายาตัวนี้จะแรงไปหน่อยแล้วมั้ง? เล่นตัดเอาระบบประสาทรับความรู้สึกออกไปด้วยซะนี่ คงใช้ภาพมายากับมันไม่ได้แน่”
ไม่รอให้อาร์ทได้พูดอะไรมากกว่านั้น ร่างใหญ่ของแรงค์พลันพุ่งเข้ามาทันที ระยะห่างที่เกิดขึ้นพลันหดหายไปอีกครั้ง ขวานด้ามใหญ่ถูกฟาดออกในแนวเฉียงหมายจะฟันอีกฝ่ายให้ขาดสะพายแล่งในพริบตา
วูบ!!
การจู่โจมของแรงค์มีอันต้องจั่วลมอีกครั้ง เมื่อมังกรขาวตัวดีเคลื่อนร่างหลบหลีกวนรอบตัวแรงค์ในระยะประชิดราวกับภูตพราย ริมฝีปากที่มีรอยยิ้มนั้นพลันขมุบขมิบไปมาราวกับกำลังร่ายเวท ดวงตาสีมรกตแววโรจน์ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเบิกกว้างเมื่อเห็นคมขวานของอีกฝ่ายวาดเข้ามา
ฉัวะ!!
โลหิตสีแดงสาดกระเซ็นออกจากแผลยาวที่แขน มังกรหนุ่มดีดตัวออกมาทันเวลาเฉียดฉิว ถ้าดีดตัวออกมาช้ากว่านี้นิดเดียว มันคงไม่ได้แค่แผลแค่นี้แน่ๆ รอยยิ้มเหี้ยมพลันกลับมาอีกครั้ง หากแต่คราวนี้มาพร้อมกับนัยน์ตาสีมรกตที่ทอประกายอำมหิต
อาร์ทเลียแผลที่เกิดขึ้น รสเลือดของตัวเองแผ่ซ่านไปทั่วปาก แววตาของเขาไม่เหลือความปราณีอีกแล้ว จิตสังหารจำนวนมากพุ่งทะลักออกจากร่างเล็กราวกับเขื่อนแตก “น่าสนุกดีนี่... หวังว่าการ‘เล่น’ครั้งนี้จะไม่ทำให้‘ของเล่น’พังซะก่อนนะ”
-อาณาเขตคมมีดไร้รูป-
พื้นที่รอบร่างของไบสันหนุ่มพลันเรืองแสงสีขาว ก่อนที่ร่างสีแดงก่ำของเขาจะถูกกรีดไปด้วยคมมีดที่มองไม่เห็นนับสิบเล่มให้เกิดเป็นแผลเล็กๆทั่วร่าง แรงค์ตั้งท่าเตรียมพุ่งเข้าหาอีกฝ่ายอีกครั้ง
“โอ๊ะโอ~ เสียใจด้วย ข้าไม่ให้นายเข้าถึงตัวได้แน่”
-กรงเล็บไร้ลักษณ์-
กรงเล็บสีเหลืองทองเรืองแสงออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าของจะวาดกรงเล็บออกอย่างรวดเร็วทั้งๆอยู่ห่างจากไบสันหนุ่มหลายช่วงตัว สัญชาตญาณของแรงค์เตือนภัยทันทีว่าการโจมตีครั้งนี้มีบางอย่างผิดปกติ
เคร้ง!!
แรงค์ยกขวานออกมากันการโจมตีที่มองไม่เห็นของอีกฝ่ายได้ทันท่วงที หากแต่หัวไหล่พลันถูกกรีดออกเป็นรอย เลือดไหลซิบออกจากรอยแผลนั้น
“หนังเหนียวไม่เลว แต่ก็ใช่ว่าจะแยกชิ้นส่วนไม่ได้” รอยยิ้มเย้ยหยันราวกับยั่วโมโหอีกฝ่ายปรากฏขึ้นบนใบหน้า หากแต่นัยน์ตาสีมรกตยังคงทอประกายอำมหิตราวกับจะมุ่งเอาชีวิตของอีกฝ่าย กรงเล็บสีเหลืองทองถูกตวัดออกไปเรื่อยๆจนทั่วร่างของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยบาดแผล
ราวกับยิ่งได้รับบาดเจ็บมากเท่าไหร่ สัญชาตญาณยิ่งส่งผลให้ไบสันหนุ่มบ้าคลั่งยิ่งขึ้น แรงค์ตะโกนก้องพร้อมกับพุ่งเข้าหามังกรขาวอย่างรวดเร็ว ไม่สนใจบาดแผลที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย ทันทีที่เข้าประชิดตัว ขวานหยกถูกฟาดแนวขวางอย่างรวดเร็ว
ฉัวะ!!
อาร์ทดีดตัวหลบออกมา แต่ดูจะช้าไปเล็กน้อย รอยแผลทางยาวที่หน้าท้องบ่งบอกทันทีว่า ถ้าหลบไม่ทัน ร่างของเขาคงขาดครึ่งไปแล้วเป็นแน่แท้ ดวงตาสีมรกตหรี่ลงเล็กน้อยก่อนจะจับจ้องไปยังร่างไร้สติของน้องชายที่อยู่ห่างออกไปด้วยความเป็นห่วง
‘...หวังว่าคงไม่โดนลูกหลงจากท่านี้ก็แล้วกัน...’
-พันธนาการไร้เงา-
เคร้ง...
เสียงของโซ่ที่มองไม่เห็นดังขึ้นพร้อมๆกับร่างของไบสันหนุ่มที่จู่ๆก็ชะงัก ร่างทั้งร่างราวกับถูกโซ่ที่มองไม่เห็นพันธนาการไว้ อาร์ทมองภาพตรงหน้าอย่างพอใจ ก่อนที่จะชี้นิ้วไปที่ตำแหน่งหัวใจของร่างนั้น
วิ้ง...
ราวกับมีเมฆมาปิดบัง พื้นที่บริเวณนั้นเริ่มมืดลงเรื่อยๆ หากแต่กรงเล็บที่ชี้มาทางไบสันหนุ่มกลับทอแสงมากขึ้นเรื่อยๆ ไอเวทจำนวนมากของอาร์ทพลันรวมตัวกันที่กรงเล็บนั้น มังกรหนุ่มแสยะยิ้มเหี้ยม
“การสร้างภาพมายาของข้า คือ การควบคุมการสะท้อนแสงให้อีกฝ่ายเห็นเป็นรูปร่าง แล้วถ้าข้าควบคุมให้แสงมันสะท้อนไปมาจนรวมกันอยู่ที่เดียวล่ะจะเป็นยังไง? มาลองดูกันหน่อยมั้ย?”
-ทินกรย่อส่วน-
เคร้ง!!
ลูกกลมสีทองขนาดเล็กจิ๋วพุ่งออกจากนิ้วของมังกรขาวตรงเข้าหาเป้าหมายอย่างรวดเร็ว ในขณะที่แรงค์ได้ทำลายพันธนาการออก แล้ววิ่งหลบสุดชีวิตด้วยสัญชาตญาณระวังภัยในตัว
วาบ!!
ลูกกลมสีทองพลันระเบิดออก เกิดเป็นทรงกลมแสงขนาดใหญ่ราวกับดวงอาทิตย์ขนาดย่อม ก่อนที่จะสลายเป็นละอองแสงลอยหายไป ทั่วบริเวณพลันกลับมาสว่างอีกครั้ง ขอบเขตการทำลายค่อนข้างกว้างมาก แรงทำลายไปสุดที่ร่างไร้สติของหมาป่าดำพอดิบพอดี ด้วยว่าผู้เป็นพี่ชายได้ยั้งแรงเอาไว้ ทำให้พลังทำลายหายไปกว่าครึ่ง
“เอาล่ะ... เจ้าบ้านั่นจะรอดรึเปล่าเนี่ย... ดูท่าจะเล่นแรงไปหน่อยแฮะเรา”
มังกรขาวบ่นเล็กน้อยพลางมองไปยังหมอกควันหนาทึบที่เกิดจากแรงทำลายเมื่อครู่...
Art wrote:
"ใครทำร้ายน้องข้า ไม่เคยเหลือศพดีๆซักรายนะเฟ้ย"
เจ้าอาร์ทเป็นนักเดินทางที่ใช้เวทครับผม~ มีดีที่ความเร็วเป็นหลัก พลังเวทเป็นรอง พลังกายด้อยสุด
เ็ป็นสายเทคนิค พลิกแพลงทักษะไปตามสถานการณ์คร้าบ~ 
