12Tails Fiction [อยากอ่านต่อแล้ว มาแต่งกันหน่อยนะเธอว์!!]

MonkeyMage · **Posted:** Sat Oct 16, 2010 3:41 pm

Chapter 58 – แสงและเงา

...ดวงจันทร์เจ้าเอย...

...โปรดส่องแสงท่ามกลางความมืดมิดนี้...

...ให้นานขึ้นกว่านี้อีกสักนิดได้หรือไม่...

...เพื่อให้เงามืดนี้... ...ได้อยู่เคียงข้างแสงสว่างที่อบอุ่น... ...นานขึ้นอีกเพียงน้อย...

...ก่อนที่จะต้องดับสลายหายไป... ...ตลอดกาล...

ราร์ลอส เททราริส

“เฮ้! ราร์ล มาทางนี้หน่อยมา!” อาร์ทตะโกนเรียกน้องชายต่างเผ่าพันธุ์ของตนทันทีที่มาถึงจุดรวมตัว

“คร้าบๆ มีอะไรครับ?” ราร์ลถาม

“เดี๋ยวเราจะไปกันเลยนะ พี่บอกพวกลุงเรดแล้วว่าเราจะเดินทางกันก่อน” อาร์ทพูดยิ้มๆในขณะที่ราร์ลมีสีหน้าสงสัยก่อนเอ่ยปากถาม

“ทำไมเหรอครับ? แล้วเราจะไปที่ไหนล่ะฮะ?”

“เดี๋ยวเราจะไปทางเทพไฟมูราดินน่ะนะ แต่พี่ว่าจะออกนอกเส้นทางก่อนนิดหน่อย เลยจะออกเดินทางกันก่อน คาดว่าคงไปถึงที่นั่นตอนค่ำๆได้ล่ะมั้ง?”

“อืม... งั้นจะไปกันเลยรึยังล่ะครับ?” ราร์ลพยักหน้ารับแล้วถามต่อ

“ยังก่อน พี่ว่าจะขอเลือดนายไปเป็นกระสายยาก่อนน่ะนะ พอดีกระสายยาตัวเก่าหมดพอดี แล้วดูท่าว่าอาจต้องใช้ยาตัวนั้นในเร็วๆนี้ด้วยน่ะ เลยจะมาขอไว้ก่อน พอไปถึงที่นั่นแล้วค่อยลงมือทำ” มังกรขาวพูดยิ้มๆก่อนจะหยิบหลอดยาเปล่าๆมาเตรียมพร้อม

“ก็ได้ครับ แต่นิดเดียวพอนะ ไม่งั้นเลือดผมหมดตัวแน่ๆ” ราร์ลถอนหายใจเล็กน้อยพลางหยิบมีดของตนมากรีดข้อมือรินเลือดลงในหลอดยานั้น

“แค่นี้ก็พอแล้วล่ะมั้ง เดี๋ยวเตรียมตัวบินกันได้เลย” อาร์ทปิดฝาหลอดยานั้นพลางร่ายเวทคงสภาพไว้ ก่อนจะโยนเข้าช่องมิติไป แล้วถือวิสาสะคว้ายาสมานแผลสูตรฟาริสที่ตัวอื่นกำลังใช้อยู่มาราดแผลของหมาป่าดำ

‘...หวังว่าคงไม่ต้องใช้เลือดหลอดเมื่อกี๊ก็แล้วกัน...’

มังกรขาวคิดในใจทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ก่อนจะยื่นมือให้น้องชายของตน ราร์ลตีสีหน้าสงสัยก่อนจะมองมือที่ส่งให้อย่างไม่ไว้ใจ อาร์ทหัวเราะในลำคอเล็กน้อย

“ไม่ต้องระแวงหรอกน่า เพิ่งเสียเลือดไปไม่ใช่รึไง ขืนบินๆอยู่เป็นลมเป็นแล้งมาพี่ไม่ตามเก็บซากให้นะเฟ้ย เพราะงั้นส่งมือมา เดี๋ยวจะพาบินเอง”

ทันทีที่มั่นใจว่าอีกฝ่ายกำมือไว้แน่นพอแล้ว ปีกสีขาวพิสุทธิ์พลันกางออก ก่อนจะสะบัดพาร่างสองร่างนั้นหายไปกับท้องฟ้ายามโพล้เพล้...

หลังจากบินมาได้ซักพัก ดวงตะวันก็ลับฟ้าหายไป ย้อมท้องฟ้าให้เป็นสีดำที่พร่างพรายไปด้วยหมู่ดาว ดวงจันทร์ข้างแรมลอยเด่นอยู่กลางนภา สาดแสงลงมาให้ร่างทั้งสองที่อยู่ท่ามกลางหมู่ดาวได้เห็นถึงเป้าหมายของตน ดวงตาสีเหลืองทองของหมาป่าดำฉายแววดีใจเล็กน้อยเมื่อได้เห็นเป้าหมายเบื้องล่าง

“พี่อาร์ทหาที่นี่เจอได้ไงครับเนี่ย?” ราร์ลเงยหน้าขึ้นถามเจ้าของปีกสีขาว “บ่อน้ำร้อนท่ามกลางทุ่งหิมะแบบนี้น่ะ”

“ก็แค่บินวนดูรอบๆน่ะนะ ใครใช้ให้เทพมูราดินมาพำนักที่นี่ล่ะ” อาร์ทยักไหล่เล็กน้อยเหมือนเป็นเรื่องง่ายๆ ก่อนจะค่อยๆลงจอดตรงพื้นที่ราบใกล้ๆบ่อน้ำนั้น “ภูเขาไฟท่ามกลางภูเขาหิมะ... รอบๆมันก็ต้องมีบ่อน้ำร้อนบ้างก็ไม่แปลก เลยลองเสี่ยงวนดูรอบๆซักหน่อย แล้วก็เจอซะด้วยสิ”

“งั้นเดี๋ยวผมขอลองลงไปแช่น้ำหน่อยละกันนะครับ” หมาป่าดำทำท่ากระดี๊กระด๊าเต็มที่เหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่

“เดี๋ยวก่อนน่า เจ้าหมาน้อย หาที่พักก่อนสิ เพราะเราคงต้องพักที่นี่ซักคืน” อาร์ทเบรกอีกฝ่ายไว้ก่อนพลางมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว

หมาป่าดำมองหาที่ที่พวกตนสามารถพักได้รอบๆ ก่อนจะเห็นถ้ำเล็กๆใกล้ๆนี้ เจ้าตัวรีบเรียกพี่ของตนทันที พลางเดินเอาสัมภาระของตนไปวางไว้ข้างในถ้ำนั้น มังกรขาวแย้มยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินตามเข้าไป พร้อมทั้งก่อกองไฟไล่ความเย็นในถ้ำตามประสบการณ์การเดินทางของตน

ทั้งคู่ถอดเสื้อผ้าออกแล้วพันผ้าเช็ดตัวไว้ที่เอวก่อนจะเดินไปลงบ่อน้ำร้อนนั้น อาร์ทนั่งลงพิงขอบบ่อพลางทอดสายตาดูหมู่ดาวบนฟากฟ้าอย่างสบายอารมณ์ ในขณะที่หมาป่าดำเดินลงไปนั่งพิงขอบบ่อฝั่งตรงข้ามกับพี่ชาย ใบหน้าก้มลงเล็กน้อยอย่างกังวลในคำสาปที่ประทับอยู่บนหลังของตน

ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเจ้าวิญญาณยามกวนส้นนั้นได้ทิ้งอะไรเอาไว้ให้ คำสาประดับสูงที่คอยกัดกินร่างของตนถูกประทับอยู่บนหลังของเขาตลอดเวลา อย่างไรก็ดี นับเป็นโชคดีเหมือนกันที่วันนี้เขาไม่ได้ใช้พลังเวทอะไรมากนัก ทำให้พลังเวทเงาในร่างยังพอต้านทานกับคำสาปนั้นได้อยู่ แต่นั่นก็หมายความว่าการจะต้านทานเวทคำสาประดับสูงได้นั้นต้องใช้พลังเวทมากพอดู

ตามปกติแล้ว พลังเวทของเผ่าพันธุ์หมาป่าเช่นเขาจะขึ้นอยู่กับแสงจันทร์ที่ส่องอยู่เหนือฟากฟ้า คืนใดมีแสงจันทร์มากเช่นคืนที่จันทร์เต็มดวง ในวันนั้นพลังเวทของเขาจะมีมากที่สุด และคืนใดก็ตามที่ไร้แสงจันทร์ คืนนั้นพลังเวทของเขาจะลดต่ำลงมากที่สุด ซึ่งก็คือคืนพรุ่งนี้...

ความกังวลและความกลัวถูกทับถมหนักขึ้นเรื่อยๆ คืนพรุ่งนี้จะเป็นคืนตัดสิน ว่าหมาป่าดำที่ต้องคำสาปเช่นเขา จะสามารถยืดชีวิตออกไปได้อีกเล็กน้อย หรือจะถูกคำสาปกลืนกินหายไป...

“เฮ้!! ราร์ล!!” เสียงตะโกนของพี่ชายต่างเผ่าพันธุ์ของตนเรียกให้เขาหลุดออกจากภวังค์

“เป็นไรรึเปล่านิ ราร์ล” อาร์ทถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นน้องชายของตนเงียบผิดปกติ “เรียกตั้งหลายครั้งแล้วนา...”

“ไม่เป็นไรครับ พอดีผมคิดอะไรเพลินๆอยู่น่ะ” ราร์ลตอบพลางตีสีหน้าให้เป็นปกติ

มังกรขาวเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะชี้นิ้วขึ้นไปบนฟ้า หมาป่าดำมองพี่ของตนอย่างสงสัย ก่อนจะหันมองตามนิ้วนั้นไป

“สวยจังเลยครับ...” ราร์ลพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะแย้มยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

ภาพของหมู่ดาวที่พร่างพรายอยู่บนท้องฟ้าสีดำงดงามราวกับผลงานศิลปะชั้นยอด ดวงจันทร์ข้างแรมทอประกายสีเหลืองนวลตาออกมารอบๆ แลดูเข้ากันกับหมู่ดาวรอบข้างอย่างน่าประหลาด ภาพของดวงดาราและดวงจันทราที่ทอประกายอยู่เหนือฟากฟ้านั้นได้สลายความกังวลในจิตใจของเขาไปหมดสิ้น

“สบายใจขึ้นรึยัง? ราร์ล” อาร์ทถามเมื่อเห็นสีหน้ากังวลของอีกฝ่ายหายไป “เวลาที่เรากังวลหรือไม่สบายใจ ไม่ว่าจะเรื่องใดก็ตาม ลองเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสิ มันจะช่วยให้เราผ่อนคลาย และหาทางแก้ปัญหาที่เผชิญอยู่ได้นะ”

ราร์ลหันกลับลงมามองพี่ชายของตน ก่อนจะเอ่ยบางอย่างออกมา “ขอบคุณครับ พี่อาร์ท พี่นี่เป็นเหมือนแสงสว่างยามรุ่งอรุณจริงๆเลยนะครับเนี่ย แสงสว่างที่อ่อนโยน สาดส่องลงมาปลุกให้ทุกชีวิตดำเนินต่อไปตามหนทางที่ควรจะเป็น”

“ไม่หรอกน่า ราร์ล” มังกรหนุ่มปฏิเสธ พลางเผยรอยยิ้มที่ยากจะบรรยายความรู้สึกออกมา “พี่ไม่ใช่แสงสว่างยามรุ่งอรุณหรอกนะ พี่น่ะ เป็นได้แค่แสงสนธยายามเย็นเท่านั้นล่ะมั้ง แสงที่เต็มไปด้วยความหลอกลวง วุ่นวาย และอยู่กึ่งกลางระหว่างทิวาและราตรี...”

“ถ้างั้นผมขอเป็นเงาที่เกิดจากแสงสนธยานั้นก็แล้วกันครับ เงาที่จะติดตามแสงสว่างนั้นไปทุกที่ ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็ตาม” ราร์ลต่อขึ้นทันที

สองพี่น้องมองหน้ากัน ก่อนจะหัวเราะออกมาทั้งคู่ หมาป่าดำเอ่ยถามอีกฝ่ายทันทีที่สิ้นเสียงหัวเราะ

“แล้วพี่อาร์ทคิดว่า... ถ้ามีเพียงแสงสว่างหลงเหลือเพียงอย่างเดียว โดยไม่มีเงาอยู่ด้วยล่ะครับ จะเป็นยังไง”

มังกรขาวชะงักเล็กน้อย พลางหรี่ตามองอีกฝ่ายราวกับจะค้นหาความจริง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่ยากจะบ่งบอกความรู้สึก “แสงสว่างนั้นก็คง... เหงาล่ะมั้ง? แต่คงไม่ต้องห่วงหรอกน่า เพราะแสงสว่างไม่เคยทอดทิ้งเงามืดนั้นอยู่แล้วล่ะ ไม่เคยได้ยินรึไง คำกล่าวที่ว่า‘มีแสงย่อมมีเงา’น่ะ”

“นั่นสินะครับ” ราร์ลตอบรับ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยทันที “เดี๋ยวผมขึ้นก่อนละกันนะครับ แช่นานๆเดี๋ยวตัวเปื่อยกันพอดี”

“อืม ขึ้นก่อนเลย เดี๋ยวพี่ขอแช่อีกซักแปบแล้วจะตามไป” อาร์ทพูด พลางมองน้องชายของตนเดินเข้าไปใส่เสื้อผ้าในถ้ำด้วยแววตาที่หม่นแสง “หวังว่าพี่จะได้เห็นนายอีกครั้ง เมื่อวันพรุ่งนี้ผ่านไปนะ...”

มังกรหนุ่มพึมพำเบาๆก่อนจะขึ้นจากบ่อน้ำร้อนตามอีกฝ่ายไป ถึงแม้ว่าน้องชายของตนจะไม่ได้บอกอะไร แต่เขาก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายมีบางอย่างผิดปกติ และยิ่งแน่ใจมากขึ้นเมื่อได้เห็นตราคำสาปที่อยู่กลางหลังของอีกฝ่ายตอนที่ตรวจดูอาการของอีกฝ่ายหลังจบการต่อสู้กับเจ้าไบสันบ้าพลังตัวนั้น หากแต่ในวันนี้เขาก็ทำอะไรไม่ได้มากนักนอกจากพักผ่อนและตั้งความหวังในวันพรุ่งนี้ โดยไม่รู้ว่า...

สิ่งที่หวังไว้นั้น... จะไม่มีทางเป็นจริง...

polpanu1 · **Joined:** Sat Jun 26, 2010 10:23 am **Posts:** 1894

-59 มุ่งหน้าสู่วังเทพดิน

"โถ่..พ่อ ผมไม่อยากเรียกวิชาดนตรีงี่เง่านั้นหรอก.." ไบสันตัวน้อยกล่าว

"เอ้าๆ ตามใจๆ ถ้าเจ้าเรียนเจ้าจะเป็นศิษย์คนแรกเลยนะเนี่ย" ไบสันผู้เป็นพ่้อกล่าวด้วยท่าทางไม่ซีเรียสนัก

"ผมไปเรียนก่อนนะพ่อ.. บาย" ไบสันตัวน้อยรีบวิ่งออกจากบ้านไปทันที

"เฮ้อ... สงสัยในหมู่บ้านนี่คงจะไม่มีคนเรียนดนตรีกับฉันจริงๆละแม่" ไบสันพ่อพูดพร้อมกับหยิบรูปของไบสันสาวตัวหนึ่งขึ้นมา
"ฟ้าลิขิตแล้วหรือไงว่าให้ไบสันเป็นได้แค่นักสู้..."
...
....
"อาจารย์เคนๆ แรงค์มีเรื่องกับรุ่นพี่อีกแล้ว!!" เสียงไบสันที่ใส่ชุดนักรบฝึกหัดวิ่งหน้าตื่นมาบอกผู้เป็นอาจารย์ของตน
พอกล่าวจบผู้เป็นอาจารย์ก็รีบวิ่งไปที่ลานกว้างแห่งหนึ่งทันที ภาพที่เห็นคือไบสันตัวสีน้ำตาลตัวหนึ่งพกช้ำดำเขียวไปทั้งตัว ตัวการก็คงจะเป็นไบสันน้อยตัวสีส้มที่นั่งกินขนมอย่างสบายอารมณ์

"แรงเยอร์!!" เสียงอันทรงพลังถูกเปล่งออกมาจากอาจารย์เคน ทำให้แรงค์น้อยถึงกับสะดุ้งวิ่งทิ้งขนมเตลิดเตลิงเข้าไปในป่าที่เจ้าตัวชอบโดดไปนอนเล่นอยู่เป็นประจำ

"แฮ่กๆ.. เหนื่อยชะมัด" แรงค์น้อยนอนลงข้างต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง
"ขอกินขนมด้วยก็ไม่ยอมให้ แย่งซะเลย ฮ่าฮ่า"
"น่าเบื่อชะมัด"
"...."
"เสียงอะไรฟะ!!" แรงค์ีรีบลุกขึ้นพลันมองไปรอบๆตัว พลันเห็นอาจารย์เคนเดินออกมาจากพุ่มไม้

"มากับครูเดียวนี้" อาจารย์เคนกล่าว

"ค้าบ.. T^T" แรงค์ตอบด้วยสีหน้ากลัวสุดขีด
เส้นทางที่อาจารย์เคนเดินไปนั้่นไม่ไช่โรงเรียนแต่กลับเดินลึกเข้าไปในป่า

"บ้าพลังนักใช่มั้ย"
"ตัดใ้ห้หมด ต้นไม้พวกนี่ อาจารย์จะทำลานประลองประจำหมู่บ้าน" อาจารย์เคนพูดพลางหยิบขวานเล่มหนึ่งให้แรงค์

"ค้าบ..T_T" แรงค์ตอบ

ตึ๊ง!! ตึ๊ง!!
"โอยยย.. เสร็จซักที" แรงค์พูดพลางมองไปที่ผลงานของตัวที่ ต้นไม้ถูกโค่นไปเป็น10ๆต้น

กรุบ..กรับ..กรุบ..กรับ
"หืม..อาจารย์เคนมาซักที เฮ้อ.." แรงค์ได้ยินเสียงย่ำใบไม้เลยคิดว่าเป็นอาจารย์เคน
...
....
"เฮ้ย!! ตัวอะไรฟะะะะะะ!!" แรงค์มองไปที่แมลงขนาดเท่าตัวแรงค์ที่กำลังขู่คำรามเหมือนว่าหวงอะไรซักอย่าง

"ตะตะตั๊กแตน!!" ด้วยความรู้ที่เรียนมาทำให้แรงค์รู้ความสามารถของแมลงชนิดนี้ดี เป็นแมลงชั้นต่ำที่ไม่ค่อยดุร้ายเท่าไหร่ แต่สงสัยว่ามันกำลังป้องกันลูกของมันอยู่ จึงมีอาการดุร้ายเช่นนี้

"หึหึ.. น่าสนุกชะมัด" แรงค์พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยสู้ใครจิงๆจังๆซักที

แมลงตัวนั้นไม่รีรอกระโดดกัดที่แขนแรงค์ทันที ทำให้แรงค์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"โอ้ย!!! ไอแมลงบ้าปล่อยนะโว้ย" แรงค์ทุบไปที่ตั๊กแตนที่กัดแขนแรงค์ไม่ปล่อย
แรงค์กวาดตาไปมองเห็นขวานที่ตนวางพิงกำแพงไว้ที่ต้นไม้ที่ห่างไปไม่กี่เมตร
แรงค์ลากแขนของตัวเองไปพร้อมกับตั๊กแตนที่กัดคาอยู่อย่างนั้น ดูเหมือนตอนนี้แขนของแรงค์จะมีเลือดออกอย่างมาก

"อูย..เจ็บๆๆๆๆๆๆ" แรงค์บ่นพึมพำแต่ก็ทนจนมาถึงที่หมาย แรงค์หยิบขวานขึ้นมา..

โพล๊ะ!! ร่างของแมลงผู้อับโชคขาดเป็นสองท่อนทำให้มองเห็นอวัยวะภายในของมันทั้งหมด
และนี่คือศพแรกที่สังเวยให้แก่ไบสันบ้าพลังตัวนี้...

"อูยย กลับบ้านดีกว่า เจ็บๆๆๆๆ" แรงค์ทิ้งขวานและกุมแผลไว้แน่นก่อนจะเดินกลับบ้าน

"พ่อๆๆ ผม.....!!" แรงค์เปิดประตูเข้าไปเจอพ่อของตนนั่งเช็ดกีต้าร์ตัวโปรดอยู่
"ผมจัดการแมลงได้แล้ว!!" แรงค์ตะโกนก้องด้วยความปลื้มปิติที่ตนเองเริ่มจะเป็นนักสู้เต็มตัว

"หรอ.. เก่งจริงจริงลูกรัก.." พ่อของแรงค์แม้ว่าจะำำไม่เห็นด้วยแต่ก็ฝืนใจพูดออกไปให้ลูกดีใจ
"แมลงอะไรละ แมลงหวี่หรอลูก ฮะฮะฮ่า" พ่อของแรงค์กล่าวพร้อมบรรจงเช็ดกีต้าร์ตัวโปรด

"ตั๊กแตนพ่อ ตั๊กแตนนนนนน.." แรงค์กล่าว

"จะไปฆ่ามันทำไมลูก.. ตั๊กแตนมันไม่ทำอันตรายเราหรอก" พ่อของแรงค์กล่าว

"บ้าหรอพ่อ.. อยู่ดีๆมันก็กระโดดกัดผม"

"หืม..." พ่อของแรงค์สงสัยในสิ่งที่แรงค์พูด พลันคิดขึ้นมาได้ว่าตั๊กแตนหวงลูกของมันมาก ใครที่เข้าใกล้ลูกมันมันจะทำร้ายไม่เลือกหน้า

"ไหนๆรีบพาพ่อไปดูมันหน่อยซิ" พ่อของแรงค์เป็นคนดีมากๆ คงอดสงสารลูกตั๊กแตนที่แม่ของมันโดนแรงค์ฆ่าไม่ได้

แรงค์รีบพาพ่อไปยังที่ที่แรงค์ฆ่าัตั๊กแตนตัวนั้น พ่อของแรงค์ไม่รีรอรีบมองหาลูกของตั๊กแตนตัวนี้ทันที

"พ่อหาอะไรหรอ นี่ไงซากของตั๊กแตนที่ผมจัดการ" แรงค์งงที่พ่อของตนตั้งหน้าตั้งตาหาอะไรซักอย่างอย่างใจจดใจจ่อ

"อ่า.. อยู่นี่นี่เองเจ้าตั๊กแตนน้อย" ดูเหมือนว่าพ่อของแรงค์จะเจอแล้ว
"แรงค์มาดูนี่สิ" แรงค์รีบวิ่งไปหาพ่อของตนทันที

"ถ้าเราไม่เลี้ยงดูมันอีกไม่กี่วันมันต้องตายแน่"
"ลูกไปฆ่าแม่ของมันลูกต้องรับผิดชอบดูแลมัน" พ่อของแรงค์อุ้มตัวอ่อนตั๊กแตนตัวหนึ่งขึ้นมา

"แต่มันเป็นแค่แมลงนะพ่อ.." แรงค์กล่าว

"แมลงก็มีหัวใจนะลูก.." พ่อของแรงค์สอน ก่อนที่จะอุ้มเจ้าตั๊กแตนน้อยกลับบ้าน

-------------------
12ปีผ่านไป

"ผมไปลานประลองก่อนนะพ่อ"
"วู๊ดดี้ รีบเข้ามาในกระเป๋าเร็ว" ไบสันหนุ่มกล่าวเรียกตั๊กแตนตัวเล็กๆให้รีบเข้าไปอยู่ในกระเ๋ป๋าก่อนจะรีบวิ่งแจ้นไปที่ลานประลองทันที

"มาแล้วครับ!! แชมป์ของเราแรงเยอร์นั้นเอง!!" โฆษกกล่าวพร้อมกับชี้ไปที่แรงค์ที่กำลังวิ่งหน้าตั้งมาที่ลาน

"อาจารย์เคนสวัสดีครับ" แรงค์คำนับอาจารย์ของตนที่นั่งอยู่้ข้างๆเวที

"เฮ้อ..เห็นหน้าเจ้าทีไร ครูอดนึกถึงวีรกรรมจอมแก่นของเจ้าไม่ได้ซักที" อาจารย์เคนที่ดูเหมือนตอนนี้จะชราลงไปมากกล่าว

แรงค์วางกระเป๋าอยู่ที่มุมลานประลองก่อนจะก้าวลงไปในลานประลองที่มีไบสันหนุ่มไบสันแก่ไบสันเด็กนั่งกันอยู่ไม่น้อย

"ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณอาจารย์เคนผู้สร้างลานประลองแห่งนี้ให้พวกเรา" โฆษกกล่าว

"ผู้ท้าชิงของเราในวันนี้ได้แก่ ไบสันหนุ่มสุดเท่คนเดิม นามว่า บิ๊กเกอร์ นั้นเอง!!" ไบสันหนุ่มขนสีน้ำตาลก้าวลงมาที่ลานประลองพร้อมกับดาบอันใหญ่

"วันนี้แหละแรงค์ ข้าจะมาเอาแชมป์แก" บิ๊กเกอร์กล่าวขู่

"ฮะฮ่า รอบที่เท่าไหร่แล้วละ บิ๊ก" แรงค์กล่าวเยาะเย้ย

ทั้งคู่ไม่รีรอรีบพุ่งปะทะกันทันที
เกร๊ง!! เสียงดาบอันโตปะทะกับขวาน ซึ่งเป็นอาวุธที่ทั้งคู่ถนัด

"ย๊ากกก!!" บิ๊กฟาดดาบเข้าไปโดนเต็มๆไหล่ โชคดีที่มีเกราะป้องกันไม่เช่นนั้นอาจได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่

"โชคร้ายจังนะ บิ๊ก" แรงค์กล่าวพร้อมกับกระแทกด้ามขวานเข้าใส่บิ๊กทำให้บิ๊กล้มลงไปนอนที่พื้น
ปลายขวานอันครมกริบชูตะหง่านอยู่ที่หน้าของบิ๊ก

เสียงโฆษกประกาศทันที "ผู้ชนะคือแรงค์ค้าบบบบบ" เสียงตบมือดังออกมาจากไบสันนับสิบตัวที่นั่งดูอยู่
.......
ณ บ้านอาจารย์เคน

"แรงค์ ..." อาจารย์เคนกล่าวกับแรงค์ผู้เป็นศิษย์

"ครับอาจารย์เคน"

"ดูนี่.." อาจารย์เคนยื่นกระดาษฉบับหนึ่งให้แรงค์อ่าน

"รับสมัครกองทัพAlpha2 ผู้ที่สนใจโปรดมาที่แคมป์Alpha!!"

"แล้วไอ้กองทัพที่ว่านี่มันคืออะไรหรอครับ" แรงค์ถาม

"มันเป็นกองทัพที่ปกป้องเทพทั้ง6ไงละ"
"ที่นั้นมีคนเก่งๆมากมาย เจ้าสนใจใช่ใหมละ" ด้วยที่ว่าอาจารย์เคนอยู่กับแรงค์มาหลายปีจึงพูดจับจุดแรงค์ ทำให้ตาของแรงค์ถึงกับลุกวาว

"อาจารย์ไม่ต้องพูดแล้ว ผมจะไปเดี่ยวนี้แหละ" แรงค์พูดจบไม่รีรออะไรทั้งนั้นรีบวิ่งไปที่บ้านทันที

"อาจารย์จะบอกว่าเขาปิดรัีบสมัครแล้ว - -*"
---
"พ่้อๆ ผมจะไปสมัครAlpha2" แรงค์พูดพลางขนสเบียงไปถุงใหญ่

"เอ่อ..โชคดีนะลูก" พ่อของแรงค์พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่ก็เป็นห่วงอยู่ลึกๆ

"พ่อไม่ต้องห่วงผมนะ ผมโตแล้ว เดี่ยวผมก็กลับมา.." แรงค์กล่าวพร้อมกับเดินออกไปทันที

แต่แล้วแรงค์ก็เปิดประตูกลับมาหาพ่ออีกครั้ง

"พ่อผมรักพ่อนะ" แรงค์แง้มหน้าออกมากล่าว

"พ่อก็รักลูก" พ่อของแรงค์กล่าว

"พ่อ.... แคมป์Alphaมันอยู่ไหน -*-"

"อยู่แถวๆเมืองแสงแหละลูก พ่อก็ไม่เคยไป ลองถามคนแถวนั้นดู" พ่อของแรงค์กล่าว

"ไปละพ่อ" ฟิ๊ว

การเดินทางของไบสันหนุ่มเริ่มต้นขึ้นแว้ววววว
---------------------------------------------------------------

"คิดถึงพ่อจัง" แรงค์คิดในใจ

"เอาละวู๊ดดี้ เดินทางไปหาท่านมูราดินกันเถอะ!!"

"ท่านเรดข้าจะไปหาเทพไฟนะ" แรงค์กล่าวกับเรด

"เอิ่ม.. ไม่ได้แล้ว.. ท่านมูราดินมีคนไปเยอะแล้ว" เรดกล่าว

"โถ่ท่านขอข้าไปด้วยสิ T-T" แรงค์้อ้อนว้อนเรดด้วยสีหน้าน่าสงสารสุดๆ

"ทำไมเจ้าถึงอยากไปละ..?" เรดถาม

"ข้าว่าจะไปฝากตัวเป็นศิษย์ท่านเห็นว่าท่านเป็นคนที่สู้เก่งมาก" แรงค์ตอบด้วยสีหน้ามุ่งมั่นสุดสุด

"ฮะฮ่า ข้าจะบอกอะไรให้ ท่านบาเบรอคนะเก่งยิ่งกว่าท่านมูราดินเสียอีก" เรดกล่าว

"จริงดิ!!" แรงค์ตาลุกวาววว

"ข้าจะโกหกทำไมละ" เรดกล่าว

"งั้นข้าเปลี่ยนใจละ.. จะไปหาท่านบาเบรอคแทน" แรงค์กล่าวพร้อมกับแบกขวานขึ้นพร้อมมองไปที่ไดกอสตาเป็นมัน
เหมือนว่าจะรู้กันไดกอสก็ลุกขึ้นหลังจากที่โคคอนเริ่มย่อย

"ปะ แรงค์" ไดกอสกล่าว

แล้วทั้ง3ก็ุ่มุ่งหน้าไปหาเทพดินทันที

เผาๆๆ 55+ ไปแว้วว

magicisland · **Posted:** Sat Oct 16, 2010 4:56 pm

เดี๋ยวช่วยโอเมะที่เส้นทางสายเทพเงาเองขอรับ ใครอยากมาทางนี้เพิ่มก็บอกนา~

ปล.พอดีตัวละครเก่าจากภาคแรกตายลงไปอยู่โลกเงาพอดี ถือโอกาสช่วยแกะตัวน้อยซะเลย

Underdog · **Joined:** Fri Oct 23, 2009 11:32 pm **Posts:** 559

กำ 58 แล้วหรอ 51 ยังไม่ได้อ่านเลย = =!!! รายวันมาก ;w;

MonkeyMage · **Posted:** Sun Oct 17, 2010 10:33 pm

ขุดรอคนมาลงต่อคร้าบ~

แต่งตอนต่อไปของตัวละครตัวเองไว้เรียบร้อยละ รอไทม์ไลน์ให้ตรงกันก่อน

แล้วจะได้เอามาลงทีเดียวเลย

GuilMon · **Posted:** Mon Oct 18, 2010 7:21 am

ประกาศครับบบ !!

เหล่าเจ้าของตัวละครทุกท่าน ท่ายังไง ช่วยแต่งเลือกหน่อยได้ไหมว่าจะไปหาเทพองค์ไหนกัน . . .

ขอบคุณครับบบ !!

polpanu1 · **Joined:** Sat Jun 26, 2010 10:23 am **Posts:** 1894

กำหนดให้แบบมิติเลย นัทลุย!!!

pitinata · **Joined:** Sun Aug 01, 2010 12:47 pm **Posts:** 1973

เสียดายจัง ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มาอ่าน แต่งกันเร็วจัง เก่งกันทุกคนเลยครับ

MonkeyMage · **Posted:** Mon Oct 18, 2010 11:54 am

polpanu1 wrote:

กำหนดให้แบบมิติเลย นัทลุย!!!

ไม่ดีมั้งฮะ เดี๋ยวหวยล็อก!!?

/me โยนให้เบล...

misuru · **Posted:** Mon Oct 18, 2010 5:27 pm

กลับไปอ่านตอนเก่าๆก่อนดีกว่าวุ๊ย ตามไม่ทันแล้ว = ="

edit : โอเชกลับไปอ่านครบละ = =" สรุปว่าโดนไดโนอุ้มลากเข้าประตูสินะ.....

แต่ช่วงนี้นึกพล็อตเรื่องไม่ค่อยออกเลยง่ะ กะจะให้มิซึรุกับราจิสไปหาเทพเงาแน่นอนแล้วละแต่นึกพล็อตเรื่องยังไงให้หนุกนี้มันนึกไม่ค่อยออกดีแฮะ =w="

12Tails Fiction [อยากอ่านต่อแล้ว มาแต่งกันหน่อยนะเธอว์!!]

Who is online